Sarah Maldita II (COMPLETED)

48

3rd person.

Tahimik lang si sarah habang naka tanaw sa labas ng kanyang kwarto. Hindi nya man lang magawang lumabas man lang para kumain , she was messed.

Ilang linggo ng hindi nag papakita sa kanya si Seven , para bang naulit ang nakaraan. Ngunit kahit saan nya ito puntahan ay wala ito , sa bahay nila noon wala ito.

Iniwan na siya ni Seven.

Kung noon siya ang nangiiwan , ngayon naman ay ang lalaking lubos nyang minahal , nawala na ang lakas na lagi nyang dala nawala na ang matapang na si Sarah. Kinulong nya ang sarili nya at wala siyang balak kumausap ng kahit sino , dahil hindi nya mapigilan ang sakit na nararamdaman kapag laging sinaaabi sa kanya na "Mahal na mahal ka ni Sebastian , babalik yon baka may ginagawa lang bago kayo umalis" Ilang lingo naba? hindinna niya alam. Basta tuwing umaga lagi siyang nakatanaw sa bintana at tuwing gabi naman ay lalabas siya ng bahay at doon siya mag hihintay.

"Mommy , let's go inside na. Matulog na tayo " Hila ng anak nya sa kanya.

Bukod sa sarili ay naawa din siya sa anak dahil kahit hindi ito mag salita ay alam nyang nasasaktan ito sa nangyayari.

"Hihintayin ko pa ang daddy mo , mauna kana." malamig nyang sabi.

"No , mommy. Ilang araw mo ng ginagawa yan , nag kakasakit kana! Hindi nga siya darating." Narinig nya ang iyak ng anak kaya tila nagising ang diwa nya.

"Your always like that mommy , what if bumalik si daddy tapos ganyan naman yung lagay mo? may sakit ka you think matutuwa siya ha?" Galit na sabi ng anak.

Tumulo ang luha sa mata nya at hinila palapit ang anak , lumuhod siya sa harao nito.

"W-what if ... hindi siya bumalik? paano tayo?" Nanginginig sa sabi Sarah.

Umiling si Zhavia.

"Don't worry mom, Uuwi si daddy. Kaya please mommy alagaan mo ang sarili mo kasi ako din nahihirapan na sa kalagayan mo , wag mo akong pag sabihan na wag mag salita ng ganto dahil bata pa ako dahil mommy , pinalaki mo akong matalino alam ko ang sinasabi ko. Please mommy umayos kana. Hindi matutuwa si daddy pag nakita kang ganyan , at ako mommy look at me , napapabayaan mo na ako." She cried.

I cried too. I can't help it but to cry. Pakiramadam ko ang selfish ko nanaman dahil sa mga ginagawa ko.

"Mommy, be strong to accept challenges in life. " She said.

Hinila ko siya at niyakap ng mahigpit.

"I'm sorry baby , i failed again."

"No mom, you're the best keep that."

Sarah heart melt , napaka swerte nya at nag karoon siya ng anak , maswerte siya dahil lumaki si zhavia ng ganto katalino , ngayon meron siyang masasandalan na makakaintindi sa kanya.

Kinabukasan dinalhan ni zhavia ng pagkain ang mommy nya , ngunit imbis na Sarah na nakahiga ang maabutan nya , naabutan nya ang mommy na naka yuko sa inidoro habang sumusuka. Agad binaba ni zhavia ang dala para puntahan ang kanyang mommy.

"Mommy , what happen?"

Hinarang ni sarah ang kamah para sabihin na okay lang siya , ng matapos siya ay agad siua kumuha ng tissue at inayos na ang sarili bago lumabas ng banyo.

"I'm okay."

"You look pale mom, hindi ka kasi kumakain , ilang araw ka ng puro coffee lang. "

Naoangiti naman si Sarah sa kilos ng anak lalo na ng makita niyang inaayos nito ang pagkain sa harapan pero halos bumaliktad ang sikmura nya ng maamoy ang bawang na hinalo sa sinangag na kanin.

"Oh god , alisin mo yan anak. Nasusuka ako lalo!"

Agad naman sumunod ang anak.

"What do you want ?"

"Kuha mo nalang ako ng gamot , masama pakiramdam ko."

"Soup? or a hot chocolate mommy? para mainitan tiyan mo? "

Umiling si Sarah.

"Maybe later , matutulog muna ako."

Hindi na nakapag salita si Zhavia ng humiga ang mommy nya at takpan na ng kumot ang katawan nito. Nakita nito ang pag pikit , halata sa muka nito ang pagod.

Bumaba siya ng kwarto para ibalik sana ang pagkain sa kusina ngunit agad sumalubong ang kanyang daddy sa kanya.

Nanlaki ang mata nya , dahil sa excitement na naramdaman pinadala nalang nya sa katulong ang dalang tray ng pagkain.

"Daddy! "

Ngumiti si Seven at agad siyang hinagkan ng makalapit siya.

"Where have you been dad? Bakit ang tagal mong nawala? Mommy was messed!" Naiiyak na sabi ni zhavia.

Tumawa ang dadsy nya pero hindi iyon umabot sa mata , halata nadin dito ang pagod.

" Strong si mommy mo anak , don't worry. "
"But i think she's sick."

Kumunot ang noo ni Seven.

"May sakit siya? kailan pa?" nagaala lang tanong nito.

Nag kibit balikat ang anak.

"I don't know dad , pero nakita ko siya kanina , she's throwing up sa Cr. I said she need to eat but she refuse , ayaw nya daw muna kumain , masama daw pakiramdam nya. I'm worried dad , it's been weeks ng makita namin siya nila lola na kumakain ng tama , ngayon hindi pa namin siya nakikitang kumakain ng madami lagi nalang siyang walang gana."

Hindi maalis ni Seven ang mata sa anak , para bang isa itong dalaga na alam na ang lahat , para hindi six years old ang anak nya dahil sa lumalabas sa bibig nito. Pero hindi maalis sa isip nya ang sinabi ng anak. Ang isipin napapabayaan ni sarah ang sarili ay pakiramdam nya ay siya ang may kasalanan.

" She look pale and sadness dad , she missed you  , she's always waiting for you to come home , lagi siyang nasa labas ng bahay tuwing gabi kasi baka daq dumating kana. I want to cry , I loved her dad , and i hope you too." Malungkot na sabi ng anak.

"I love her very much. " Seryosong sabi ni Seven.

"Are you going to leave again?"

Umiling si seven at yumuko sa anak.

"I'm not leaving anymore. Nandito ka , nandiyan ang mommy mo. Mahal na mahal ko kayo kaya walang dahilan para umalis ako. " He said.

Tuwa ang naramdaman ni Zhavia , lalo na ng makita nyang umakyat ang daddy nya sa kwarto kung nasan ang mommy nya. Hindi nya pinagsisihan ang mag karoon ng ganon pamilya dahil para sa kanya perpekto ang lahat.

Mahal siya ng mommy nya , mahal siya ng daddy nya. Mahal ng mommy at daddy nya ang isa't isa.

-