Kantine nefes nefese giren Meriç'i görmem ile ayağa kalktım. Büyük ihtimalle bizi almaya gelmişlerdi.
İçimde git gide büyüyen heyecan ile masadan kalktım ve Beril'e el sallayıp Meriç'in yanına doğru yürümeye başladım. Ona yaklaştıkça o öldüğüm mavi gözleri yavaş yavaş bana döndü ve içten bir gülümseme yolladı bana. Bende gülümsedim.
Yanına varır varmaz "Neden koştun bu kadar?" Dedim. "Mesaj ata-"
Aklıma gelen düşünce ile sustum. Ona kendi numaramdan mesaj atmıştım ki. Şimdi numaramı istese veremezdim. Verirsem anlayacaktı büyük ihtimalle.
"Annen telefonunun tamirde olduğunu söyledi." Deyip tek kaşını kaldırdı.
Annem Meriç'e olan duygularımı biliyordu. 'Olur bu yaşlarda böyle şeyler' deyip geçmişti mesela. İlk başlarda öğrenince kızar mı? diye düşünsem de düşündüğüm gibi olmamıştı ve annem, beni bir kere daha şaşırtmayı başarmıştı.
"He aynen." Dedim bende söyleyecek bir şey bulamayıp. Saçma bir cümleydi ama Meriç alışıktı sonuçta, sorun yoktu.
Gülerek kolumdan tuttu ve peşinden beni de sürükleyerek merdivenlerden çıkmaya başladı. Kantinimiz zeminin bir alt katında olduğu için bu işkenceye fazla katlanmamıştım şükür ki.
Okul kapısından çıkıp işyerinin lüks mü lüks arabasına bindik. O sırada olan olmuştu zaten. Okulun hepsi arabanın etrafını sardı ve saçma sapan sorular sormaya başladılar bize. Daha doğrusu Meriç'e ve Hale ablaya.
"Oha arabaya bak! Meriç, bu araba senin mi?"
Bunu diyen Ece'ydi. Yüzünü göremiyordum, sesi arkalardan geliyordu fakat o kadar çok bağırmıştı ki, kulak zarım delinecek sanmıştım. İşte o an, önündeki her kim ise acıdım. Kim bilir kulağı ne hale gelmişti insancağızın.
(Tamam fazla boş yaptım devam edelim kdjzjdndndjd)
Meriç cevap vermedi ve Hale ablaya dönüp "Teyze gidelim artık, bunların soruları bitmez." Dedi ve arkasına yaslandı.
Hale abla şoföre gidelim işareti yaptı ve böylelikle kısa bir yolculuk başlamış oldu. O kadar heyecanlıydım ki... Heyecanlıydım işte gerisinin bir önemi yoktu. Yanımda Meriç vardı, o bana yeterdi...
Yaw bölümü nasıl bitireceğimi şaşırdım beh. Uzatayım da meraktan ölün birazcık diyorum ama anca bu kadar djdmdjdmdjxjndjc şaka şaka ölmeyin bana lazımsınız siz💙
Bakalım şu iş sakız gibi uzadı ama bir diğerki -ya da ondan sonraki- bölümde toparlayacağım işleri kdkxmdmzk
Neysem sefiyom sizleri
Hdi bb👋
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GÖKYÜZÜ ❦ Texting ✓
Short Story-Tamamlandı- Bilinmeyen Numara: Ne çok isterdim bir atkı olmayı, üşüdüğünde boynuna sarılmayı... Benimki de hayal işte... Bilinmeyen Numara: Ama vazgeçemiyorum Bilinmeyen Numara: Hayal kurmaktan da, sevmekten de vazgeçemiyorum
