Stay away!

30 1 0
                                    

ZIEL’S POV

From: Pot :)

“Hindi ko alam na nasa school ka na pala. I woke up late sorry. Nauna ka na pala kay Manong. Pupunta na ako dyan maya maya to help. Good morning Pretty :)”

Yes may program kaya hapon pa pupunta dito yung mga students. At dahil nga umaga na kami umuwi, dumiretso na ko ng school. Pumunta lang ako sa bahay para mag-palit ng damit at mag-shower so practically, 2 or 3 hours pa lang akong nakatulog.

It’s 10:00 am and 7:30 am pa ko nandito sa school para tumulong sa pag-aayos ng decorations. Aside from being a varsity and part of the Journalism Club, kasali din ako sa Arts Club. Kasama namin dito ngayon sa school yung mga student government sa pag-aayos ng decorations. Halos kalahati pa lang kami sa gym, ang laki ba naman kasi eh. Ang dugyot dugyot ko na.

Bago ko pa makalimutan, kinuha ko na yung phone ko para mareplyan si John.

To: Pot :)

“It’s okay hindi naman duty ni Manong na sunduin ako, may driver naman kami so you should not bother. But you are still an assh*le for not kissing me! Tss

Hahahahahahaha! Just kidding! Good morning Jooohhhhhn! You better get ready agad agad! We need manpower! There’s so much to do :(”

Agad agad namang nag-reply si John.

From: Pot :)

Sorry for being such an assh*le hahahaha! Yes yes I love you Angelie, so so much

To: Pot :)

I think parehas na tayo :) Hurry up will you? Don’t forget to eat your breakfast para may lakas mamaya sa mga gagawin haha!

From: Pot :)

Parehas na anoooo?

To: Pot :)

Just come here okay? I’ll help here muna. See you later Shpot! :*

From: Pot :)

Psh fine fine. Okay. I love you see you later :)

 

“I think parehas na tayo.”

 “I think parehas na tayo.”

 “I think parehas na tayo.”

“I think parehas na tayo.”

Yes tingin ko mahal ko na si John. No, hindi pala tingin lang. Mahal ko na pala talaga siya. I’ve never been this sure all my life. Sasabihin ko sakanya, in time.

“Ziel okay na ba yung painting dyan?” Pagtatanong ng isa sa mga kasama ko sa Arts Club na si Nickie.

“Ah, hindi pa. Lalagyan ko pa ng konting details tapos okay na.” Sagot ko naman kay Zoey, ako kasi yung magpe-paint nung sa stage. Yes passion ko talaga yung sa arts kaya ako din yung nag-design nung sa rest house.

“Ang hirap talaga nung mabilisan. Next time one week before the program kailangan naayos na natin kahit yung paintings lang para hindi tayo nangangarag.” Sabi naman ng isa pang kasamahan namin na hindi ko naman kilala.

Mahirap at matrabaho yung mag-design pero masaya. Masaya talaga pag gusto mo yung ginagawa mo. 25 minutes na din siguro yung nakalipas at patapos na din ako sa mga details.

Kakatapos ko lang mag-paint nung biglang may nang-takip sa mata ko at alam na alam ko na agad kung sino yung gumawa nun. Maliban sa familiar scent ay narinig ko din na parang kinikilig yung iba samin kaya mas lalo kong nasigurado kung sino yun.

Bestfriend?!Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon