Hope ft. Shawn Mendes

35. Meet en greet

'Deze?'

'Te sexy.'

'En wat vind je hiervan?'

'Leuk, maar je hebt niet veel bewegingsvrijheid dan.'

Amy gooit het jurkje op de stapel met afgekeurde kledingstukken, enkele centimeters naast mijn voeten. Ze fronst even. 'Je hebt gelijk. Daar kan ik nooit in dansen.'

Ik steek plagerig mijn tong uit naar haar. 'Natuurlijk heb ik gelijk. Ik heb altijd gelijk.'

Amy rolt met haar ogen. 'Ja ja.' Ze besteedt verder geen aandacht aan mijn veronderstelling en gaat verder met het uitzoeken van geschikte kleding voor het concert en de meet en greet.

Ik lig, met mijn handen achter mijn hoofd gevouwen en een paar dikke kussens in mijn rug, languit op Amy's bed. Ik moet eerlijk toegeven dat het best comfortabel is zo. Ik hoef alleen maar een beetje te liggen en om de drie seconden mijn mening geven over een kledingsetje. Dat wil toch iedereen?

Nee, oké, geen sarcasme. Het is oprecht best chill zo.

Amy kijkt zoekend om zich heen naar kledingstukken die mijn strenge inspectie nog niet ondergaan zijn. Even later heeft ze weer iets gevonden, een lichte tuinbroek deze keer. Ik bekijk het kledingstuk kort, en knik dan bewonderend. 'Die moet je doen! Die is echt leuk.'

Ze grijnst. 'Dat vind ik ook! En dan doe ik dat rode topje erbij! Missie volbracht.' Ze ploft naast me neer op haar bed en het bed deukt zo in dat ik tegen haar aan rol, bijna van het bed af. We lachen allebei en ik ga rechtop zitten. Ik probeer mijn haar een beetje glad te strijken, maar het is zo statisch als wat. Zuchtend geef ik het op. Ik ga straks wel douchen.

'En, heb je er een beetje zin in?' vraag ik Amy. Ze draait haar hoofd naar me toe en rolt met haar ogen alsof ik zonet de domste vraag ever heb gesteld. Wat ook zo is.

'Natuurlijk, wat denk je dan?' Ze geeft me een duwtje. 'Ik heb er zo veel zin in dat jij het je niet eens kunt voorstellen,' zegt ze lachend. Ik lach terug. 'Ja, en jíj kunt je niet voorstellen hoeveel zin ik erin heb.' Ze houdt haar hoofd even schuin, en bekijkt me met nieuwsgierige blik. 'Nee, ik denk het inderdaad niet.' Ze grijnst.

Ik bloos lichtjes en dat is voor haar het teken om verder te vragen. 'Dus,' zegt ze. 'Hoe zit het nou tussen jou en Shawn?' Haar ogen bekijken me onderzoekend. Ik sla mijn ogen neer. 'Gewoon. Ik vind hem aardig, ik hoop dat hij mij ook aardig vindt en dat is het.'

Ze laat een honend lachje horen. 'Kom op, Mara. Geloof je het zelf?' 'Er is echt niks tussen ons,' vertel ik haar de waarheid, en tot mijn eigen verrassing voel ik opeens tranen achter mijn ogen prikken. Snel knipper ik ze weg.

Ze trekt haar wenkbrauwen op. 'En wat vind je daarvan?' Ik haal mijn schouders op. 'Het boeit me niet zoveel,' lieg ik, in een poging nonchalant over te komen. Overigens mislukt die poging helemaal want ik zie dat Amy even met haar ogen knijpt. 'Niet zoveel?' vraagt ze. 'En hoe veel is niet zo veel?' Het blijft even stil. Ik durf haar niet aan te kijken.

'Veel,' zeg ik uiteindelijk.

Ze knikt nu ik bevestigd heb wat ze al dacht. 'Dat dacht ik al.' Tot mijn verbazing glimlacht ze. Ze slaat haar arm om mijn schouders. 'Het komt wel goed tussen jullie.' Als ze mijn verwarde blik ziet, knijpt ze bemoedigend in mijn schouder. 'Geloof mij nou maar.'

Ik schud ongelovig mijn hoofd. 'Geloof mij nou maar?' herhaal ik vragend. 'En waarom moet ik jou geloven? Shawn is gewoon niet geïnteresseerd, dat wéét ik.' Ze schudt haar hoofd. 'O ja? En waarom heeft hij je dan al twee keer geholpen? Waarom heeft hij je z'n nummer gegeven? En waarom heeft hij mij en jóu de tickets gestuurd?'