GÜN DOĞUMU

♦️BÖLÜM 26♦️

İyi okumalar❤

Bedeninde hissettiği rahatsızlık dayanılmayacak noktaya geldiğinde uykulu gözlerini güçlükle açıp yattığı sert ve küçük kanepeden doğruldu Baran. Burada uyumak eziyet gibi bir şeydi. Başını olumsuz anlamda sallayarak düşüncesini düzeltti. Kesinlikle uyulmazdı burada. Gözleri yatağında uyuyan kadına kaydığında içinden söylenmeden duramadı.

'Allah aşkına nasıl uyuyorsun sen burada?'

Belki de bu yüzdendi şimdi kendi yatağında huzurla uyuyor olması. Bulmuştu rahat yeri tabi.

Gözleri yeğenine kaydığında onunda kadının göğsünde mışıl mışıl uyuduğunu gördü. Bir eliyle yine aynı şekilde geceliğinin askısından tutmuş,diğer elini ise boynuna koymuştu.

Roza ise bir kolunu Ali'nin başının altına koymuşken diğerini de sırtına yerleştirmişti. Kendini tutamadan yine manzarayı seyre dalan gözleri yeğeninin üzerinden tamamen,karısının ise dizlerine kadar kaymış pikeye kaydığında yerinden kalkıp usulca yanlarına yaklaştı ve pikeyi tekrar üstlerine örterken gözleri bir daha yeğeninin ufak eline takıldığında

'Sapık herif.' Diye geçirdi içinden ve yanlarından uzaklaşıp banyoya yöneldi.

🍁

Roza huzurlu uykusundan göğsünde hissettiği ufak baskılardan dolayı nihayet sıyrılmaya başladığında ufak çocuğun sesini duydu.

"Uyan Yoza açıktım."

Göğsünde hissettiği baskı artarken sonunda kendine gelerek gözlerini açtığında üzerine eğilmiş ufaklığı sırtından tutarak yattığı yerden doğrulduğunda bulundukları konumu daha yeni kavrıyordu.

Gözleri uyudukları yatağa kaydıktan sonra pencereye kaydığında karanlık olması gereken havanın aydınlanmış olması ile bakışlarını endişeyle duvardaki saate kaldırdığında hayretle ağzı açıldı. Olamazdı değil mi ? Burada uyumuş olamazdı? En son dün gece Ali'nin ısrarı üzerine yatağa uzanmıştı. Uyuya mı kalmıştı yani?

"Hadi Yoza,kahvaltı."

Ali'den duydukları ile yerinde huzursuzca hareketlenirken saçlarını geriye attığı sırada gözleri kanepeye kadığı an aklına kocası geldi. Tam o esnada banyonun kapı sesini duyunca oraya döndü.

"Ooo hanımefendi ve beyefendi uyanmışlar nihayet."

Adamdan duyduğu sözler utanması için yeterli olurken hızla yataktan kalkıp mahçup bir ifadeyle baktı siyah gözlere.

"Ben... dün gece Ali istedi diye yatağa uzanmıştık. Uyuya kalmışım,özür dilerim."

Baran kadının dudaklarından dökülen kelimelere aldırmadan yeğenine yaklaşıp anlına bir öpücük kondurdu.

"Yoza'yla uyudum dayı."

Yeğeninin heyecanla söyledikleri ile göz devirmek istesede durdurdu kendini.

"Gördüm dayıcım gördüm."

Bakışlarını yeğeninden çekerek hâlâ olayın etkisinde olan kadına döndü.

"Daha ne kadar dikileceksin orada? Git giyin çocuk aç."

Roza duydukları ile hızla giysilerini alıp banyoya girdiğinde aklına takılan konu adamın kanepede uyumuş olmasıydı. Neden uyandırmamıştı kendisini? Bunun merakıyla işini bitirdikten sonra dün yaşadığı aksiliği bir daha yaşamamak için kapıya vurdu.

"Müsait misin?"

Baran Roza'nın bu tavrı ile başını olumsuz anlamda sallarken belirsiz bir şekilde gülümsedi fakat anında eski haline döndü yüzü.