JEU

GAME 47

AC's POV

Nagising ako kinaumagahan dahil sa liwanag na tumatama sa mukha ko na nanggagaling sa glass wall ng kwarto.

I thought it was just a dream pero hindi pala. That wild steamy night, totoo pala.

I'm still undress pero nababalot ng comforter ang katawan ko. Tingnan ko si Beatriz na wala ring damit at himbing na himbing na natutulog sa katabi ko. Napangiti ako pero agad ding nawala dahil sa naalala ko.

*Flashback*

"Then stop being selfish." Napatingin ako sa taong nagsalita sa likod ko.

"Bianca."

"Yup! It's me, AC. Can I talk to you for a moment?" Nakangiti niyang tanong. I nodded. Alam kong may narinig siya and ayaw kong makarating kay Beatriz kung ano man ang narinig niya.

Pinigilan ako ni Ethan, but I insist. "It's okay. We'll talk outside first. Babalikan ko kayo later."

Naglakad kami papunta sa labas ng bar habang sinasalubong ang masasayang tao na papasok dito. 10pm palang kaya nagsisidatingan palang ang mga tao.

Umupo ako sa pinakamalapit na upuan. Nakangiti rin siyang umupo sa harap ko.

"Whatever you heard awhile ago, please don't tell Bea." I pleaded kaya natawa siya.

"I will never do that, AC. I don't have any right to do so." I felt relief when I heard that. "But, I think I have the right to tell you this."

I looked at her with puzzled face kaya natawa na naman siya pero sumeryoso rin agad-agad.

"Layuan mo na si Bea. She don't deserve you. Hindi siya pwedeng matali sa relasyon na hindi kasiyahan ang namamayani. She deserves to be happy." Tugon niya. Kung kanina I can feel the alcohol in my system, ngayon parang nawala because of what she said.

"Please don't let Bea suffer. She's such a nice gal para mahirapan. All you need to do for her to be happy and not to suffer just like what you told your friends earlier is to stay away from her. Don't let her hopes high sa bagay na hindi mo rin naman mabibigay sa kanya." Dagdag niya na parang nagpatigil ng mundo ko. "Please! As her friend, as a person who really cares for her, I'm pleading. Habang maaga pa, habang mababaw pa, umalis ka na. Kayo, especially her, siya lang ang mahihirapan in the end." May mga luhang pumatak sa mata niya. And I admit, it hurts badly.

"If you want me to kneel down in front of you, I will do it. Just please stay away from her." Tumayo siya at luluhod na sana pero pinigilan ko.

"Don't!" Sigaw ko at tumayo rin.

"Layuan mo lang siya. Ako na ang bahala." Bianca said again kaya tumakbo na ako papasok sa loob pero yung isip ko lumulutang.

Lumagok ako ng tatlong sunod-sunod na shot at nakita kong nakatitig lang sa akin ang mga kaibigan kong punong-puno ng awa ang mukha.

Umupo ako sa dati kong pwesto and the moment Belle hold my shoulder, tumulo na naman ang mga luha ko.

Ang sakit, ang sakit sakit. Hindi ko na alam ang gagawin ko. I promise myself not to hurt Beatriz pero anong ginagawa ko? I promise myself not to leave her side pero paano na? I feel so helpless and hopeless now. It's fucking frustrating. Hindi ko na maintindihan ang nangyayari sa akin. Hindi ko na naiintindihan ang sarili ko.