Een Nieuw Begin

Hoofdstuk 49

"Meisjes eindelijk in bed." Evert laat zich naast Fenna op de bank zakken. Hij legt zijn arm om haar schouders, en automatisch leunt zij dicht tegen hem aan. "Ik had misschien niet zo fanatiek spelletjes met ze moeten spelen hè?" Schuldbewust grinnikt ze. Na het eten waren ze begonnen aan een spelletje Monopoly, dat uiteindelijk – dankzij Fenna's enthousiasme – was uitgelopen op een lang durend festijn met veel geschreeuw en gevloek. Evert gaat met zijn vingers door Fenna's haren. "Het was gezellig, toch?" Mompelt hij. "Hoe voel jij je? Moe? Wil je ook naar bed?" Vraagt hij bezorgd. Ze richt zich iets op en kijkt hem aan. "Evert, je moet echt stoppen met zo bezorgd doen," vertelt ze hem, "ik voel me helemaal prima." Ze aarzelt heel even. "Ik wil misschien toch wél weer gaan werken." Zegt ze dan zacht.

Er vormt een frons op Everts gezicht na Fenna's woorden. "Hoezo dat ineens? Ik dacht dat je had besloten dat je dat niet meer wilde?" Hij heeft gezien hoe goed het met haar ging sinds ze het besluit nam, en hij wil niet dat ze nu weer druk op zichzelf legt, en het zichzelf weer moeilijk maakt. Fenna duwt zichzelf nu helemaal overeind. Ze kijkt naar Evert, haar bruine ogen rustig en haar gezicht ontspannen. "Het is lastig uit te leggen..." Ze haalt haar schouders op. "Maar vandaag, in die winkel." Ze richt haar blik heel even op het plafond, en dan weer op Evert. "Ik voelde me weer als mezelf. Ik was niet meer bang en onzeker... Ik wist wat ik moest doen, ik was helemaal rustig." Ze kan niet onder woorden brengen hoe ze zich voelde, en aan Everts gezicht te zien begrijpt hij er niets van.

"Fen..." Hij zucht. Ze schudt haar hoofd. "Wacht even..." Ze wil hem heel graag uitleggen waarom ze nu toch weer wil proberen om te werken, maar ze heeft tijd nodig om de juiste woorden te vinden. "Die adrenaline-boost, je weet wat ik bedoel, toch?" Ze kijkt hem smekend aan, en hij knikt aarzelend. "Dat gevoel op het moment dat je een gevaarlijke situatie ingaat?" Vraagt hij voor de zekerheid. Ze glimlacht zwakjes, dat was inderdaad het gevoel waar ze op doelde. "Dat voelde ik vanmiddag. Ik was helder, ik voelde geen angst, ik wist wat ik moest doen in die situatie. Voor het eerst in-in..." Ze haalt haar schouders op. "Voor het eerst in zo lang wist ik wat ik aan het doen was, Evert." Ze kan aan zijn gezicht zien dat hij nu in elk geval begrijpt waar ze het over heeft, al wijst de frons op zijn voorhoofd erop dat hij het er nog steeds niet mee eens is.

"Ja maar Fenna..." Weer zucht hij. "Dat ene moment is toch niet gelijk een reden om weer aan het werk te gaan?" Hij vouwt zijn armen over elkaar. Fenna haalt haar schouders op. "Ik voelde me echt weer als mezelf, Evert. Ik wíst gewoon wat ik deed. En dat gevoel wil ik vasthouden. Misschien kan ik toch wel weer aan het werk, met goede begeleiding van Peter voor alles wat in de weg staat." Evert richt zijn blik op het plafond. "Ik denk niet dat het een goed idee is, Fen," zegt hij dan, als hij zijn blik weer op haar richt, "één moment, waar je nota bene met geluk uit bent gekomen, kan toch niet bepalen dat al die problemen, waar je al maanden mee bezig bent, alleen maar een beetje in de weg staan?" Hij haalt zijn hand door zijn haren.

Fenna knijpt haar ogen samen. "Het was géén geluk, Evert." Mompelt ze geïrriteerd. "Ik wist wat ik deed en ik had het gevoel dat hij niet ging schieten." Hij zucht. "Een gevóél, Fenna." Sist hij. Ze rolt met haar ogen. "Kom op," ze schudt haar hoofd, "deze discussie hebben we al te vaak gehad. Mijn gevoel klopt vrijwel altijd, dat weet jij net zo goed als ik." Evert bijt op zijn lip. "Prima, maar dat was sowieso niet het punt van dit gesprek." Hij kijkt haar aan. "Ik denk gewoon niet dat je het moet doen, liefje, kijk naar wat er de vorige keer gebeurde..." Ze slikt, haalt diep adem, maar opent dan haar mond weer. "Het gaat nu beter met me. En ik weet na vandaag weer waar ik het voor doe. Ik kan een verschil maken, ik kan mensen helpen." Ze haalt haar hand door haar haren. "En misschien... Ik heb zelf dingen gedaan die-die... Niet oké waren, maar misschien is dit wel een manier om dat goed te maken... Om ook iets goeds te doen." Ze haalt haar schouders op. Evert laat zijn boze houding iets wegvallen als hij Fenna's kwetsbaarheid ziet. "Maar liefje..." Probeert hij weer. Zij schudt gelijk haar hoofd. "Het was toch mijn keuze? En jij zou toch achter me staan, wat ik ook zou doen?" Verwijt ze hem. Hij bijt op zijn lip. "Ja, maar-" "-Nee. Ik ga weer werken, of jij er nou achter staat of niet."

———————————-
Ik heb Moordvrouw nog niet kunnen zien jongens (😭), dus geen spoilers please 😅🙅🏼