SECLUDED WORLD [Under revision]

CHAPTER 40: SOUL TREE

CHAPTER 40: SOUL TREE

Erie's POV

"Dito na ba yung sinasabi niyo?" tanong ko sa kanila nang huminto kami sa taas ng bundok kung saan may isang puno sa tuktok.

"Oo. Dito makikita ang sinasabi ko. Pero bihira lang ito magpakita," sagot ni Flora.

Umupo ako sa damuhan dahil sa pagod. Ikaw pa naman umakyat sa napakataas na bundok. Pinagmasdan ko ang paligid at napanganga na lang ako sa ganda ng akong nakikita.

"Wow! Rainbow City! Ang ganda!" manghang sabi ko habang nakatingin sa mga bahay sa ibaba. May nakikita din akong kastilyo pero yung taas lang niti. Malayo ito sa village at halos na natatakpan ng mga ulap ang bubong. Tumayo pa ako para mas lalong makita ako. Kung nakakalipad siguro ako mas makikita ko ang ganda ng mundong ito.

"Ikinaliligaya ko na marinig iyan mula sayo."

Nawala ang ngiti ko nang may nagsalitang babae.

"Sino ka?" tanong ko habang natingin sa paligid. Wala naman akong nakikitang ibang nandito maliban sa amin.

Biglang nagliwanag ang mga damo at mula doon may nagsiliparang alitaptap na may iba't - ibang kulay din. Humangin bigla at sa isang iglap nagbago ang punong nasa tabi ko. Nagliliwanag ang mga dahon nito kung saan may iba't - ibang kulay na bunga. Yung bunga niya bilog lang ito na lumiliwanag.

"Ako si Treena. Ako ang nagbibigay buhay sa mundong ito. Kilala ako bilang soul tree," sabi ng babaeng lumabas mula sa puno. Mukha itong Dryad base sa anyo niya. Kulay yellow green ang buhok niya at mata.

"Ako si Erie," pakikipagkilala ko.

"Masaya akong makilala ka anak ni Eric," nakangiting sabi nito.

"Paano nalaman ang tungkol doon?"

"Binulong ng hangin sa akin.  Nandito ka para magpatulong sa akin kung paano gamitin ang kapangyarihan mo, tama?"

"Pwede po ba?"

"Ano ba meron sa inyo ng Papa mo at lagi kayo sa aking napupunta? Isa lamang ako puno na nilikha ng panginoon para bigyang buhay ang mundong ito," napabuntong hininga ito sa sinabi niya.

"Pagod na po ba kayo sa trabaho niyo?" tanong ko.

"Hindi naman iha. Nakakalungkot lang dahil matagal na noong may nakausap ako. Simula nung nawala si Eric, mag-isa na lang ako dito. Wala man lang ako nagawa para protektahan ang batang inalagaan ko at tinuring na isang anak," malungkot na sabi nito. Nakakalungkot nga naman kung mag-isa ka lang dito sa tuktok. Idagdag pa na hindi siya pwede magpakita sa iba dahil maaring ikipahamak niya.