LORENZ
'I hate you!'
The thought that I said that to her made me uncomfortable. I asked the nurse station where her room is. But how I wished I just let it be because when I got there, I saw them kissing.
'I hate her yet still love her.'
Everything went so fast. I haven't seen her for five days now just like what I said. Napapadaan ako sa floor nila pero iniiwasan kong madaanan ang kwarto niya hanggang sa hindi ako nakatiis at sinilip siya kahapon. Nalaman kong lumabas na pala siya noong isang araw pa. Pati ang mga taga-linksys ay lumipat ng hospital.
Hindi ko parin lubos-maisip kung bakit ginawa yon ni Zoo. At kung anong nangyayari sa kanya. Bigla-bigla nalang siyang nang-iiwan, bumalik, nagalit, tapos ngayon wala na naman.
Mabilis din ang naging recovery ni Lolo dahil mababaw lang naman ang sugat niya sa tiyan. Nakakatayo na siya ngayon. Si Lark ay hindi ako masyadong kinakausap. Si Lola naman mas lalong naging masungit. Si Mommy nangungulila kay Zoorenz at si daddy laging wala.
Tinapos ko na ang pagsisipilyo at naghilamos sandali. I stopped when I heard two voices talking. One is Lolo Tav and the other one seems familiar. Sumilip ako sa pinto.
"Kumusta, amigo?"
I saw an old man in front of Lolo. Same age, I guess. May malaking pilat ito sa mukha na unang mapapansin rito. Si Lolo ay seryoso lang ang mukha.
The old man moved his way towards Lolo. Nakita kong may ibinulong ito sa tainga ni Lolo saka tumatawang lumayo patungo sa pinto. "She loathe you, amigo. Hahahaha!"
"Who are you?" Si Lola na kapapasok lang din at nakasalubong ang matanda. I then decided to show myself. They all turned their gaze on me because of the noise I made by closing the door. Now, in front of me is this old man!
"Lorenz," greeted the old man. I knew it! His voice is very familiar. "Adios, amigo," anito kay Lolo bago tuluyang lumabas.
"It's him, right?!" ani Lola na hindi na hinintay ang sagot ni Lolo at sinundan ito palabas.
'It's him?' I turned to Lolo. Wala na ang pamumutla ng mukha niya. "You know him?" Mariing napapikit si Lolo at minasahe ang sentido niya, tanda ng pagtitimpi. "Lo--"
"Shut up!" he hissed. "What is your wife's surname?" I swallowed seeing him clenching his fist. "Lorenz."
"It's Villamor. That old man a while ago is her grandfath---"
"Bullish*t!" Napaigtad ako kasabay ng pagtilapon ng mga prutas sa side table. "Why didn't you tell me?!" He fiercely seated down and shouted on me. "Stercum! This is ridiculous! This is insane--merde! Aha! Figlio di puttana!" Nagmumura si Lolo sa iba't-ibang lengguwahe. Pulang pula na ang mukha niya sa galit.
Bakit? Ano ba ang meron? Bakit magkakilala sila? Bakit ganyan nalang ang galit ni Lolo?
Everything is so confusing. A lot of unanswered question. Inalalayan ko si Lolo nang tumayo ito. "Lo, sa'n ka pupunta?"
"Bring me to her room, right now!"
"Lumabas na sila noong--"
"Bakero!" Pabagsak na umupo pabalik si Lolo sa kama. Naghahabol ng hininga dahil sa galit. "Telepono!"
Nagpapanic na inabot ko ang cellphone ko. Kita ko ang tensiyon sa madiing pagpindot ni Lolo sa keypad ng cellphone.
