Bestfriend?!

Not so heroic act

ZIEL’S POV

Ano ba ‘tong ginawa ko? Kasi naman nagulat lang ako and yung sinabi ko na maniac siya joke lang naman yun. Hindi na siya nasanay? Nung umalis siya ng room, hindi ko na muna sinundan. Ewan ko nabato ako sa pwesto ko, gusto ko siya sundan pero yung paa ko nanatili lang sa pwesto. Wala akong magawa kung hindi bumuntong hininga.

Dialing Pot…

“The subscriber’s cannot be reached, please try your call later.” Sabi nung sa kabilang linya. Kanina ko pa siya tina-try na tawagan. Tinry ko na din puntahan yung tambayan namin, hindi naman siya kasama nila Gelo kaya nag hanap na lang ako. Nasan ba yun?

Minutes later.. OH, Mukang nakita ko siya! Sinundan ko siya sa labas ng gate! Wala na kong pake kung nag-cutting classes ako, wala naman kaming klase eh. Hinabol ko siya pero nawala siya sa paningin ko. Siya yun diba? Hindi ako pwede mag kamali!

“Damn!” Sabi ko nung nawala na talaga siya sa paningin ko. Babalik na lang siguro ako sa school.

“Hey. Stop cursing. Nababawasan kagandahan mo eh.” Sabi ng isang unknown voice. Hinayaan ko lang siya, naglakad na lang ako ng nag lakad. Lakad takbo na yung ginawa ko.

Maya maya pa may nadaan ako na may tatlong lalaki at may isang babae. Nakita ko na si Monica yung babae at nag pupumiglas siya dun sa mga lalaki! Shit. Mukang may masamang balak ‘tong mga ‘to ha? Kailangan ko siyang tulungan! Bakit kasi nandito siya sa labas? Nag-cutting din ba siya? Tsk! Hindi pa ko nakikita nung tatlong lalaki. Kinuha ko naman yung phone ko, kailangan ko matawagan si Peter or kahit sino sa kanila!

“Tulooooong!” Sigaw ni Monica. Nakatago pa din ako! Ugh. Hindi ko na kaya ‘to! Hinyaan ko na nag riring yung phone ni Peter. Sana sagutin niya para malaman niya yung nangyayari. Nag hanap ako ng pam-pukpok, pad-depensa sa sarili ko. Nakakita naman ako ng kahoy at tsaka ng bato. Medyo malaki yung bato. Inhale-exhale. Paghingi ko ng malalim, tumakbo ako kila Monica. Nakita ko naman na schoked siya pero somehow thankful. Binato ko sa ulo yung isang lalaki which knocked him out. Napaupo siya. Inapakan ko yung kamay niya. Yung isa sa mga lalaki na may hawak kay Monica binitawan muna siya, chance niya nay un para makawala sa isa. Kinagat niya yung isang may hawak sakanya tapos pinukpok ko ng hawak ko yung lalaki sa ulo. Nakatakabo kami, hindi na namin alam ni Monica kung san kami magtatago.

Hingal na hingal na kami nagtago sa isang eskinita. Medyo malayo pa kami sa school. Bakit ba kasi nangyari ‘to? Kinakapa ko sa bulsa ko yung phone pero naiwan ko nga pala sa place kanina!

“Shit!” Napamura ako nung nalaman ko na wala dun yung phone. Tumingin naman si Monica sakin.

“Do you have a phone? Call them please. Itry mo. I lost my phone dun sa place kanina.” Sabi ko kay Monica, halata na aligaga na din si Monica. May nasagi kami na can na dahilan para madulas siya at mapasigaw. Maya maya pa alam na namin na nasundan kami nung tatlong mga lalaki. We tried to stay as quiet as possible pero nakita pa din nila kami. This is the end!! Please send me Superman! Sinubukan naming tumakbo but we can never outran them. Hinawakan ng isa sakanila si Monica. Hinawakan naman ako nung dalawa. Ang papanget nila.

“Pinahirapan niyo kami ha.” Sabi nung isang lalaki na mukang chonggo na nakahawak sakin.

“What do you want? Bitawan niyo nga kami!” Nag tatapang-tapangan lang ako. Hindi pwedeng mag-breakdown kami pareho ni Monica. Makakaalis din kami dito! Umiiyak si Monica. Nakita ko na pinipilit sirain nung isa yung damit niya, yung isa naman naka-hawak sakanya. Isa na lang nakahawak sakin.

