Hope ft. Shawn Mendes

23. Oeps, vergeten!

   

'Wat is er aan de hand Mara?' Amy's ogen staan bezorgd. Ik sla mijn ogen neer. 'Ik heb je een heel verhaal te vertellen.' Amy kijkt me vragend aan. 'Oké?' 'Je zult misschien nogal schrikken.' Ze lijkt nu al geschrokken maar zucht dan vermoeid. 'Dat ga je nooit weten als je het me niet vertelt. Dus vertel!'

'Beloof me dat je me niet onderbreekt,' zeg ik. Ze knikt en steekt twee vingers op. 'I promise. En nu vertellen want ik ga dood van nieuwsgierigheid.' Ik lach en knik dan. 'Oké, hier komt 'ie hoor.'

Ik begin te vertellen. Over hoe ik op een dag thuiskwam en Jasper ladderzat aantrof. Hoe het de dagen daarop alleen maar slechter ging, en hoe hij steeds meer begon te drinken. Als ik vertel over de vele keren dat hij me geslagen heeft (waarbij ik de details achterwege laat) staat de afschuw op Amy's gezicht te lezen, maar ze houdt zich aan haar belofte en onderbreekt me niet.

Als ik het minder leuke deel achter de rug heb, ga ik verder met het leukere deel. Nou ja, leuk... Misschien niet helemaal het goede woord. Ik vertel over de treinreis naar het ziekenhuis en over hoe ik struikelde en viel. Ik ben blijkbaar een goede verteller want Amy houdt haar adem in als ik vertel hoe ik over mijn eigen voeten struikel en recht in de armen van een onbekend persoon val. Ik pauzeer expres even om de spanning op te bouwen. 'Ga nou verder,' zegt Amy ongeduldig, de spanning in haar stem is duidelijk te horen. 'Wie was het?'

Ik glimlach naar haar. 'Dat zul je niet geloven. In elk geval, op dat moment wist ik het zelf ook nog niet. Ik was natuurlijk onwijs verdrietig, door Laura, dus ik ben niet heel aardig geweest. Hij ving me op, ik liep meteen weg – ook nog eens zonder hem te bedanken – en toen hij me achternaliep en vroeg of het wel goed met me ging heb ik hem praktisch genegeerd.' Ik trek een grimas. 'Nu heb ik daar natuurlijk spijt van.' 'Maar wie was het nou?' vraagt Amy met grote ogen. Ik grijns. 'Maak het niet zo spannend, zeg gewoon!' Ze leunt naar me toe en geeft me een duw. 'Ik wil het weten! En ik zie aan je dat je het weet!'

Ik laat een korte stilte vallen voordat ik haar het antwoord geef dat haar laat ontploffen. 'Het was Shawn Mendes.'

Haar reactie is lachwekkend. Haar ogen verwijdden zicht tot ze even groot zijn als theeschoteltjes en haar mond valt open in een perfecte 'O'. 'DAT MEEN JE NIET MARA!' Ze kijkt me aan alsof ik heb gezegd dat ik voor de lol uit een vliegtuig ga springen (ik heb hoogtevrees). 'AAAAAAAH!' gilt ze keihard in mijn oor. Ze springt op en gaat weer zitten, en springt dan weer op. 'JIJ HEBT SHAWN MENDES GEWOON ONTMOET?!' Ik knik. Ze gaat weer zitten. 'En? Wat zei hij tegen je? Hoe zag hij eruit? Wat deed hij daar?' Haar ogen zijn nog steeds drie keer zo groot als normaal. 'Uhm...' zeg ik terwijl ik me probeer te bedenken wat hij precies zei. 'Volgens mij iets van: 'Are you okay? O, en hij zei ook nog sorry.' 'Waarvoor?' vraagt Amy. Ik haal mijn schouders op. 'Geen flauw idee.'

Amy staart me nog steeds aan, maar ik besluit verder te vertellen. Ik vertel kort over mijn bezoekje aan Laura, en dat ik de ruzie met mijn ouders weer goed heb gemaakt. Of nou ja, ruzie... Ik aarzel even als ik vertel dat ik Damian mijn huis heb laten zien. Zal ik haar Damians geheim vertellen? Zou hij dat niet liever zelf doen? Ach, fuck it. Ik ga haar gewoon alles vertellen.

Dus vertel ik haar ook over Damians bekentenis en over hoe geschokt ik was. Ze trekt even haar wenkbrauwen op maar lijkt niet al te verbaasd.

Dan kom ik aan bij Jasper. Ik slik even. Dan ga ik verder. Ik vertel over de ruzie tussen ons en wat er daarna gebeurde. Ze spert haar ogen verschrikt open als ik vertel hoe ik buiten westen werd geslagen. De tranen springen in mijn ogen als ik weer terugdenk aan dat moment, en hoe weerloos ik daar lag, en ik kan alleen maar hopen dat het me nooit, maar dan ook nooit meer, hoeft te overkomen. Ze schuift naar me toe en slaat haar arm om me heen. 'Ik snap niet dat iemand zoiets kan doen,' zegt ze terwijl ze met een verdrietige blik in de verte staart. 'Ik snap het echt niet.'