SECLUDED WORLD [Under revision]

CHAPTER 14: RENZ'S REAL BODY

CHAPTER 14: RENZ'S REAL BODY

Zeque's POV

"Renz, kamusta mama mo?" tanong ni Erie kay Renz.

"Ayos na siya. Pwede ko ba kayo makausap saglit?" tanong niya sabay lingon sa akin.

"Tara sa loob," tugon ko. Nagtunggo kami sa kusina para soon mag-usap. Mas safe kasi dito kaysa sa labas.

"Handa na ako umalis sa katawan ko pero may isa sana ako hihilingin," umpisa ni Renz. Nagkatinginan kami ni Erie.

"Ano yun?" tanong ni Erie.

"Ayaw ni Mama pumayag na umalis ako dito dahil hindi maganda ang lagay ng katawan ko sa hospital. Pero kung masisiguradong mabubuhay ako alam kong papayag siya. Hihilingin ko sana kung pwede..." tumigil siya saglit para bang nagdadalawang isip siya kung itutuloy niya ba o hindi. Bumuntong hininga siya saka lumingon sa akin.

"Pwede mo bang pagalingin ang katawan ko?" tanong niya sa akin.

"Wala naman problema sa akin yun. Pero kapag ginawa ko yun magtataka sila dahil sa biglaang paggaling mo," tugon ko. Bigla siyang nalungkot.

"Pero tutulungan mo siya diba?" tanong ni Erie sa akin.

"Titignan ko," tugon ko sabay lingon kay Renz. "Dalhin mo kami sa ospital."

"Sama ako," sabi bigla ni Zai habang nakasilip sa pintuan.

"Alam mo bang masamang makinig sa usapan ng iba?"

"Hindi ako nakikinig sa inyo ah. Narinig ko lang yung sinabi niyo."

"Oo na. Wag ka magulo doon."

"Ano ako bata?"

"Bakit hindi ba?"

"Maghintay ka lang. Babalik din ako sa totoo kong anyo. Palibhasa matanda ka na lolo Zeque," pang-aasar niya kaya binatukan ko siya pero mahina lang. Totoo naman yung sinabi niya dahil kung titignan, lolo ako ng lola niya.

"Kung gusto mo sumama manahimik ka."

Iniwan ko na muna kay Ash yung cafe para pumunta sa ospital. Pagdating namin doon may naramdaman akong kakaiba.

"Renz, dito din ba dinala yung ibang kasama mo sa aksidente?" tanong ni Erie.