GÜN DOĞUMU

♦️BÖLÜM 70♦️

Bölüm geldi,geeldiii.😍

Hepinize merhabalar.
Umarım keyfiniz yerindedir.🙋‍♀️

2020 ye Gün doğumu vesilesiyle, gönülden bir bağ ile birlikte girmiş olduğumuz için tarifsiz bir mutluluk yaşıyorum. Yine söylüyorum, iyi ki yazdım ve iyi ki sizleri tanıdım. Hepiniz iyi ki varsınız.♥️

Geç oldu ama ben yine de iyi dileklerimi sunmak istiyorum.

Hepinizin yeni yılını en içten dileklerimle kutluyorum. Yeni yılınız hepinize sağlık,mutluluk,huzur ve aşk getirsin. Gönlünüzden geçenlerin gerçekleşeceği bir yıl yaşamanız dileğiyle.🌹

Buraya ise güzel bir ayrıntı bırakıyorum. 🌸

• 27 aralıkta Öznur arkadaşımızın doğum günüydü. En yakın arkadaşı Rabiaifti102 buradan kutlamamı rica ederek arkadaşına bir incelikte bulunmak istedi.👭

Böyle incelikleri çok seviyorum. Benim için büyük bir zevk. 🤗

znurMeng Doğum günün kutlu olsun. Umarım güzel bir doğum günü geçirmişsindir. Kalbinden geçen dileklerinin,senin hakkında hayırlısı olması dileğiyle. Nice çok güzel doğum günlerin olsun.🌹

Beni sevdiğini öğrendim ve çok mutlu oldum. Ben de seni hiç tanımadan sevdim. Umarım bu inceliğimiz seni mutlu eder. Arkadaşınla bağınızın hiç kopmaması dileğiyle.♥️

Gelelim yeni bölüme.😍

İyi okumalar.♥️

İstanbul'a taze bir bahar mevsimi hoş gelmişti. Aynı bahar Roza'nın kalbine bütün güzelliğini bahşetmiş,ona kendi baharını yine kendi canlarıyla müjdelemişti. Alnını yaslamış olduğu pencereden havanın güzelliğine dalmış, çevrenin her bir tonu ayrı güzel yeşillerine kendi gözlerinin ışıltılı tonu karışmıştı.

Kulaklarına dolan kuş ötüşmelerinin bahara kavuşmuş olmalarının sevincinden olduğunu hissediyor,bir kuşun sevincinin eşsiz duygusunu kendi yüreğinde hissedebiliyordu. Kimse bilmese de Roza kendi kalbinin kuş sesi kadar şen ritimlerini,onların heyecanla çırpınan kanatları gibi sevinçle çarpışını hissediyordu.

Asla tarifini yapamayacaktı,büyülenmişti. Gözlerinin kaydığı henüz çok küçük ve zayıf iki çiçekte kendi bebeklerini görüyordu. Bakışları gökyüzüne çıkıyor,yine aynı manzarayı izliyordu. Kulaklarına dolan kuş cıvıltıları,dünyada duyabileceği en mükemmel ses olup bebeklerinin ritimleri olarak benliğine işliyordu.

Aklından bütün zaman dilimleri silinmiş,sadece her iki bebeğinin kalp atışlarınını ilk duyduğu an kalmıştı. Başka hiçbir yaşanılanın değeri kalmamış gibiydi gözlerinde.Annelik duygusunu tattığı ilk andan itibaren,bu duyguyu yaşamadan önceki bütün hayatının boş olduğu düşüncesi yerleşmişti beynine.

Yaşanılabilecek en güzel anı yaşamış,orada kalmış ve orada durdurmuştu zamanını kendince.
Hastane odasındaki o dakikalarından sonra ne arkadaşlarının sevinçlerine odaklanabilmiş ne de oradan nasıl ayrıldıklarını,Aslı'nın evine nasıl geldiklerini hatırlar olmuştu.
Henüz o dört kişilik dünyasından çıkamamış bir haldeydi.

Bütün ruhuyla birlikte karışmış olduğu düşünceleri,kolunda hissettiği sıcak bir temas ile sarsıldığında gözleri yan tarafına döndü. Hissettiği bütün muazzam duyguların ve yaşadığı inanılmaz anların baş kahramanına tutundu gözleri. İçinden çıkamadığı dünyasının sahibi olan adamın gözlerine bakarak derince soluduğu sırada kocası tutmuş olduğu kolundan kendisine çekti.