Make You Fall

Chapter 54

Christian's POV

Napuno ng sigawan ang buong field ng HHA dahil sa isang eksena sa gitna nito. The scene which we can see a boy holding a ring who is kneeling in front of a girl who is holding a dozens of red rose and now crying in joy. Puno rin ng mga taong nakapalibot sa kanila na may mga hawak na kulay pink and silver balloons, pink petals na nasa ground, and plack cards na may nakasulat na kapag pinagdikit-dikit mo ay may nakasulat na W I L L Y O U B E M Y G I R L F O R E V E R? .

Bahagyang kumirot ang puso ko ng makita kong niyakap ng babae ang lalaki at mababasa mo sa kanyang labi ang katagang kanyang sinabi. "Yes." Before I don't know why my heart is aching when I see them together. But now, I am sure on what the reason is.

I smiled nung nakuta ko silang holding hands na papunta dito. Ang sakit lang,  pero dapat hindi ko to nararamdaman eh. This is wrong, really wrong.

"Uy congrats!" bati ko sa kanilang dalawa.

"Thanks bestfriend"

"Thanks bessy!"

Sabay nilang sabi at nagkatinginan. "Haha. So, bestfriend ako ng lovebirds. Kailangan ko na bang matuwa?" I joked.

"Tss. Inggit ka lang kaai wala kang lovelife eh!" She teased me.

I just gave them a fake laugh. I want to say. "Yeah. Inggit na inggit ako sa inyong dalawa." but I chose to kept silent about my feelings.

"Babe. Wag mo nga siyang lokohin. Baka pumatol na yan sa bakla eh." pang-gagatong pa ni Kean.

"Anong babe ka jan?!" She asked in a shock voice.

"Wag ka ng pakipot babe!" Kean wiggle his eyebrows habang niyayakap sya.

"Eeeeh!"

"Asus!"

"Babe koooo!"

"Ewww! That's so jeje!"

Napailing na lang ako sa kanilang dalawa at tumalikod na. Kasabay nuon ay ang pagtulo ng mga luhang hindi ko inaasahan. I smiled on the idea flashed in my mind.  So, I fell inlove in her accidentally.

It's unfair right? Sa dinami dami ng tao sa mundo dalawang bestfriend ko pa. I felt guilty on not telling the truth. Parang tinatraydor ko sila ng patago. I want to tell them, but I think the best choice is not to. I don't want our friendship to be ruined.

Even though iit really is hurtful,  Kailangan kong piliin yung tama at ang nakabubuti para saming lahat.

Kailangang maging masaya na lang ako para sa kanilang dalawa kahit na wag na ako. Yung kahit na ako na lang ang masaktan wag lang yung dalawang taong parehong mahalaga sa akin.

Agad kong pinunasan ang mga luha at tumingin muli sa kanilang dalawa. "Oy una na ako ah! Congrats uli!" sigaw ko sa kanila ng nakangiti. A fake one.

Natigil sila sa paghaharutan at tinanong ako kung bakit.  I just say that I have a lot of business to do. But the truth is. Umalis na ako dahil sa hindi ko na kaya.

*End of Flashback*

I looked at the sitting in front of me. Nanatili syang tahimik at nakatingin lamang sa akin. I know, hindi naman sya maniniwala sa dahilan ko eh. Alam ko din na ako talaga yung mali.

"Kean, just blame me kung--"

"I'm sorry."

Natigilan ako sa mga katagang na sinabi niya. Why is he saying sorry? Ako ang may kasalanan dito, I don'nt deserve he's sorry.