BEYAZ SUÇ

~ 53. BÖLÜM ~

Media : Giray Demirkan

Urza Keskin

Bir noktada her şey tam tersine döner ya şuan o noktadaydım. En beklemediğim insanlardan kazık yemek canımı sıkıyordu. Onada güvenmemem gerekirdi. Kimseye güvenmezken niye ona güvenmiştim!

" Urza? Yeminle gördüğün gibi değil. " dediğinde sırıtmaya başladım. Kızı öperken hiç de öyle görünmüyordu.

" Bura-dan siktirip gidi-yorsun! Bir daha sakın bu-raya adım atma acı-mam kafana sı-karım! " deyip kapıyı sertçe kapattım. Poyraz yanıma geldiğinde ona baktım.

" Şunu bur-dan atıyor-sun! Bir daha bura-ya girme-yecek! " dedim ifadesiz ama sert bir ses tonuyla. Başını sallayıp adamlara işaret verdi. Adamlar Mesih'i odadan çıkardıklarında dikkatle ona baktım. Belimdeki silahı çıkarıp omzuna iki el sıktım. Acıyla inlerken başımla işaret verdim.

" Urza yemin ederim benim bir suçum yok! Seni seviyorum! Urza! " diye bağırmasını umursamadan arkasından baktım. Kız odadan çıktığında onun kafasına sıktım. Koridorda ilerlemeye başladım. Adamlarım Mesih'i önümden götürüyorlardı. Mesih yaralı olmasaydı zorluk çıkarırdı.

" Abi? " Elis hızla yanımdan geçerken kolunu tuttum. Benimle kalacaktı. Şaşkın bakışları beni bulurken ilerlemeye başladım. Elis'in kolunu bırakmamıştım.

" Alya abime ne yapacaksın? " diye sorduğunda ona kısa bir bakış attım.

" Dua et öldürmedim! "

" Ne yaptı sana? " dedi ağlamaklı bir sesle. Kaşlarım çatılırken dikkatle ona baktım.

" Aldattı. " dedim yüzümde mimik oynamazken. Onları yatakta basmam sinirlerimi zıplatıyordu. Elis'in gözleri büyürken kolunu bıraktım.

" Karar senin. Ya kalırsın ya gidersin. Bir daha gelmemek üzere. " dedim yavaşça. Başını merdivenlere doğru çevirdi. Merih gözleri şaşkınlıkla büyümüş halde merdivenleri çıkıyordu. Elis'e döndüm. Bakışları duygu doluydu. Merih'i seviyordu. Kalırsa Merih için kalacaktı. Bana döndü.

" Kalmak istiyorum. " dediğinde başımı sallamakla yetindim.

" Alya Mesih- "

" Poyrazdan öğrenirsin. "

Sözünü sertçe kesmiştim. Bir şey söylemeden başını sallamıştı. Odama girip kapıyı kapattım. Derin bir nefes alıp yatağıma oturdum. Boş bakışlarımı karşımdaki çalışma masasına diktim. Sevmiştim. Ona sevdiğimi söylemiştim! Sinirden gözlerim dolarken ayaklandım. Çalışma masayı tuttuğum gibi kapıya doğru fırlattım.

" Kahretsin!! "

Sinirle odada dolanmaya başladım. Ben bu değildim! Benim hayatımda ne aşka ne de birine yer vardı. Unutmalıydım. İlk defa gerçek anlamda birini sevmiştim. Gerçekten sevmiştim. Lanetliydim. Kapım açıldığında kapıya döndüm. Uraz yanıma yaklaşıp sarıldı. Kollarımı beline sardım. Saçımı okşarken göz yaşlarım durmaksızın akıyordu.

" Çok büyük bir hata yaptım abi. " dedim titrek sesimle. Kollarını benden çekip gözlerini bana dikti. Ellerini yanaklarıma koyup ona bakmaya zorladı.

" Hata falan yapmadın. Sevmek bir hata değildir. Sadece yanlış birini sevdin. Sen bu dünyada gördüğüm en güçlü kişisin. Eminim bu odadan çıktığında her şeyi burada bırakacaksın. Belki de burada bile bırakmayacaksın. Sileceksin her şeyi ama silinmeyecek. Sen sevdin kardeşim. Bu yara çabuk kapanmayacak. Biraz zamana ihtiyacın var. " deyip saçlarımdan öptü. Abim haklıydı. Ben güçlü biriydim. Derin bir nefes aldım. Her zaman içimde çektiğim acının boşluğu kalacaktı ama ben o boşluğu kapatabilirdim.