GÜN DOĞUMU

♦️BÖLÜM 74♦️

Merhabalar hepinize.😍

Umarım sizler ve aileniz iyisinizdir.♥️
Beni merak eden herkese çok teşekkürler. Sizleri çok çok seviyorum ve kocaman öpüyorum. iyi ki varsınız.♥️

Ben iyiyim arkadaşlar.Her ne olursa olsun mesleğimi severek yapıyorum. Hep birlikte atlatıp iyi olacağımıza inanıyorum. Siz de inançlı olun ve hep iyi olun.❤ Tekrar çok teşekkürler herkese.🌹

Ve güzel haber ise bölüm yazabildim nihayet.

İyi okumalar.❤

Mardin'in kavurucu sıcaklığını en umursamayanlar,şüphesiz ki şehrin neşesi olan temiz kalpli, deli dolu çocuklardı.Güneşin yakıcı ısısı altında,ellerinde birer hazine varmış gibi tuttukları ve bitmesini istemediklerinden yavaşça yedikleri dondurmalarıyla kaldırımda dizilerek oturmuşlardı.

Kendileriyle rekabete giren güneşin külahına doğru erittiği dondurmalarını arada bir aşağıdan yalayarak ziyan olmasını engelliyor,kendi aralarında keyifle muhabbet ediyorlardı.

Biraz ileride ise üç kız çocuğu,kaldırıma beyaz tebeşir ile çizmiş oldukları sek sek üzerinde sırayla taşı gezdiriyor ve yine arada bir birbirlerine keyifle sataşmayı ihmal etmiyorlardı.

Onları izlemeye dalmış olan Roza'nın ise bir eli yine farketmeksizin karının üstünde, yüzünde sıcacık bir tebessüm peyda olmuştu. Bir dirseğini pencerenin mermerine koymuş,yanağını ise eline dayamış vaziyette onları seyretmenin keyfini yaşıyordu.

Gözleri her birinin dağılmış saçlarında,hafif terlemiş yüzlerinde ve hareketlerinde geziniyordu. Özellikle dondurma yiyen grubun dudaklarını komik bir hale sokan ve büyük bir ihtimalle eve gittiklerinde annelerinden azar işitmelerine sebep olacak şekilde kıyafetlerine damlamış dondurmanın görüntüsü tebessümünü büyüterek tatlı bir gülüşe çeviriyordu.

İzlemeye devam ettiği manzaraya biraz sonra kendi içinde bulunduğu konağa tezat daha küçük ve eski duran,çaprazlarındaki evin kapısından çıkan,tahminine göre iki üç yaşlarında bir kız çocuğu dahil oldu. Roza onun iki yandan bağlanmış sarı saçları,minnacık yüzü ve paytak paytak yürüyen halleriyle ona hayranlıkla bakıyordu ki küçük kız bir anda hafifçe yalpaladı ve poposunun üstüne düştü.

Pek sert düşmemiş olsada canı acımış olacak ki, yüzü aniden buruşup ağlamaya başladığında Roza'nın içine bir endişe düştü.Tam o sırada kaldırımda oturan çocuklardan ikinci sıradaki erkek çocuğu endişeyle ayağa kalktı ve o çok değer verdiği dondurmasını hiç düşünmeden yere atarak kız çocuğunun yanına hızla koştu.

Ona doğru eğildi ve kollarının altından tutarak kaldırıp üstünü düzeltti. Gözleri hasar kontolü yaparcasına bedeninde gezindikten sonra yüzü rahatladığını belli eden bir ifadeye büründü.Kollarını küçük kıza sarınca,ağlaması kesilen küçük kızın dikkattini çekmiş olacak ki minik işaret parmağı çocuğun dudaklarındaki dondurma izlerine sürmeye başladı.

Çocuk ise son olarak kızın popusundaki tozu eliyle sildi. Minik eteğini düzeltip,dudağına sürdüğü elinden tutarak doğruldu. Koluyla ağzını silerken gözleri bir an yerdeki doldurmasına kaydı. Dudakları hafifçe büzülsede kardeşine dönüp içtenlikle gülümsedi ve onunla birlikte eve girdi.

İzlediği anların birer duygu yükü olarak kalbinde yer edindiği kadın,derin bir iç çekti. Karnındaki elini o an farketmiş olsa da hiç yadırgamadan iyice sardı karnını. Zaten bir süredir pencereden izlediği çocukları kendi bebeklerinin düşüncesiyle ve hayaliyle birleştirmişti.

Fakat o iki ufaklıkta hayalden ziyade, gerçekten kendi çocuklarını görmüş gibi oldu. Oğlunun,kızı için böyle endişe duyduğu hissiyatı yüreğini okşadı.Belki onlarında kız ve erkek oluşundan belki de aralarındaki bağdan etkilenmişti. Gülümsedi.Kendi çocuklarını çok güzel yetiştirecekti.Oğluna kızını,kızına da oğlunu emanet edecekti. Onlara her şeyden önce hayatı birlikte yaşamayı öğretecekti.