GÜN DOĞUMU

♦️BÖLÜM 39♦️

İyi okumalar.❤

'Kaldılar bile.'

Demişti Roza. Öyle de olmuştu. Hiçbir şey yokmuş gibi konağa girmişlerdi ve aile üyeleriyle geçen kısa bir sohbetin ardından Baran sıcak bir banyo yapıp giyinmiş ve şirkette çıkan sorun için vakit kaybetmeden evden çıkmıştı.

Roza ise kardeşini almış ve odasına çıkmışlardı ve ikisi de birbirlerinin yokluğunun nasıl geçtiği hakkında sohbet etmişlerdi. Ablasının anlattıklarından sonra yanağına yaslamış olduğu elini çekti Bahar ve yataktan sarkıttığı bacaklarından birini altına alırken konuştu.

"Bayağı bir eğlenmişsiniz bakıyorum."

Roza kardeşinin söylediklerine göz devirerek karşılık verdi.

"Ben,kendim eğlendim Bahar. Beraber bir şey yapmadık."

Ardından aklına gelen anı ile yüzünde bir gülüş peyda oldu.

"Söylemedim değil mi? Süt bile sağdım."

Duydukları ile yüzü inanamadığını belli eden bir hale büründü Bahar'ın.

"Saçmala asla yapamazsın."

"Yalan mı söyleceğim be,sağ..."

Roza'nın sözleri,aniden açılan kapıdan giren Miran'ın sesi ile bölündü.

"Bahar güzeli,instagramın varmış ve Berhudan ile takipleşmeye başlamışsınız."

Miran'ın telefonda ki bakışları nihayet ekrandan ayrıldığında Roza'yı görmesi ile afallarken kısa bir an duraksadı.

"Ah.. yenge siz geldiniz mi? Ben..."

Üzerinde odaklanmış iki yeşil göz ile utancı iyice artarken bir eli saçlarına gitti ve başını olmusuz anlamda sallarken konuştu.

"Ben gideyim."

Arkasını dönüp çıkmak için hareketlendi fakat kapıyı kapatmak üzereyken aptallığına söylenerek geri dönüp yengesine yaklaştı ve elini uzattı.

"Sana hoşgeldin demedim yenge. Hoşgeldin."

"Hoş buldum."

Elini uzatan yengesinin elini sıkarak eğildi ve tokalaştı. Ardından hemen yanında oturan Bahar'ın da elini tuttu.

"Seni de göreyim. Ayıp olmasın."

Ardından kızın afallamış halinden faydalanarak iki yanağına kısa birer öpücük bırakıp geri çekildi.

"O zaman ben gideyim."

Roza ve Bahar hâlâ aynı şaşkınlık içinde,çekip giden Miran'ın arkasından bakarken nihayet toparlanan Roza'nın bakışlarını kardeşine kaydı.

"Neydi bu şimdi?"

Yanaklarının ısındığını hisseden Bahar olayın etkisinden güçlükle çıkarken bu halini,ablası görmesin diye önüne düşmüş olan saçlarını çekmeden fısıldadı.

"Bu adam tam bir gerizekalı,Yemin ederim."

Kaşlarını çattı Roza. Bu utanç dolu ses tonu,hiç hayra alâmet değildi. Yerinden doğrulup tamamen kardeşine döndü ve yüzünü saklayan saç tutamını kulağının arkasına yerleştirip çenesinden tutarak kenisine dönmesini sağladı.

"Demek,Bahar güzeli ve kapı çalmadan içeri girecek kadar samimiyet.Bana anlatmak istediğin bir şey var mı?"

Bahar çenesini ablasının parmaklarından kurtardı ve hafifçe geriye kaydı.