GÜN DOĞUMU

♦️BÖLÜM 44♦️

İyi okumalar.❤

Komodinin üstünde ki telefondan gelen bildirim sesi, henüz kavuşamadıkları uykularını bölen çiftin ikisinin de uykulu gözlerini aralamalarına neden olduğu sırada ikinci bir bildirim sesi ile bu kez de başlarını kaldırmışlardı.

Bildirim ışığı yanıp sönen telefon Roza'ya aitti ve bu saatte iki mesaj bildirimi almış olmanın merakı ile kocasının bakışlarının eşliğinde yattığı yerden doğruldu ve uzanıp telefonu aldıktan sonra mesaj bildirimine tıkladı.

Gönderen:Bahar.

"Abla,uyudun mu?"

"Uyumadıysan biraz yanıma gelir misin?"

Okuduğu mesajlar Roza'nın kaşlarının çatılmasına sebebiyet verirken bir sorun olması ihtimali bütün uykusunu kaçırmıştı. Hızla üzerinde ki pikeyi kaldırıp ayağa kalktığı sırada kocasının boğuk çıkan ses tonunu duydu.

"Hayırdır?"

Saçlarını geriye atıp üzerindeki sabahlığın gevşeyen kemerini tekrar bağlarken cevap verdi kocasına Roza.

"Bahar yazmış.Yanına gideceğim."

Duydukları ile yattığı yerden doğruldu Baran ve merakla konuştu.

"Bir sorun mu var?"

"Bilmiyorum. O yüzden gidiyorum zaten."

Sıkıntılı bir nefes verdi Baran ve karanlığın el verdiği kadar karısını baştan aşağı süzüp konuştu.

"Üstüne bir şey ört. Geceleri hava serin oluyor."

Roza adamın söylediklerine bir cevap vermek yerine hızla dolabına yöneldi ve eline ilk geçirdiği şalı omuzlarına atıp odanın çıkışına yöneldi.

Kapıdan çıktığı an tenini yalayan soğuk rüzgar ile üzerinde ki şala daha çok sarılarak kardeşinin odasına yöneldi ve kapıyı açıp içeri girerken aynı zamanda odanın ışığını da açtığı an yatağında oturur halde ki kardeşi ile göz göze gelirken konuştu.

"Bahar,bir sorun mu var?"

Bahar,ablasını endişelendirdiğini görünce başını olumsuz anlamda sallayıp yataktan biraz kayarak ablasına oturması için yer açarken konuştu.

"Sorun yok abla. İyiyim,sadece biraz konuşmak istedim seninle."

Roza rahat bir nefes verip yatağa oturdu ve kardeşini kendisine çekip saçlarına bir öpücük bıraktıktan sonra bırakıp kollarını göğsünde bağlayarak konuştu.

"Söyle bakalım gecenin bu saatinde yine hangi deli sorular doldurdu kafanı?"

Bahar topuz yapmış olduğu saçlarından firar etimş bir tutamı kulağının arkasına yerleştirip merak barındıran ciddi bir ses tonuyla konuştu.

"Sana da böyle düğün yapmışlar mıydı abla?"

Duymayı beklemediği soru birkaç dakika duraksamasına neden oldu Roza'nın.Kardeşine bakmaya devam ederken önce bu sorunun nereden çıktığını sormayı düşündü fakat bu gereksiz bir soru olurdu zira bugünkü düğünden sonra merak etmişti demekki kardeşi. Derin bir nefes alıp verdikten sonra başını olumsuz anlamda sallayarak konuştu.

"Düğün yoktu Bahar,sadece insanların haberdar olması niyetine bir mevlit düzenlenmişti. Zaten ikimiz de zorla evlendirildiğimiz için böyle bir şeyi düşünecek durumda bile değildik."

Duyduklarıyla sıkıntılı bir nefes verdi Bahar.İçinde ki isteği usulca döktü dudaklarından.

"Keşke senin de bir düğünün olsaydı abla."