The Strongest Hunter

Zombie 29

Zombie 30: Reasons

Nina's POV

"YVONNE!!" tili ni Nina nung nahimatay si Yvonne. Bago pa sya bumagsak sa sementadong lupa ay mabilis syang sinalo ni Justin.

Akala namin ay sya ang babarilin ni Megan pero nagkamali kami dahil yung binaril nya ay yung nasa likod ni Yvonne. Si Jane yung nabaril. Iisa sya sa mga kaibigan namin kaya sobra ang pag kagulat namin sa nasaksihan.

Lumuluha akong lumingin kay Megan na ngayon ay nag lalakad palayo. Hindi ko alam kung bakit sya nagkakaganyan? Hindi na sya yung Megan na palangiti. Mas malala pa sya kesa sa dating Megan na nakilala ko. Mas masahol pa sya sa halimaw.

Ang sabi nya ay hindi nya magagawang pumatay. Pero parang baliktad naman yata? Parang ang dali-dali para sakanya na pumatay! Tapos tinawag nya pang bitch si Patricia!? Tangina talaga!

"Hayop ka Megan! Hindi ko alam na isa ka pa lang halimaw! Napakawalang hiya mo talaga!" nanggagalaiti kong sigaw. Hindi ako nagsisisi sa mga binitiwan kong salita dahil talagang ganun sya! Mamatay tao sya! Demonyo sya! Pinatay nya yung mga sundalong naging malapit sa akin!

Niyakap ako sa likod ni Tyler para huminahon ako. Pero tangna! Hindi ko magawang kumalma!

"Calm down, sweetheart. Calm your self" bulong nya na mahigpit akong niyayakap. Pero hindi pa rin ako natinag at nag patuloy sa pag sigaw.

"Bakit mo ito nagawa Megan?! Nasaan na yung sinasabi mong hindi ka papatay ng tao? You're so cruel and devil! Ang dapat mamatay dito ay ikaw! Ikaw dapat ang mamatay!" habang isinisigaw ko ang mga yun ay may luhang nag sisilabasan sa mata ko.

Ugh! How i wish to slap her face! Pero pinipigilan ako ni Tyler! Sila Patricia naman ay pinapaypayan si Yvonne na hanggang ngayon ay wala pa ring malay.

Huminto sa paglalakad si Megan pero hindi ito humaharap sa akin.

"Yeah, you're right. Im cruel and devil. But i don't give a damn" walang emosyon nyang sabi at nag lakad. Pero hindi pa sya nakaka layo nung biglang sumulpot si Colbie sa likod ng malaking makina.

"B-bunso---" malamig syang tinignan ni Megan.

"I know. You're mad and feel disappointed to what i did. But as i said. I don't fvcking care so get lost, Colbie" mariin nyang sabi at nag lakad palayo hanggang sa makalabas ng pabrika. Napaawag yung bibig ko ng dahil sa sinabi nya. Ngayon ko lang narinig na tinawag ni Megan sa pangalan ni Colbie.

Tumingin ako kay Colbie and i expected ay may bakas ang gulat at sakit na makikita sa dalawang asul nyang mga mata. Muling bumalik sa aalala ko yung dating Colbie na down na down nang dahil sa pag kawala ni Megan. Ganun ang reaksyon nya sa mga oras na ito.

Paalis na dapat sya nung hinawakan ko yung braso nya. Napatigil sya sa pag lakad at tumingin sa akin.

"Are you ok Colbie? Wait, bakit ko ba tinatanong kung ok ka kung sa ekspresyon mo palang ay alam na ang sagot. You're not ok" malungkot kong sambit.

"Hindi ko alam kung bakit naging ganun sya. But i know she have reasons to do that thing. Kahit sya pa ang pinaka masamang tao dito sa mundo ay hindi ko parin sya tatalikuran" seryoso nyang sambit at nag lakad palayo. Ako naman ay nagsimulang tulungan yung mga sundalong dalhin sa trucks ang mga namatay.

* * *

Colbie's POV

"I know. You're mad and feel disappointed to what i did. But as i said. I don't fvcking care so get lost, Colbie" ilang beses na ume-eco sa utak ko ang mga binitawang kataga ni bunso. Sa tono ng pananalita nya ay parang wala lang sakanya na magalit o masaktan man lang ako.