JEU

GAME 44

AC's POV

"GO BEATRIZ!" Sigaw ko na hindi inaalintala ang init sa first game ni Bea for beach volleyball sa UAAP.

Kakampi niya si Jules na suppose to be ate Kim, but got injured. While reserve naman si ate Ana na medyo iniinda pa ang hamstring niya.

"GO BABY!" Nakisigaw din si tita Det na nasa tabi ko kaya nag-apir kami.

Pulang-pula na ang balat ni Beatriz dahil sa init. Kapag sa malapitan naman kitang-kita mo ang kaibahan ng kulay ng balat niya sa may mata na natatakpan ng sun glasses at sa ibang bahagi nito na walang takip.

Natalo sila pero okay lang. Kagaya ni ate Ki and ate Gi noon, first beach volleyball game din nila to. Silang dalawa ni ate Jules.

"Don't stare too much on my abs. Baka matunaw. Sige ka, it's your lost." Conceited na bulong sakin ni Beatriz after niyang magbubo ng isang tabong tubig sa buhanginan.

"Kapal." Sagot ko naman habang hawak ang tuwalya nila ni Jules at inabot yung kanya.

Nagcheck-in kami sa hotel na magsisilbing bahay nila for a week para dito sa tournament.

Nandito rin si ate Cel at si ate Maki to support her.

Almost 12 midnight na nagsimula yung next game nila pero yung energy ng mga supporters nila Beatriz ang taas pa rin. Idol talaga.

They won this time kaya tuwang-tuwa yung mga fans nila. Kaya kahit madaling araw na hindi mo mararamdaman ang antok at pagod. Even the players are still hype at this time of the day.

We decided to eat midnight snack after the game. Nung una hindi pa sana sila papayagan nila coach Sherwin kasi late na and they need to wake up early pa for tomorrow's training, but they insisted. Treat daw nila sa sarili nila kaya walang nagawa, even sila tita Det.

Tawanan at tuksuhan ang maririnig mo sa table namin na halos punuin ang lugar na pinagkakainan namin ng ingay. Konti nalang din ang tao kaya we don't mind it.

I really love moments like this one. Yung mga simpleng oras na kasama ko ang mga taong komportable ako, yung kasama ko si Beatriz sa ganitong klaseng oras.

Either nagtatawanan lang or sharing deep thoughts. I'm savoring the moment kasi alam ko after this, magiging madalang na namin to magagawa since we need to stay in our houses at hindi na sa condo.

Naalala ko tuloy yung sinabi ni Bianca. Paano nalang kapag nasa US na ako to study medicine? For sure mas mawawalan ako ng oras kay Bea. Mas malaking adjustment ang kailangan naming gawin kaya kailangan ngayon palang wag na kaming magpaapekto.

Isa pa yung sakit ko. Pero Bea don't have to know about that kasi alam kong mas maapektuhan lang siya and she'll over react lang.

Good thing the doctor told me that my case is not worst pa naman and proper medication and healthy diet lang ang kailangan to cure my ulcer.

Yeah, they found out na it's not cancer yet and so long na I'm taking care of my own body mawawala rin ito ng tuluyan.

"Don't think about my abs too much. Katabi mo lang ako, oh. Pwede mong hawakan if you want." Bea teases me kaya napabalik ako sa realidad because I'm spacing out again.