Bestfriend?!

Once again

ZIEL’S POV

I woke up with a smile. Pumunta ako sa baba and I saw John na nag-aayos na ng makakain. Uupo na ako sa dining area pero pinigilan niya ako, at siya pa nag-hila ng upuan ako. Nilagyan niya din ako ng plato at pagkain. Umupo na din siya sa upuan at nag-lagay ng pagkain sa plato niya. Ang hyper naman niya ngayon! Sobrang jolly ng mukha niya and I can’t help but smile.

“Baka matunaw ako.”

“What? Sige mangarap ka.” Sagot ko naman sakanya.

“Oh baka hindi ka na kumain ha. Sabihin mo masyado ka ng busog sakin.”

“Wow. You’re just too full of yourself, aren’t you?”

Nilapit niya yung bibig niya sa tenga ko at may binulong. “But this isn’t just pure imagination, is it? Cause I remember what you did that night.” Aba’t nag-smirk pa!

“What are you talking about?” I feel like I’m blushing. Parang umakyat yung dugo sa mukha ko.

“Is kissing back also your initial reaction to every man who kisses you? Who happens na mahal ka at nililigawan ka? I think not. I have felt something that night, something extraordinary.” He said na naka-smirk pa din at mas lalong lumalawak ang ngiti. At ako? Siyempre ipaalala ba naman yung pag-kiss ko din sakanya! Ngayon ko lang ginawa yun! I haven’t kissed my flings. Dafuzz cheeks lang! Wadahel. Pero grabeee. Hindi ba niya alam na nakakahiya sa part ko? May ipupula pa ba yung pisngi ko ngayon?

“But you liked it, didn’t you?” Siyempre kahit pa hiyang hiya na ko, kailangan ko pa din lumaban noh!

“Yes. I very much liked it. Why? D’ya wanna do it again?” Pang-aasar niya sakin na feeling ko mas lalong nagpapula ng mukha ko.

“Bitch!” Sigaw ko sakanya na nagpatawa sakanya. Tinignan ko na lang siya ng masama.

“Fine fine. Titigil na ko.” He said and he held his hands up as a sign of surrender.

Pagtapos namin kumain, naligo na kami at pumunta ng sasakyan para pumunta ng campus. Ilang beses ko siyang nahuling tumingin sakin. Hay naka-uniform lang siya pero ang gwapo gwapo niya.

“I was just kidding awhile ago. Baka kasi naasar ka.” He suddenly spoke.

“Nah. Hindi naman ako pikon eh.” I said with a smile, totoo naman kasi, hindi naman ako pikon.

“It’s not that. I just think it’s wrong na asarin ka about dun and make fun about it kasi ‘t was a serious thing. And it’s so special so—”

“Ayan ka na naman. Nagdadrama ka naman. It’s totally fine. And hey, I’m not saying it’s fine na inaasar mo ko about it kasi hindi ako seryoso ah, but it fine really. So stop that okay? I don’t like us fighting.” I told him na mukhang nagpa-kalma naman sakanya.

I was resting my head on his shoulders. We were so calm pero biglang tumigil yung sasakyan, ang tagal ng nakatigil, which made me wonder.

“Kuya, bakit kayo tumigil?” Tanong ko na nagpatawa naman kay kuya. Eh?

“Miss Ziel, nasa school na po kasi tayo, baka lang po gusto niyong mag-klase.” At pagtingin ko sa labas, nasa campus na nga kami! Hahahahahahaha! I can’t help but laugh. Masyado akong naging comfortable samin ni John na nakalimutan kong papasok nga pala kami sa school.

“Hahahahahahahahaha! Okay sorry. Thank you kuya!”

Nag-lakad na kami papasok ng campus at naka-salubong namin yung mga ugok.

“Nandito na kayo?!” Tanong ni John sa mga ugok.

“Halata ba?” Gelo.

“Hindi, Dude. Hindi kami ‘to joke lang ‘to.” Dan. HAHAHAHA Face palm.