Akın bir bana bir de kolumu tutan elime baktı. Ardından "Nil, bir sorun mu var?" Diye sordu çekingen sesiyle. Daha deminki halinden eser yoktu. Cevap vermeden kolundan tutup sürüklemeye devam ettim.
"Nil, sana diyorum bir şey mi oldu?" Diye sordu yeniden. Ardından durdu ve dolu gözleriyle fısıldadı. "Beril'e bir şey mi oldu?"
"Dün aranızda geçen diyalogtan sonra eve gitmiş, sen yanından ayrıldıktan yaklaşık yarım saat sonra..." ardından biraz durup Akın'ın tepkisini ölçmeye çalıştım. Bir şey demeden suratıma bakmaya devam ediyordu.
"... Dün gece ateşi çıkmış, ayrıca aranızda geçenlerden sonra iyi olmasını beklemiyorsundur herhalde? Kızı bırakıp gitmişsin."
Ofladı. "Evet gittim. Bilmiyor musun Nil? Ben sinirlenince ve fazlasıyla üzülünce ne yaptığımı bilmiyorum. Elimde değil. Bu, psikolojik bir şey."
Akın'ın böyle bir sorunu olduğunu biliyordum. Ancak dün bu davranışı yüzünden ona o kadar sinirlenmiştim ki, bunu unutmuştum.
En kısa sürede bu konuyu Beril ile konuşmalıydım.
"O an o kadar karmaşık bir duygu içerisindeydim ki, hem üzüldüm hem de kızdım. Ama Beril'e değil, kendime." Diye mırıldandı. "Bunları Beril'e iletir misin Nil? Şimdi onun yanına gidecek yüzü bulamıyorum kendimde."
Başımı iki yana salladım. "Hayır Akın, bunları kendisine bizzat sen ileteceksin. Hatta bu okul çıkışı evlerine git." Dedim ve sırtına hafifçe(!) Vurdum. "Sana güveniyorum koççum, yaparsın!"
Kolunu omzuma attı ve saçlarımı diğer eliyle karıştırıp merdivenleri ikişer üçer çıkarak gözden kayboldu.
Of ya! Ne istiyorsun olum benim saçlarımdan?!
Merdivenleri geri inip yeniden lavaboya gireceğim sıra teneffüsün bittiğini duyuran zilin çalmasıyla sinirle yerimde tepindim.
Ne ara bitmişti bu teneffüs?!
Ellerimi açarak "Allah'ım sen bana sabır ver!" Diye söylendim. Ardından kimsenin görmemesini umarak etrafa kısaca bir göz attım.
Ve işte... Karşıda bana gülerek bakan bir adet Meriç. O mavi gözleri gülerken nasıl da kısılıyordu öyle? Kalp krizi sebebi...
Mal mal sırıtarak merdivenleri çıkmaya başladım. Neden sırıttığım hakkında en ufak bir fikrim yok. Ama galiba Meriç yüzündendi.
Çocuğu görünce mantıksız hareketler yapmam bence normal. Sizce? Bence sizce de normal. Neyse konumuza dönelim biz.
Merdivenleri -sonunda- çıkıp sınıfımızın bulunduğu koridora saptım. Ve sınıfıma girip sırama doğru adeta uçtum. Neden uçtum? Çünkü arkamdan Sevde yaratığı itmişti beni.
Sınıftaki herkes bu halime gülerken ben sırama yapışmış bir halde Sevde'ye bakıyordum. Ama bilin bakalım nasıl bakıyordum? Öldürecekmiş gibi...
"Sen var ya kızım. Bittin! Beril'in koparamadığı saçlarını ben teker teker yolacağım!" Diyerek üzerine atıldım.
Ve böylelikle kavgamız başlamış oldu...
---
Nasıl bitirdim lan kcmzkdmsmdksn
Neyse okulların açılmasına 1 gün kaldı ben yas tutmaya gidiyom hdi bb♥
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GÖKYÜZÜ ❦ Texting ✓
Short Story-Tamamlandı- Bilinmeyen Numara: Ne çok isterdim bir atkı olmayı, üşüdüğünde boynuna sarılmayı... Benimki de hayal işte... Bilinmeyen Numara: Ama vazgeçemiyorum Bilinmeyen Numara: Hayal kurmaktan da, sevmekten de vazgeçemiyorum
