Hope ft. Shawn Mendes

46. Opletten in de les, lieve kinders

'Mara!' De docent die mijn naam door de klas roept trekt mijn aandacht. Ik kijk op van mijn mobiel en krijg meteen een hoofd als een biet wanneer ik doorheb dat de aandacht van de volledige klas op mij gericht is. Ik werp een blik op Sasha, het meisje wat naast me zit, en zie dat ze moeite heeft met haar lach inhouden. Met een vertrokken gezicht van haar ingehouden lach kijkt ze recht voor zich uit.

'Uhm... Wat?' vraag ik. 'Het antwoord op mijn vraag?' vraagt meneer Roemer, die lichtelijk rood aan begint te lopen. Ik voel mijn wangen gloeien. Ik heb geen idee wat hij heeft gevraagd, maar aangezien ik hier bij filmgeschiedenis zit, zal het vast iets zijn wat ik toch niet zou hebben geweten. Daarom antwoord ik gedwee: 'Ik weet het niet, meneer.' Hij kijkt me fronsend aan. 'Je weet mijn vraag niet, of het antwoord niet?' Ik aarzel kort. 'Nou, allebei niet eigenlijk,' geef ik dan toe. Hij zucht diep. 'Dat vermoedde ik al. Dus als je nu zo vriendelijk zou willen zijn op te letten dan doe je jezelf een groot plezier.'

Een groot plezier? Dan heeft die man vast een ander idee van wat een groot plezier voor mij is. En ik kan je vertellen; dat is niet filmgeschiedenis. Zuchtend stop ik mijn mobiel weer in mijn zak. Ik was net met Shawn aan het appen, maar gelukkig duurt de les niet meer zo lang dus kan ik straks weer verder appen.

Als de bel die aangeeft dat we pauze hebben gaat, draait Sasha haar hoofd naar me opzij. Haar zwarte haar, opgebonden in een hoge staart, zwiept langs haar gezicht. 'Tjonge, die arme Roemer. Die kerel wordt nooit boos, en je had het hem nog bijna geflikt ook.' Ik trek een quasi verontschuldigend gezicht. Ze lacht. 'Maar wat zit je nou telkens te doen tijdens de lessen en de repetities, Mara? Je lijkt zo afwezig de laatste tijd.' Ze kijkt me met haar hoofd een beetje schuin nieuwsgierig aan.

Ik kijk verbaasd op terwijl ik mijn tas op tafel zet en mijn boeken erin stop. 'Afwezig?' Ze knikt. 'Ja, alsof je steeds zit te dagdromen over je superknappe boy - of in dit geval met hem zou zitten te appen.' Ik word rood. Ze houdt mijn gezicht blijkbaar goed in de gaten, want er verschijnt een begripvolle maar betekenisvolle grijns op haar gezicht. 'Dus dat is het!' roept ze triomfantelijk. Ik knik.

'Is het uit met Jasper?' Ik knik. Ze trekt haar wenkbrauwen op. 'Dan heb je toch vrij snel een nieuwe aan de haak geslagen - als ik eerlijk moet zeggen.' Ik zucht. Subtiliteit is duidelijk niet Sasha's sterkste punt. En ik snap het wel, want wat ze zegt is eigenlijk gewoon waar. Maar niet op de manier waarop zij het bedoelt.

We lopen samen het lokaal uit naar de plek waar we altijd lunchen met de anderen. Ik zie dat Levira, Anne en Marieke al zitten te wachten. Ze kijken op als we aan komen lopen en groeten ons enthousiast. Ik ga naast Sasha zitten, wat al gauw een vergissing blijkt te zijn omdat ik nu de vragenstroom die op me af gevuurd wordt over mijn nieuwe vriendje moet zien te beantwoorden.

Als ik hoor dat Levira en Anne het over het script dat ze nog uit hun hoofd moeten leren hebben, meng ik me snel in hun gesprek door te vragen welke rol ze hebben en voor wanneer ze het moeten kennen. Levira en Anne zitten een jaar hoger dan Sasha, Marieke en ik, dus ze spelen een ander stuk. In onze korte film speel ik de vriendin van de hoofdpersoon, en de tekst heb ik gelukkig weken geleden al helemaal uit mijn hoofd geleerd. Natuurlijk ben ik de helft vergeten, maar dat komt zo weer terug als ik het doorkijk.

Vijf minuten voor de volgende les - stemles - ga ik nog even naar de wc. Ik blijf even voor de toiletten staan om te lezen wat Shawn nog gezegd heeft.

I'm heading to the airport this afternoon because my friends are going back to Canada so I can't come to see you

Love you and see you probably tomorrow😚

The people that are gonna write SM3 with me are coming in just a few weeks!!

And btw, we found an amazing place to write, it's very near the beach