GÜN DOĞUMU

♦️BÖLÜM 9♦️

İyi okumalar. ❤

"Onunla evleneceksin."

Ortaya bomba gibi düşen bu cümle ile Bedirhan,Baran ve Roza nın gözleri Agit Ağa'yı buldu.O an herkes dondu sanki. Gözler milim oynamadı.Kuşlar uçmayı,dalda ki yapraklar sallanmayı bıraktı. Rüzgar esmedi. Zaman durdu. Ne kadar sürdü bu kıyamet sessizliği bilinmez.

Herkes yanlış duyduğunu düşünürken  en çok da Baran babasının söylediklerini algılayamadı. Kaşlarını çatarak babasına baktı. O kıyamet sessizliği nihayet son bulduğunda Roza ve Baran'dan aynı anda bir ses duyuldu.

"Ne?"

Agit ağa ortaya attığı bombanın bütün etkilerini karşılamaya hazırdı.

"Duydun işte. Onu nikahına alacaksın."

Başından aşağıya kaynar su dökülmüş gibi hissetti Baran. Nefes alamadı. Sanki boynuna bir ip geçirilmiş boğuluyormuş gibi hissetti. Konuşamadı bir an.

Roza ise yaşlı adamın ikinci cümlesiyle büyük bir darbe daha yedi. Bu adam kafayı yemiş olmalıydı. Ölmeyi tercih ederdi. Hızla ayağa kalkarak yaşlı adama baktı.

" Siz ne diyorsunuz?"

Cevap vermedi Ağit Ağa. Kimse bir şey söylemiyordu. Kafayı yiyecekti.

"Bu dediğiniz saçmalıkta nedir. Ne dediğinizi kulağınız duyuyor mu?"

Agit ağa yine kızın suratına bakmadı. Gözü hala oğlundaydı. Kendinden geçmiş gibiydi oğlu. Bu hali korkutuyordu yaşlı adamı.

Baran ne babasının söylediklerini duydu o an ne de Roza'nın bağırmalarını. Bünyesine ağır gelen bu sözleri kabullenemiyordu. Şu anda bunları yaşıyor olamazdı. Babası bu cümleleri kurmuş olamazdı. Babasının koluna dokunmasıyla kendine gelebildiğinde kolunu ateş değmiş gibi geriye çekti.

"Dokunma baba."

Önce kısık çıkmıştı sesi. Daha sonra bağırdı.

"Dokunma!! Sen ne diyorsun baba? Dalga mı geçiyorsun benimle?"

Agit ağa biraz geri çekildi. Oğlu ilk defa kendisine bu kadar sesini yükseltmişti. Bedirhan ise yaşadığı şoktan ağabeyinin bağırmasıyla kendine geldi. Tam ağabeyine bağırmaması için konuşacakken babasının elini kaldırmasıyla sustu. Agit ağa 'Yanlış mı yaptım?' diye düşünse de artık çok geçti. Zaten başka yolu da yoktu.

"Benim ne zaman şaka yaptığımı gördün sen. Evleneceksin onunla başka yolu yok."

Artık ne hissetse boştu Baran için.Hayatında ki en saçma anlardan birini yaşıyordu şu an. Hatta en saçmasını. Babasının söylediklerini algılayacak güçü kalmamıştı.

"Duymamış olayım Agit ağa. Bunları söylememiş olasın."

Olanların yalan olduğuna inandırmak istiyordu kendini. Bu konuşmanın asla yapılmadığına.
Roza ise yok sayılmış bir şekilde hayatı hakkında hüküm veren adama dayanamıyordu artık. Sesini yükseltti.

"Siz. Siz kafayı yemişsiniz. Bütün bunlar saçmalıktan başka bir şey değil."

Var gücüyle bağırdı yaşlı adama. Bunun üzerine Bedirhan kadına yöneldi ve kolundan tutup sarstı.

"Laflarına dikkat et doktor."

Bu sefer Bedirhan'a döndü Roza. Zor da olsa kolunu çekti ondan.

"Yeter. Hepiniz hastasınız. Mantıklı düşünemiyorsunuz. "

Daha sonra Ağit Ağa nın önüne geçerek. Karşısında dimdik durdu.