5 years later
AC's POV
"C'mon, doc! Let's go out! Have some fun naman!" Sigaw ni Belle habang nakahawak sa waist niya ang dalawang kamay.
"I'm sure you don't want to miss this one. You know, you've been living in this cave for how many months already. Have some social life naman!" Aborido ding sabi ni Jessica na nakaupo sa swivel chair ko at nakapatong pa ang mga paa nito sa table.
"Nakakahiya kayo. Baka may makakitang pasyente na ganyan ang itsura niyo. Ano nalang ang iisipin nila? That I'm crazy because my friends are bunch of crazy people?" Tanong ko habang nakaupo sa may dining table pero ang mata ko, nasa laptop ko.
Isa na ako ngayong ganap na doctor. 6 months ago when my dream happened. And I'm working for my specialization now, a neurosurgeon.
Halos araw-araw ganito ang scene namin because they keep on convincing me going out, whether to party or meet some new friends daw.
Simula kasi nung pinasok ko ang mundo ng medicina, nasa med school palang ako, hindi na ako masyadong lumalabas.
Tinuon ko na ang atensyon ko dito sa pangarap ko at sa isang tao. Sabi nila naging asocial na daw ako pero ang totoo, introvert lang naman.
As much as possible, I don't want interacting with others. Ayaw ko na ulit magpapasok ng iba sa buhay ko. Ayaw ko ng mangyari ang nangyari noon. Kontento na ako sa isang taong nagpapasaya sakin ngayon, with my family and friends of course.
It's been 3 years na rin simula noong naging cancer free ako.
Para sa akin, ang paglipat dito sa US ang isa sa pinakamagandang turning point ng buhay ko.
I'm also living independently at nasa France na rin nakabase ang mga magulang ko. Ito ang napagkasunduan namin after I went out from med school.
I'm working sa hospital ng naging professor ko noon. Nag-aaral palang ako she offered me this work na because she can see my potentials daw. Kaya noong naging ganap na MD na ako, hindi ako nag-atubiling magsimula kaagad sa trabaho.
This is my way of escaping reality. My way of diverting my attention to other valuable things.
Napabalik ako sa diwa ko noong pinagtama ni Edmund ang mga kamay niya ng malakas sa mismong may mukha ko.
"You know what does party means? C'mon! Lahat nalang ata neurotic terms ang nasa utak mo!" Napabuntong hininga ako sa sinabi ni Edmundo. Sira ulo talaga tong isang to.
"How many times do I have to tell you......."
Pinutol ni Edmund ang sasabihin ko at siya ang nagpatuloy. "That I'm not interested partying and with your wild lives. I'm busy with my own life so please shut it because wala rin naman kayong mapapala." Natawa yung dalawang girls sa ginawa ni Edmundo because he tried so hard to imitate me.
"I will tell you this until forever, okay? It's not healthy anymore. Physically, emotionally and mentally. It's really not. So if I were you pumayag ka na because this time, hindi ka na namin tatantanan. C'mon! If your really moved on with your asshole ex, don't waste your fucking life like this." Nagulat ako sa sinabi ni Belle. Minsan talaga walang preno ang bibig nito.
BINABASA MO ANG
JEU
FanfictionLife is like a huge arena where you need to face battles. It will take you lots of grit and passion to win it. But what will you do if destiny is playing with you? Are you willing to fight until the end or you will just quit if it's getting tougher...