Düşman

Gizli Yetenek

Bu bölümü sakin bir bölüm yazacaktım ama sonradan birkaç şey ekledim ve azıcık heyecanlı oldu sanırım :D Aklıma birden yeni şeyler geldi ve kurgu haliyle değişti. Ve uzun bir bölüm oldu. Sanırım alıştım böyle uzun uzun yazmaya. Son olarak iyi okumalar! Yorumlarınızı ve votelarınızı eksik etmeyin. Onlar motivasyon kaynağım ^.^

''Siz ikiniz iyi misiniz?''

''Yaşamaya çalışıyoruz işte,'' dedim dalga geçerek Naruto'ya. Ne yani oradan iyi gibi mi gözüküyoruz? Naruto hızlıca yanımıza geldi ve elini belime atarak inmeme yardımcı oldu. 

''Teşekkür ederim.''

Herkesin böyle sessiz olması kendimi kötü hissettiriyordu. 

Kakashi-sensei ve Sakura yanımdan geçerken Sakura sessizce, ''Bunların hepsi senin suçun,'' dedi. Zaten biliyordum hatırlatmasına gerek yoktu. Umursamamayı seçtim ve Naruto'nun beni bir ağacın altına götürmesine izin verdim. Diğerleri de yanımıza geldiklerinde hepimizin odağı Sasuke'ydi. Baygın bir şekilde yatıyordu. Endişeyle onunla ilgilenen Kakashi-sensei'ye baktım.

''Çakrası... Çakrasını çok fazla kullandı. Onun yüzünden baygın değil mi?'' dedim. Başka bir ihtimal düşünemiyordum bile.

''Hayır, senin yüzünden baygın.'' Sakura tüm nefretine bana kusmaya hazırlanmıştı bile. Ne biliyordu da suçluyordu beni!? Sanki hep yanımızdaydı.

''Bir şey bilmeden konuşma. Ve beni sinirlendirme.'' Sinirlice ona baktım. Bakışmalarımız, benim geri çekilmeyeceğimi anladığında bitmişti.  

''Hey siz sakin olun. Sanırım senin dediğin gibi Misaki ama yinede tıbbi yardım alması gerekiyor.''

Hızlıca başımı salladım, ''Hadi gidelim öyleyse.''

Yerimden doğrulmaya çalışırken birden başım dönmeye başladı. Sanki her şey ayaklarımın altından kayıp gidiyordu. Kendimi çimlerde buldum.

Kakashi-sensei'nin iç çekişini duydum, ''Sen yavaş ol biraz. Sadece dinlen, gerisini ben hallederim.''

Yavaşça onayladım.

''Lütfen Sasuke ile ilgilenin.'' 

Bunları söyledikten bir kaç dakika sonra uykuya daldım. 

***

Tenime değen soğuk ve ıslak bez beni uyandırmıştı. Ne olduğuna bakmak için kafamı kaldırmak istedim fakat Tsunade-sama alnımdan itip beni geri yastığa yapıştırdı. Islak bezle bacağımı silen hemşireye gitmesini söyleyince onunla baş başa kaldık.

''Biraz böyle kalmalısın,'' dedikten sonra iki parmağını birleştirip daha demin hemşirenin sildiği yerde gezdirmeye başladı. 

Bir sakatlığım mı vardı? Öğrenmek için beklemeliydim. 

Yaklaşık beş dakika sonra Tsunade-sama geri çekildi. 

''Bacağın eziklerle doluydu ama şimdi daha iyi. Bİraz dinlenmesi gerekiyor,'' dedi.

''Evet, anladım. Sasuke iyi mi?''

Tsunade-sama'nın yüzü ilk başta ciddi bir ifade aldı. Açıkçası korktum ama sonra dudağının kenarı yana kıvrıldı, ''Tabiki de! Onunla ben ilgilendim,'' dedi.

''Minnettarım.'' 

Rahatlamıştım. Ona bir şey olsa ne yapardım bilmiyordum. 

Yüzüme bir gülümseme yerleştiğini Tsunade-sama söyleyince farkettim.

''Birileri Uchiha ile ilgileniyor galiba.''

''N-ne?!'' İlk başta fazla tepki verdim ama sonra, ''Onun için endişeleniyorum,'' dedim sakince. Sonuçta bana kötü bir şey sormamıştı ki. Pot kırmayacaktım.