Rebels [18+]

- 5 -

NATASCHA

Het is vandaag mijn eerste officiële werkdag bij CC. Ik heb vanochtend van Annet mijn tijdelijke contract gekregen, die ik na drie keer lezen heb ondertekend. Veel moeilijke woorden en een hoop serieus gedoe, maar uiteindelijk houdt het in dat ik 24/7 beschikbaar moet zijn voor Duncan. Dat wordt dus extra goed opletten tijdens het werk in Rebels.

Onderaan iedere pagina staat zijn mooie krabbel met op de laatste pagina zijn handtekening. Sierlijk, maar toch mannelijk. Ik heb de hele dag de tijd om het contract bij de baas in te leveren, dus begin ik maar eerst met mijn "geheime missie". Ik open mijn mailbox en zie na een tijdje zoeken de mail staan die ik van Duncan heb gekregen. Zakelijk en kort: welk programma, gebruikersnaam en wachtwoord. Er onder de standaard afsluiting van het bedrijf. Ik stuur een mailtje terug.

Dankjewel voor de gegevens, ik hoop je aan het eind van de dag alle antwoorden te kunnen geven. Heb je dan even tijd om alles te evalueren? Tevens heb ik mijn contract voor je.
Natascha 

De ochtend vliegt voorbij. Ik zit diep in het computersysteem van het bedrijf en ik heb al zeker 15 a4'tjes gevuld met fouten van Annet. Ik weet niet wat ze hier al die jaren heeft uitgespookt, want zelfs de simpele cijfers kloppen gewoon niet. Getallen zijn omgedraaid, punten zijn gebruikt in plaats van komma's... de lijst blijft doorgaan. Waarom checkt Duncan dit zelf niet eens in de zoveel tijd? Ik heb nu al een verschil van zeker 125 duizend euro!

Van al dat computerwerk krijg ik bijna vierkante ogen, dus besluit ik om richting de kantine te lopen. Posters met prachtige auto's aan de muren, het werk waar Colt Corporations zo trots op is. In de hoek staat al een rij met collega's die op hun lunch staan te wachten. Ik zie Marieke aan het eind staan en besluit om maar een praatje te maken.

'Hai Marieke was het toch? Ik wilde me nog eventjes netjes voorstellen... Natascha.' Ik geef haar mijn meest mooie glimlach. Ze draait haar hoofd om. 'Hai, ja klopt! Leuk om je weer te zien, welkom bij CC. Lukt het allemaal een beetje daar boven? Van wat ik heb begrepen kan Duncan best intens zijn.' Intens? Ik weet niet op welke manier zij dat bedoelt, maar daar beneden voelt het zeker intens. 'Ik heb hem eigenlijk nog niet zoveel gesproken, hij laat me mijn werk doen en dat is het wel.'

De rij wordt steeds korter en ik besluit om een club sandwich met kip en oude kaas te bestellen. Samen met Marieke lopen we richting een tafel met twee andere dames. 'Dit zijn Lise en Lina, werkzaam op de financiële afdeling.' Ik schud hun handen, vertel mijn naam en neem plaats naast Marieke. Lise en Lina zijn een tweeling, niet te missen. Beide rood haar, groene ogen en volle lippen. Alleen Lina heeft een moedervlekje op haar wang, dit moet ik onthouden. Samen kletsen we een half uurtje en genieten we van onze heerlijke lunch.

Mijn telefoon gaat af op tafel, ik draai hem om en zie weer de naam van het bedrijf staan. 'Natascha?' hoor ik Duncan vragen. 'Meneer Colt, wat is er gaande?' 'Kantoor, nu.' Zucht. 'Maar... ik zit in mijn lunchpauze?' 'Kan me niks schelen.' Hij hangt zoals gewoonlijk meteen op. Wat bezielt die man? Een alsjeblieft komt er ook niet van af. 'Sorry, maar plicht roept.' Lise begint te giechelen. 'Je hebt een goede plek gevonden hier in het bedrijf Natascha, ik zou ook wel continu met meneer Colt om willen gaan...' Lina geeft haar een kneep in haar arm. 'Doe gewoon, het is haar eerste dag!' Ik lach eventjes, sta op en ruim snel mijn spullen op. Ben benieuwd.

