GÜN DOĞUMU

♦️BÖLÜM 28♦️

Merhaba arkadaşlar.🙋‍♀️

Geçen bölüm sonunda karakterlerin fotoğrafları hakkındaki düşüncem için çoğu okurumum karakterleri, kendi kafasında belirlemiş olduklarını gördüm. Bunu bozmamak için fotoğraf koymamı isteyenlerden çok özür dileyerek çoğunluğun isteğine uyuyorum ve aklınızdaki karakterlerle devam etmenizi istiyorum. Sizleri çok seviyorum.❤

İyi okumalar.❤

Odayı dolduran telefon sesi,Baran'ın uykusunu bölerken gözlerini açan genç adam kendine gelmeye çalıştı ve sinirle elini komodine uzatarak bir kaç arayış sonra bulduğu telefonunu kulağına götürerek boğuk bi sesle konuştu.

"Her kimsen umarım uykumu bölmeye değecek bir şey için aramış ol."

"Ağabey Cengiz ben. İstersen sonra arayayım."

Cengiz'in önemli bir şey olmazsa aramayacağını bilen Baran yerinden doğrularak konuştu.

"Anlat Cengiz."

"Yarın için uçak biletlerinizi ayarladım. Dediğin gibi Doktor hanımın kız kardeşini tekrar ben takibe aldım ama birkaç sorunumuz daha var gelde halledelim. Yoksa patlayacağım burada. İyice unuttunuz beni."

'Birkaç sorun' kısmının karısı ile ilgili sorunlar olduğunu biliyordu Baran.

"Eyvallah Cengiz. Görüşürüz yarın."

Cengizden bir cevap beklemeden kapattığı telefonunu yatağa bırakarak ayaklandı ve banyoya girdi. Sıcak bir duşun ardından rutin işerini halledip giyindikten sonra aynadaki yansımasına bakarken aklında karısı vardı.

En son iki gün önce konuşmuşlardı. Karısının mümkün olduğunca kendisinden kaçtığını,karşısına çıkmamaya çalıştığını farkındaydı Baran ama bu gün kaçamayacaktı. Zira Baran'ın İstanbul'a gitmeden önce onunla konuşması gereken konular vardı.

Odasından çıkıp direkt Roza'nın kapısının önüne geldiğinde yine çalma gereği duymadan açıp içeri girdi. Odada göremediği karısının mutfakta olabileceği düşüncesi ile tekrar odadan çıkacakken gözleri son anda banyonun yarı açık kapısına kaydığında yavaş adımlarla banyo kapısının önüne geldi ve durdu. Durmak zorunda kaldı.

Zira gördüğü manzara nefessiz kalmasına neden olmakla beraber hareket etme kabiliyetini de yok etmişti. Siyah gözleri karısının üzerinde gezinirken Roza bundan habersiz bir durumda üzerindeki krem sabahlığını çıkarıp sırtından beline kadar derin dantel dekoltesi olan geceliğiyle kalmıştı. O saçlarını başında dağınık bir topuz yapmakla uğraşırken Baran'ın gözleri kendisinden izinsiz bir şekilde karşısındaki manzarayı keşfe çıkmıştı.

Hakim olamadığı bakışları kadının bedeninde ezberlemek istercesine gezinirken kapının kolunu tutan elini sıktığından habersizdi. Kadının bir elinin geceliğinin askısına gittiğini görünce sertçe yutkundu Baran. Düşüncesine göre biraz sonra bu bez parcasıda olmayacaktı Roza'nın üzerinde.

Başını olumsuz anlamda sallayıp kendine gelmeye çalışırken kadının geceliğinin omuzlarından düşmesine saniyeler kala gözlerini serçe yumdu ve hızla oradan ayrılarak dışarı çıktı.

Nefessiz kalmış ciğerleri nihayet oksijene kavuşurken hızlı hızlı nefes alıp veren adam ellerini sertçe trabzana vurdu ve ardından saçlarının arasından çekiştirerek geçirdi. Bu yaptığına inanamıyordu. Kendine ve sahip çıkamadığı gözlerine öfkeliydi. O odadan neden hemen çıkmadığının,az önce şahit olduğu görüntünün neden şu anda beynine kazınmış olduğunun hesabını soruyordu kendine.