Make You Fall

Chapter 100

Christian's POV

It's time to go home and I'm now leaning at my car while waiting for Crystal. Medyo kinakabahan ako dahil alam kong nag-usap sila ni Courtney. What did they talked about? Did Courtney finally told her about us? Nakapag-usap kaya sila ng maayos?

Umayos naman ako ng tayo ng makita ko syang papalapit na sya dito. Binuksan ko na kaagad ang pinto para sa kanya at nagulat ako noong ngumiti sya sa akin and it's not a kind of forced smile.

"Thank you." mas nagulat ako noong nagpasalamat sya sakin. Is this real?

Bumalik ako sa katinuan noong marinig ko syang tumawa ng mahina. Umikot naman ako para umupo na sa driver's seat at makauwi na kami.

Napabuntong hininga ako ng tahimik na naman sa loob ng sasakyan. Hindi na ako naglakas ng loob pa magsalita dahil hindi rin naman sya makikinig like what she's doing to me everyday. But I still can't move on on what she did earlier. Ano kayang nangyari?

"Chris."

Nang dahil sa gulat ay nai-preno ko ang kotse ko mabuti na lang at wala masyadong sasakyan na dumadaan. "What the?!" gulat na sabi ni Crystal.

"I-I'm sorry." sabi ko at itinuloy ang pagmamaneho.

Narinig ko naman syang tumawa. "Balak mo bang mamatay tayo agad? Hindi pa nga kita napapatawad e." sabi nya at bigla naman akong napatingin sa kanya dahil doon. Is she really saying these phrases to me?

"Oh? What are you looking at? Sa kalsada ka nga tumingin, bahala ka mamamatay tayong hindi magkabati." natatawang sabi nya.

Agad ko namang ibinalik ang tingin ko sa daan. Kahit hindi pa din ako makapaniwala ay nagsalita pa din ako. "Are you really talking to me Crisan? B-but why?" tanong ko.

I glanced at her at pinaningkitan nya ako ng mata. "Bakit? Ayaw mo ba?" she asked.

Mabilis akong umiling. "That's not what I meant. Hindi lang kasi ako makapaniwala na kinakausap mo ako ngayon. You're mad at me ri---"

"Sshh. Nagkamali ako Chris. Naging immature ako dahil nagalit ako sayo. The truth is, hindi ko naman dapat ikinagalit ang ginawa mo e. Masaktan? Oo pwede, pero ang magalit sayo ng ganon ganon? Mali yun. I'm sorry Twin." nakangiti nyang sabi.

I'm surprised on her sudden apology. I'm not that emotional, but I felt of crying on what she said. But I'm not gay! Tsss. "It's okay. A-ako nga dapat ang mag-sorry sa ating dalawa e. Mali naman talaga na nagsinungaling ako sayo. Y-you're my twin at all, I should've trust you more. At nasaktan kita dahil sa ginawa ko." malungkot na sabi ko habang nagd-drive.

"Yes, nasaktan ako sa ginawa mong pagsisinungaling at paglilihim mo sakin because we promised that we shouldn't keep secrets and lied to each other." I glanced at her and she's smiling.

"But you just did that to protect our relationship. You keep it a secret dahil ayaw mong magmukha kang masama sa paningin ko at ayaw mong magalit ako kay Kean dahil sa nangyari noon. Tama ba?"

I nodded. "That's what I keep on telling you, pero hindi mo ako magawang pakinggan. But I know nasaktan ka lang that time. And it's my fault." sagot ko at itinigil ang sasakyan.

Nandito na kami ngayon sa tapat ng bahay namin pero hindi pa din kami bumababa. "I'm so immature that time Twin. Sarili ko lang ang iniisip at pinapakinggan ko. I've never tried to listen to anyone  including you. Kakambal kita pero nagawa kitang balewalain. What kind if twin sister am I right? And stop blaming yourself. Parehas lang tayong nagkamali." paliwanag nya.

Bigla ko syang niyakap at hindi ko na napigilan ang pagtulo ng luha ko. Tears of joy and relief. "I-I still need to apologize because I hurt you. Sorry din kung nasampal kita, nasaktan lang din ako sa sinabi mo." lumuluhang sabi ko.