GÜN DOĞUMU

♦️BÖLÜM 15♦️

İyi okumalar.❤

Roza'nın boğuştuğu düşünceler yüzünden mantıklı düşünmeden yaptığı hareket ile konağa büyük bir ses hüküm etmişti. Sesi duyan herkes olduğu yerde donup kalmış, o an evdeki herkesin yüreğine bir korku düşmüştü. Fakat korkulan olmamıştı.

Baran'ın,Roza'nın silahı alıp kafasına dayandığını idraak eder etmez seri bir hareketle Roza'nın silahı tutan elini tutup yukarı çevirmesiyle eş zamanlı olarak büyük bir patlama sesi duyulmuştu. Üzerlerinde kara bir lanet gibi dolanan aynı silahtan çıkan kurşun bir kez daha Roza'ya değil tavana isabet etmişti.

O esnada Roza,Baran'ın yaptığı ani hateketle sarsılmış ve yatağın üstüne düşmüştü. Asıl mesele Baran'ın da kadının bu sarsılmasından etkilenip bırakmadığı kolu yüzünden Roza'nın üstüne düşmüş olmasıydı.

Öyle ki şu anda yakınlıkları yüzünden hızlı hızlı alıp verdikleri nefesleri bir birine karışıyordu. Bulundukları konumda biri şaşkınlıkla diğeri ise öfkeyle harmanlanmış iki çift göz bir birlerine kilitlenmişti. Roza'nın yaşadığı olayın etkisi ile fazlasıyla hızlanan kalp atışları Baran'ın kendini içinde bulduğu anlık adrenalin yüzünden şaha kalkmış kalp atışlarıyla birleşmişti.

İkisi de şu anki konumlarının etkisi ile her şeyden kopmuştu. O an sadece o ikisi vardı. İkisi ve yoğun anlam içeren bakışmaları. Öyle ki çıkan silah sesini bile unutmuşlardı. Aynı zamanda endişe ile koşarak odaya girmiş olan aile halkını da fark etmemişlerdi. Ta ki onları izleyen aile halkından,duyulan silah sesi sonrası gördükleri bu görüntünün etkisinden zor da olsa çıkabilen ilk kişi Bedirhan'ın konuşmasına kadar.

"A-ağabey iyi misiniz?"

Baran duyduğu ses ile oldukları konumun ancak farkına varabildiğinde ani bir hareketle Roza'nın üstünden kalkarak ailesine döndü. Ardından da Roza yavaşca ayağa kalktı ama yaşadıklarının etkisini hala atlatabilmiş değildi. Baran kendilerine hayretler içerisinde bakan aile üyelerine bir anlık ne diyeceğini şaşırsada kendini toparladı. Gözü bir saniye arkasındaki kadına kaydı kontrol etmek amaçlı ve ardından ailesine döndüğünde bakışları her zamanki gibi sertleşmişti.

"Bir şey yok. Az önce müstakbel gelininiz kendini vurmak istedi sadece. "

Daha sonra gözlerini babasına çevirdi.

"Neden biliyor musunuz?Agit Ağa'nın verdiği evlilik kararından. O bile asıl ölümün kendisi için daha iyi bir fikir olduğunu anlamışken benim ailem anlamıyor. O da ne yapsın kendi kafasına sıkmak istedi. Ama merak etme baba izin vermedim. Senin huzurun bozulmasın."

Agit Ağa oğlunun söylediklerine verecek bir cevabı olamadığından sessiz kalıp odadan çıkınca Baran bir elini sinirle saçlarından geçirerek ensesini sertçe ovarken sinirle bağırdı.

"Gördünüz bir şey yok. Çıkın."

Ailesinin hâlâ hareket etmeden kendisine bakması ile çileden çıkacak gibi oldu.

"Çıkın dedim!"

Sesinin yüksekliği odadakikerin kendilerine gelmesi için yeterli olmuştu. Hepsi hızlı adımlarla odayı boşaltınca Baran arkalarından giderek kapıyı sertçe kapattıktan sonra dönüp yerdeki silahını alıp Roza'ya yaklaştı.

"Güzeel.Demek ki sana yapacaklarımı farketmişsin ki kendi canına kıymaya kalktın. Ama o kadar kolay değil artık."

Roza'nın yerdeki bakışlarını görebilmek için çenesinden tutarak kendine çevirdi.

"Benden kurtulman artık hiç kolay değil."

Bir cevap alamadı Roza'dan. Farkındaydı hala az önceki olayın etkisinde olduğunu. Uzatma gereği duymadan çenesini bırakarak odanın çıkışına yöneldi. Tam çıkacakken arkasına dönmeden konuştu.