Eenmaal boven aangekomen staat de baas al voor de liftdeuren te wachten. 'Waarom duurt dit zo lang mevrouw Bakker? Ik heb toch gezegd nu of niet?' Wauw, nu snap ik Marieke's opmerking over intens. 'Pardon meneer Colt, maar ik heb ook recht op pauze.' Ik loop langs hem om richting zijn kantoor te lopen. Weer voel ik zijn hand op mijn onderrug. Ik weet niet wat het is, maar zijn aanraking voelt vreemd en tegelijk vertrouwd aan.

Hij laat me los zodra we zijn kantoor binnen lopen en smijt  dan de deur dicht. Waar is dat nou weer voor nodig? Ik ga zitten op mijn stoel en wacht tot hij ook achter zijn bureau zit. Hij kijkt me geïrriteerd aan en zucht nog even diep. 'Goed mevrouw Bakker, om maar gelijk met de deur in huis te vallen. Weet je zeker dat jouw werk klopt?' Nee toch... 'Meen je dit?' Ik steek mijn handen in de lucht. 'Ik ben al de héle ochtend bezig met jouw "bijzondere taak" in plaats van mijn echte werkzaamheden. Annet is al een paar keer langs geweest om te vragen of alles lukt en ik moet gewoon liegen tegen die arme vrouw. Maar ik weet dondergoed waar ik mee bezig ben, meneer Colt.' Ik maak vuisten van mijn handen om niet nog bozer te worden. 'Je hebt hier niet iets ingeleverd wat een paar honderd euro kost. Hier moet jij minimaal 2 jaar heel erg hard voor werken. Ik kan gewoon niet geloven dat dit al hetgeen is wat je hebt gevonden. Dit moet bespreekbaar worden gemaakt met mijn werknemers op de financiële afdeling. Plan zo spoedig mogelijk een meeting in.' Hij kijkt weg en tikt meteen op zijn toetsenbord. Nog even en die knoppen vliegen in de lucht.

Ik probeer me voor te stellen wat Celeste zou doen. Ik sta op, loop langs het bureau en ga naast hem staan. Ik leg rustig een hand op zijn schouder. 'Sorry, ik weet dat dit veel geld is. Maar ik weet absoluut zeker dat er geknoeid is met deze cijfers en ik heb geen flauw idee wie het gedaan heeft.'

Hij draait zich om in zijn stoel en kijkt naar mijn hand. Daarna naar mijn borsten die wel heel dichtbij zijn gezicht hangen. Hij laat zijn linkerhand langs mijn arm glijden, via mijn vingers naar mijn heup. Mijn hart begint sneller te kloppen en ik kan mijn ogen niet van hem af houden. Hij pakt mijn hand vast die langs mijn lichaam valt en streelt mijn handpalm. 'Je hebt mooie handen Natascha, zo vrouwelijk.' Ik begin te blozen. 'Dankjewel?' We blijven elkaar aankijken terwijl Duncan mijn hand richting zijn mond brengt. Vederlichte kusjes krijg ik op mijn palm en pols. Ik voel mijn slipje al nat worden... nu al? Die blik, dat kan niet anders.

Duncan stopt één van mijn vingers in zijn mond en laat zijn tong er om heen draaien. Ik kan niet stoppen met naar hem te kijken, mijn ademhaling begint te versnellen. Hij staat op en pakt mijn hand beet die nog steeds op zijn schouder ligt. 'Je moet weer aan het werk.' We staan zo dichtbij dat ik zijn geur kan ruiken. Verslavend.

Voordat ik in de gaten heb wat er gebeurd, voel ik zijn mond bij mijn oor. 'Dankjewel Natascha.' Ik knik en voel zijn lippen nog even langs mijn hals gaan. Hij plaatst zijn hand weer op mijn onderrug en stuurt mij richting de lange gang. Echt wel intens.