Hope ft. Shawn Mendes

44. Shopping time

Heeeeey jongens en meisjes (ik vraag me trouwens af of ook jongens mijn boek lezen want ik heb echt het idee dat de Wattpadpopulatie gedomineerd wordt door het vrouwelijke deel maar dat ff terzijde :)) 

Anyways, ik ben hier gekomen om jullie af te leiden van jullie toetsweek (of voorbereidingen, whatever - of als je geen toetsweek hebt: LUCKY)  Ik ben zelf ook iemand die tijdens zijn toetsweek met twaalf toetsen om te leren vet leuk een hoofdstuk van tien A4tjes gaat schrijven! NICE

Maar I HOPE joe laik it en ik ben echt niet grappig en sorry alvast voor alle cringe in dit hoofdstuk en ja joeee

De volgende ochtend word ik vrij vroeg wakker, voor mijn doen dan. Het is nog geen acht uur of mijn ogen zijn al wijd open. Ik vermoed dat het komt doordat ik de vorige dag al heb liggen pitten.

Mijn ogen schieten opzij, naar Shawn. Ik zie dat ik in mijn slaap bijna de volledige deken naar me toe heb getrokken, zodat hij nu nog maar half onder de deken ligt. Zijn voet hangt over de rand van het bed en zijn halfopen mond zorgt voor een vochtige plek op zijn kussen. Zijn lichaam rijst ontspannen op en neer onder de zware ademhaling. De uitdrukking op zijn gezicht is genoeg om zich een glimlach om mijn mond te laten vormen. Hij is zo schattig als hij slaapt.

Ik stap uit bed en leg de deken over hem heen. Daarna ga ik naast zijn koffer op de grond zitten om nog eens door zijn spullen te snuffelen of er misschien iets tussen zit wat ik aan kan doen. Uiteindelijk besluit ik toch maar mijn eigen broek weer aan te doen, met daarop een roze sweather van Shawn, die bij mij voor oversized door zou kunnen gaan. Ik trek hem aan en snuif er daarna diep in om de geur op me in te laten werken. Hij ruikt goddelijk. Hij ruikt naar Shawn.

De trui ruikt niet alleen fantastisch, maar zit ook superlekker. Ik denk niet dat ik deze trui ooit nog uit wil doen eigenlijk.

Tevreden ga ik weer terug naar het bed. Het is ontspannend om te luisteren naar Shawns constante zware ademhaling. Ik word er rustig van. Er komt plotseling een idee in me op. Ik pak mijn mobiel om Laura te appen. Ben je al wakker? Het duurt tien minuutjes voordat er een antwoord komt. Nee. Ik grijns vanwege het grapje. Dan zie je me zo 😊 app ik terug. Ik kan net zo goed nu Shawn nog slaapt bij Laura op bezoek gaan. Maar eerst ga ik op zoek naar een briefje waar ik op kan schrijven. Ik vind een stuk papier en een pen, en met een brede grijns op mijn gezicht begin ik te schrijven. Als ik klaar ben leg ik het briefje op het nachtkastje aan Shawns kant.

I'm sorry, I didn't want to leave, but I had to

Love, Mara

PS. You're cute wh

en you're sleeping

PPS. You already have my phone number

PPPS. I'm visiting my sister

Een halfuurtje later klop ik aan op de deur van de kamer waarin mijn zusje verblijft. Ze is inderdaad wakker, en als ze mijn hoofd vanachter de deur ziet verschijnen, breekt er een glimlach door op haar gezicht. Ik loop naar haar toe, ook glimlachend. 'Mara!' zegt ze, bij wijze van een groet. 'Hey Lau.'

We praten eerst gezellig over van alles en nog wat. Ze vertelt over school, over haar vriendinnen, en over het aankomende schoolfeest. Als ze tussen neus en lippen door vertelt hoeveel zin ze in dat laatste heeft, frons ik mijn wenkbrauwen in verwarring. 'Dat feest was toch pas 8 juli?' vraag ik. Misschien ben ik nu dom, of heb ik gewoon geen geheugen, maar ik kan me toch echt herinneren dat ze het over ergens in juli had. Ze knikt, ten teken dat ik het goed onthouden heb. 'Ja, dat was het eindfeest waar ik het over had. Maar er is dus blijkbaar ook een kerstbal!' Ik trek mijn wenkbrauwen verrast op. 'Maar dat is superleuk!' Ze knikt enthousiast. 'Ja, zeker nu ik weet dat ik op dat moment geen chemo heb, en dus kan gaan!' Ik glimlach. 'Wat ontzettend fijn!' Ze knikt weer en ik zie haar ogen stralen.