“BITWAN NIYO SIYA! MGA HAYOP KAYO!” Pilit akong pumiglas sa nakahawak sakin nung nakit ko yung ginawa nila. Iyak ng iyak si Monica. MGA HAYOP SILA! Inapakan ko ng napakadiin yung paa ng may hawak sakin kaya napaluwag siya sa hawak sakin. Nung nagkaroon ako ng chance, sinunggaban ko yung dalawang lalaki pilit na sinisira yung damit ni Monica. Sure naman ako na nasaktan sila. Mukang mas nagalit lang sila at tinigilan nila si Monica. Hindi pa tuluyang nasira yung damitni Monica, napahawak siya sa damit niya at iyak lang ng iyak.

Pagkalingon nila sakin binigyan ako ng isa sakanila ng suntok sa tiyan. Yung isa hinawakan na ko. Shit pano ba ko makakaalis dito? May dugo pana lumabas sa bibig ko, sinuntok pa nila ako ng ilang beses. Nahihirapan na akong huminga!

“Napapala ng mga pakilamera! Dapat ihuhuli ka namin, pero dahil nangealam ka, mauuna ka.” Mukang alam ko na ang balak nila. Sigaw na ng sigaw si Monica, SANA MAY MAKARINIG SAKANYA. Pinilit nilang sirain yung damit ko, kagaya nung ginawa nila kay Monica. Maya maya pa nasira na yung damit ko at sapilitan akong hinahalikan sa leeg. ANO BA ‘TO MGA HAYOP SILA!

“Bitawan niyo siya! Mga walang hiya kayo!” Pilit na nag pupumiglas din si Monica sa may hawak sakanya pero tila wala na siyang lakas. Ako din nanghihina na, may nangingilid ng luha sa mga mata ko. Pero kailangan kong mag pakatatag. Hanggang sa.. Hinawakan nila ako sa bandang dibdib ko! WHAT THE HELL! At ayun na, bumagsak na ng sunod sunod yung luha sa mga mata ko. Sigaw ako ng sigaw pinipilit akong halikan nung  isa sa kanila. FVCK! AKO KAKATAY SA MGA ‘TO! Pilit akong ng pupumiglas pero malakas silang dalawa. Ang papanget ng mga ngiti nila! One of them, put my hands sa taas ng ulo ko para hindi ako makalaban, one of them is kissing me, SHIT ANG GROSS! I’m starting to lose hope. Iyak na lang ako ng iyak, tulo ng tulo yung luha ko. Parang waterfalls sa pagtulo.

Maya maya pa may sumuntok sa isa sa mga dalawang lalaking nang-molestya sakin. Kung sino man siya, nag papasalamat na ko. Hindi pa din tumitigil yung luha ko, nag be-blurred na yung vision ko. Hirap na hirap na kong huminga. Moments later may lumapit sakin, hinawakan niya ko sa braso, lumayo ako. Natatakot ako. Paerho kami ni Monica na takot na takot. Susuntukin ko na sana yung lalaking lumapit sakin pero tinakpan niya ng jacket yung katawan ko.

Nasa kotse kami parehas ni Monica. Si Peter ang dumating kanina. Mabuti na lang at dumating siya. Hanggang nagyon iyak pa din ng iyak si Monic. Ako naman, nandito ako sa likod ng sasakyan, nakayuko lang ako, tumutulo pa din yung luha ko. Natataranta si Peter. Bugbog sarado yung tatlong lalaki kanina at dinala na sila sa presinto.

“We’ll go to the hospital.” Hindi naman kami kumikibo ni Monica. Bumuntong hininga si Peter.

“ANO BA KASING NANGYARE? Bakit kayo nandun?” Napataas ng tono niya. Puro siya buntong hininga.

“Pa-punta ako sa-samin. So-sorry, h-hindi ka-kasi ako nakinig. S-sorry k-kasi a-ayoko tanggapin y-yung o-opinion mo. T-tama k-ka eh. Mataas t-talaga p-pride ko. T-tapos s-si Ziel d-dumating siya. S-sorry n-nadamay ka p-pa t-tapos..” Hindi na niya natuloy yung sasabihin niya, iyak na siya ng iyak.

“Aaaaaaaaaaaargh! Fine fine. Tahan na. we’ll talk about it next time. We need to call the boys sa ngayon. Stop crying.” Sabi naman ni Peter, he drove us to the hospital. May nebulizer dun, medyo okay na yung breathing ko.