Een Nieuw Begin

Hoofdstuk 46

"Ze komt niet meer terug? Bullshit." Bram kijkt Evert aan, zijn armen over elkaar gevouwen en een frons op zijn gezicht. Evert haalt zijn schouders op. "Ze wil echt niet meer, en ik denk dat het beter is zo." Vertelt hij. Liselotte kijkt naar hem. "Staat ze er zelf helemaal achter?" Vraagt ze. Evert knikt gelijk. "Het is goed voor haar, ze is volgens mij echt heel opgelucht dat ze dit eindelijk definitief heeft besloten. Er is zo veel spanning van haar afgevallen, het is bizar, Lies." Hij zoekt naar een manier om te omschrijven hoe rustig en ontspannen Fenna de afgelopen dagen is geweest, maar hij kan het gevoel niet goed in woorden omzetten. "Ze straalt weer." Besluit hij uiteindelijk.

Bram kijkt Evert enigszins sceptisch aan. "Fenna die geen rechercheur meer is. Weet je echt heel zeker dat ze niet gewoon nog meer tijd nodig heeft?" Hij weet dat er niemand is die Fenna zo goed kent als Evert, en hij weet ook dat Fenna al veel tijd heeft genomen, maar dit besluit is zo niet als de Fenna die hij kent dat hij het nauwelijks kan geloven. Evert kijkt Bram even aan. "Ze weet dit zeker, Bram. Ik was ook verrast, man, maar als ze dit wil." Hij haalt zijn schouders op. "Jullie komen morgen eten toch? Dan kan je zelf zien hoe veel goed dit haar doet."

Voor Evert zijn gesprek met Bram en Liselotte kan voortzettend gaat zijn telefoon. Hij vist het apparaatje uit zijn zak en kijkt op het scherm. Met een grijns kijkt hij naar zijn collega's. "Als je het over de duivel hebt..." Zegt hij voor hij opneemt. "Hey liefje," begroet hij Fenna dan. "Hey," reageert ze, "heb je even de tijd?" Hij glimlacht zwakjes. "Voor jou altijd." Antwoordt hij. Ze grinnikt. "Slijmbal," mompelt ze. Evert hoort haar door het huis lopen, en het duurt even voor ze weer iets zegt. "Weet jij waar ik m'n autosleutels heb gelaten?" Vraagt ze hem. Hoofdschuddend lacht hij. "Geen idee, Fen. Dat is echt je eigen probleem." Ze vloekt binnensmonds. "Nou, dan ga ik wel fietsen." Besluit ze uiteindelijk.

Met een grijns op zijn gezicht luistert Evert naar Fenna, die nu op zoek is naar haar fietssleutel. "Hé, lief, had je me alleen nodig voor je autosleutels of is er meer?" Vraagt hij na een tijdje. "Oh, ja," Fenna stopt even met zoeken, multitasken is nooit iets geweest waar ze goed in is, "ik ga zo even boodschappen doen, wat moesten we hebben? Melk, brood, druiven, pindakaas, koekjes..." Ze zucht, "ik vergeet iets nu, toch?" Vraagt ze hem. Hij glimlacht. "Ik kan het ook doen hè, op weg naar huis vanmiddag." Zegt hij. "Nee, nee ik kan toch gewoon boodschappen doen?" Fenna klinkt verontwaardigd, "zeg nou maar wat we nog meer nodig hebben." Evert denkt kort na. "Bloemkool en thee." Voegt hij nog toe aan haar eerder opsomming.

Het is even stil, Fenna schrijft Everts toevoeging op en vist dan haar fietssleutels uit het laatje dat ze net geopend had. "Prima, dan ga ik dat doen. Tot vanavond, lieverd." Evert glimlacht. "Tot vanavond." "Oh, nee, wacht!" roept Fenna uit voor hij op kan hangen, "dat armbandje, van Brecht, dat jij naar de juwelier had gebracht om smaller te laten maken... Was die al klaar? Dan kan ik die ook gelijk ophalen." Stelt ze voor. "Ja, die is klaar," antwoordt Evert, "als je dat wil doen ben je denk ik Brechts nieuwe favoriete persoon." Fenna lacht zachtjes. "Doe ik, komt goed."

Als Evert ophangt, merkt hij dat zowel Bram als Liselotte naar hem kijken. Hij fronst. "Wat?" Vraagt hij. Liselotte haalt haar glimlach op, een klein glimlachje rond haar mond. "Jullie klinken soms echt als zo'n stel dat al jarenlang getrouwd is... Boodschappen, gesprekken over de kinderen." Bram knikt. "Echt zo grappig," voegt hij aan Liselottes woorden toe. Ook Evert kan er wel om lachen. "We zijn ook al best lang samen," verdedigt hij het gesprek, "en zeker met Fenna thuis..." Dan kijkt hij naar zijn collega's, en grijnst hij. "Ik ben benieuwd hoe jullie over een paar jaar klinken." Bram en Liselotte wisselen een blik. "Zo lang ik nog met jou ben maakt het niet uit hoe we klinken." Zegt Bram dan zacht. Stiekem vindt Evert de opmerking heel lief, maar om ervoor te zorgen dat er nog iets van zijn stoere imago intact blijft rolt hij met zijn ogen. "Het wordt me hier te klef jongens, ik ga weer aan het werk." Met die woorden draait hij zich om en loopt hij het lab uit, Bram en Liselotte samen achterlatend. Nog voor de deur achter Evert dichtvalt, raken hun lippen elkaar al.