Een Nieuw Begin

Hoofdstuk 24

Er verstrijken een paar dagen, en Fenna lijkt met de dag beter te worden. Ze is nog steeds angstig, en slaapt nog steeds niet de hele nacht door, maar ze heeft geen grote nachtmerries meer gehad. Of het komt doordat ze Evert een stukje van het verhaal heeft verteld, of omdat ze niet meer gepusht wordt om te praten weet niemand, maar het effect is er. Door de verbetering hebben Nina en Isabel besloten dat het vandaag ook eindelijk de dag is dat Fenna aan haar knie en onderbeen geopereerd wordt, iets wat de artsen eerder uitgesteld hadden omdat Fenna zo zwak was dat ze het niet aankon.

Met snelle passen loopt Liselotte door de gangen van het ziekenhuis. Ze heeft Evert net telefonisch gesproken, en komt hem nu aflossen. Tijdens het lopen stuurt ze Bram nog snel een berichtje. 'Succes. Hou van jou.' Ze stopt haar telefoon terug in haar broekzak, en loopt dan Fenna's kamer op de IC in. Een vertederde glimlach vormt op haar gezicht als ze het blonde stel samen in bed ziet liggen. Ze treft ze de laatste tijd wel vaker zo aan, blijkbaar is de behoefte aan lichamelijk contact bij beiden nog steeds heel groot. "Hé," groet ze, "hoe gaat het hier?" Fenna tilt haar hoofd van Everts schouder en kijkt naar Liselotte. "Ik heb honger." Klaagt ze. Evert lacht zacht om haar opmerking. "Nog een paar uur, dan ben je geopereerd." Hij geeft een zachte kus op haar hoofd voor hij overeind komt. "Dan zit je been weer netjes in elkaar en mag je eten wat je wil."

"Waar ga je eigenlijk heen?" Fenna kijkt Evert vragend aan. Hij had haar net wel verteld dat hij weg moest, en dat Liselotte zou komen, maar waar hij heen moet weet ze niet. Hij glimlacht naar haar. "Focus jij je nou maar op je operatie." Hij wrijft over haar arm. Ze fronst, hij verbergt iets. "Evert?" Vraagt ze, met scherpe stem. Liselotte komt naast Evert op de rand van haar bed zitten. "Bram heeft hem op het bureau even nodig voor een zaak." Vertelt ze. Fenna kijkt naar Liselotte, knikt dan, en kijkt Evert weer aan. "Moet je echt gaan?" Vraagt ze, bijna smekend. Hij bijt op zijn lip, maar knikt toch. "Sorry, liefje. Maar je wordt zo geopereerd, en als je klaar bent belt Lies, en dan ben ik meteen terug." Stelt hij haar gerust. Hij geeft een zachte kus op haar lippen. "Ik hou van je, succes, en tot vanmiddag." Fenna glimlacht, en trekt hem nog even naar hem toe voor een tweede kus.

Als Evert opstaat van het bed, gebaart hij naar Liselotte dat ze even mee de gang op moet komen. De brunette geeft een kneepje in Fenna's arm, en volgt Evert dan. Zodra ze de deur gesloten heeft, kijkt ze hem bezorgd aan. "Weet je zeker dat het verstandig is dat je dit gaat doen?" Vraagt ze hem. Hij knikt vastbesloten. "Ik moet iets doen, ik kan niet hier zitten en wachten." Legt hij uit. Liselotte knikt, en legt haar hand op zijn arm. "Doe voorzichtig dan, alsjeblieft." Haar groene ogen ontmoeten zijn blauwe ogen terwijl hij knikt. "Zal ik doen. Let jij op Fen?" Hij wil haar niet achterlaten, maar hij moet dit doen. Liselotte dwingt zichzelf om naar hem te glimlachen. "Ik let op haar, beloofd. Dat komt goed." Stelt ze hem gerust. "Maar Evert... Weet je zeker dat we er goed aan doen om haar niks te vertellen hierover?" Hij knikt, maar het is aarzelend. "Ze mag zich niet druk maken," mompelt hij, "dit is beter, en als het goed gaat kunnen we haar over een paar uur alles vertellen."

Fenna's bruine ogen richten zich gelijk op Liselotte als de brunette de kamer binnenloopt. Er speelt iets, ze voelt het aan alles, maar ze kan niet precies bedenken wat het is, en eigenlijk is ze ook te moe om zich er druk over te maken. Ze glimlacht zwakjes als Liselotte op de rand van haar bed komt zitten. De brunette legt haar hand op Fenna's been. "Hoe voel je je? Zin in je operatie?" Fenna haalt haar schouders op. "Zin is een groot woord... Ik hoop dat ik over een tijdje weer normaal kan lopen, dat wel." Liselotte knikt. "Snap ik... Heb je veel pijn nu?" Fenna wendt haar blik af, "nu niet," mompelt ze, "niet als ik stilzit. Maar als ik moet lopen wel." Liselotte fronst. "Lopen? Laten ze je lopen op dat been?" Vraagt ze zich verontwaardigd af. Fenna slikt, ze heeft te veel gezegd – alweer. "Hier niet," fluistert ze, "maar hij... Hij wel." Met grote ogen kijkt Liselotte naar Fenna. Dit is de eerste keer dat de blondine tegenover haar wat loslaat over wat er is gebeurd. Er is veel wat ze hiervan vindt en denkt, maar even niks wat ze kan zeggen. Ze weet gewoon niet hoe. Fenna merkt het ongemak van Liselotte moeiteloos op. "Het is goed, Lies. Je hoeft niks te zeggen. Het is al fijn dat je er bent." Liselotte glimlacht. "Tuurlijk ben ik er. En ik blijf hier tot Evert terugkomt, beloofd."

————————

Tjaaaa, wat zou Evert aan het doen zijn jongens? 🤷🏼‍♀️

Ennn wat vonden jullie van Moordvrouw? Stuur maar een privebericht als je wil praten erover, vind ik gezellig! ☺️😇