Şinigami : Ölüm Tanrısı

5. Bölüm: Saklambaç

Bir saklambaç oyunuydu.
Ölüm seni buldu.
Olmadı, kaybettin.
Her zaman ki gibi kazandım.
Daha iyi bir yere saklanmalıydın...

( 2 Ay sonra )

Şinigami, kurbanının gözlerinin içine dikkatle baktı ve birkaç dakika boyunca sadece izlemekle yetindi. Bakışlarında gördüğü şey saf korkuydu. Karşısındaki lise öğrencisi tir tir titriyordu.

"Dur! Yaklaşma! Yalvarırım dokunma bana. Ne istersen yaparım. Para mı istiyorsun? İstediğin kadar veririm. Ne olur, öldürme beni. "

" Para değil intikam istiyorum, küçük kız. Maalesef ilk kurbanım sensin. Merak etme seni öyle bir şekilde öldüreceğim ki kimse unutamayacak. "

" Nn-ne öldürmesi? "
Kız hıçkırmıştı da.

" Kekelemek mi? Bende seni cesur biri sanmıştım. Tam bir zavallısın. "

"S-sen kimsin? Ne istiyorsun benden? "

"Zaten öldüreceğim seni. Son gördüğün yüz benimki olacak. Yani birazdan öğrenirsin kim olduğumu."
Maskesini çıkardı. En azından şimdi daha az korkunçtu. Kız şaşırmıştı. Maskenin altından bu yüzün çıkmasını beklemiyordu.

" Sen. Sen o'sun. Nasıl olur? Öldüğünü söylemişlerdi. "

" Hayır küçük kız. Ben Şinigami. "
Kızı ölümle kutsarken tekerlemeyi mırıldanıyordu. Kız ise çaresizce tekerlemeyi dinliyor, bir yandan da hıçkıra hıçkıra ağlıyordu.

" Bir saklambaç oyunu.
Tik. Tak. Zaman doldu.
Biliyorum, oyun seni yordu.
Artık çok geç!
Ölüm seni buldu! "

⏳

"Atahan Kolejinde vahşice bir cinayet gerçekleşmiş. "
Genç adam müdürüne heyecanlı bir şekilde haberi vermiş müdürünün ne diyeceğini bekliyordu.
"Medyaya sızdı mı? "

" Hayır, gizli tutuluyor. Ancak öğrenciler maktülü görmüş. "

"Araştırmalar gizlice devam etsin. Velilerin bile haberi olmayacak."
"Bunu nasıl engelleyeceğiz? "

" Müdür arkadaşımla konuşacağım. O üç öğrenciyi öğrenci gibi okula sokacağız. Atahan koleji yatılı bir okul, herkesi tembihlemek gerek. "
" Emredersiniz Müdürüm. "

Polis memuru odadan çıkarken müdürün duyguları her yönden işlevini yitirmişti. Ancak endişeye çalışıyordu. Beyni tüm fonksiyonlarını ortaya serip habire işliyordu. Sanki düşünmeye programlanmıştı. Durmadan olanları ve bir şey yapmazsa olacakları düşünüyordu. Olacakları tahmin edebiliyor ve bu tahminler onu korkutmaya, endişelendirmeye yetiyordu. Ancak tahminlerinin ötesinde gerçekleşecekti olaylar. Tüm tahminlerin ötesinde.

13 saat önce ( Kolej )

Asya Arin'in telefonuna mesaj gelmişti. Mira, Emir'i alıp salona inmelerini istiyordu. Miraya geleceklerini bildiren bir mesaj attı.

Çok geçmeden Mira, Arin'i aramıştı.
"Gökçe'yi gördün mü? " diye endişeyle sordu Mira, Asya Arin'e.

"En son sizinle değil miydi? "
Sorusu Asya Arini de endişelendirmişti.

"Evet de hava alacağım diyerek yanımızdan ayrıldı. "
"Gece gece ne havası gel bulalım şu kızı. "
Asya Mirayla merdivenlere doğru hareket ediyordu ki Emir sevgilisini fark etti.

Asya ve Mira'nın odasının önündeydiler. Asya Arin basamakların ucundayken sevgilisine seslendi.
" Biz Gökçeyi arayacağız. Siz bizim odadan yiyecekleri alın mekana inin. "
" Sizinle gelelim mi? "
" Gerek yok. Yakalanırız falan. "
" Peki, dikkatli olun. "
" Tamam, anne. " Asya hafiften kıkırdadı. Emirle uğraşmayı çok seviyordu.