GÜN DOĞUMU

♦️BÖLÜM 33♦️

İyi okumalar.❤

Karısını izlemeyi güçlükle de olsa bırakabilen Baran banyoya girip rutin işlerini hallettikten sonra odasından çıkmak için kapıya yöneldi. Bakışları bir kez daha uyuyan karısına kaydığında uyanmaması için kapıyı sessizce açarak çıktığı an kendisine doğru gelen Revşen ile karşılaştı.

"Günaydın ağabey. Kapatma kapıyı yengemi çağıracağım."

Kardeşinin yüksek sesi ile kaşlarını çatan Baran kapıyı hemen çekip kapatırken yanına gelmiş olan kardeşine gözlerini kısarak baktı.

"Ne cırlıyorsun kızım sabah sabah? Bağırmadan konuşsana."

Revşen duyduklarını umursamadan kapıya yönelmeye çalıştığı an önüne geçen ağabeyine kaşlarını çattı.

"Dursana ağabey yengemi çağıracağım."

Baran'ın birkaç saniyelik sessizliği ağzından dökülmesi son derece şaşırtıcı olan kelimelerle bozuldu.

"Uyuyor yengen,dün gece geç saate kadar uyuyamadı. Uyusun,kahvaltı hazır olunca çağırırsın."

Bunları duymayı beklemeyen Revşen'in kaşları çatılırken merakla konuştu.

"Niye geç saate kadar uyumadı ki,biz dün gece ayrıldığımızda daha erkendi saat."

Hemen ardından aklına gelen ufak ve özel bir ayrıntı ile gözleri kocaman açılırken utançla başını salladı.

"Ayy aptal ben ya. Tamam tamam sormadım say. Ben kahvaltı hazır olunca çağırırım."

Baran arkasını dönüp hızla uzaklaşan kardeşinin yanlış anladığını farkedince başını göğe kaldırıp sabır çekti. Ana kız delirteceklerdi onu.

Merdivenlere yöneleceği sıra duyduğu ses duraksamasına neden olduğunda arkasını döndü.

"Günaydınlar Baran Ağa'm"

Gördüğü kişi ile şaşırma gereği duymadı.Zira her yaz gördüğü kişiydi.

"Demek geldin Kader."

"Geldim Ağa'm."

"İyi hoşgelmişsin,kolay gelsin sana."

Bir cevap beklemeden tekrar önüne dönüp basamakları inmeye devam etti ve salona geçti.

🍁

"Yengee uyuyor musun hala?"

Duyduğu kapı vurulma sesinin ardından bir de Revşen'in sesi eklenince uykusundan irkilerek uyandı Roza. Kendine gelmesi birkaç dakikasını alırken boş olan yatağa takılan gözleri ardından duvardaki saate kayınca kaşları çatıldı.

"Ay yenge hadii. Bak gireceğim odaya."

Bir kez daha Revşen'in sesini duyması ile hızla yerinden kalkıp pikesini ve yastığını yatağa atarak kapıya yöneldi ve açtı.

"Ooo uyuyan güzel. Uyandınız nihayet."

Revşen gözlerini yengesinin üzerinde gezindirdikten sonra ufak bir ıslık çaldı ve ardından tekrar konuştu.

"Üüff bu ne seksilik."

Roza Revşen'in söylediklerine göz devirmekle yetinip kapıyı biraz daha açarak içeri girmesini sağladı.

"Saat kaç olmuş ya. Nasıl uyuyakalırım hele ki Bahar'ın olduğu gün. "

Bakışları dağınık yatağa kayan Revşen gözlerini kısarak alayla konuştu.