Rebels [18+]

- 29 -

NATASCHA

Het is 07:00, mijn wekker galmt door de slaapkamer. Wat heb ik geen zin in deze dag. Geen zin om op te staan, te werken, om Duncan te zien. Het is alleen zulk leuk werk bij CC en iedereen is zo aardig tegen me. De baan waar ik al zo lang naar heb verlangd laat ik niet gaan vanwege één eikel. Hoe knap die eikel ook is. Hij mag mij niet belemmeren, ook al ben ik zijn assistente. Gewoon professioneel proberen te blijven, maar nu met wat meer pit. En pit zal ik hem geven.

In de douche denk ik na over wat ik aan trek vandaag. Voor dit weekend zou ik nooit hierover nagedacht hebben, maar nu weet ik zeker wat ik aan wil. Duncan's stijl, alleen net wat korter en net wat bloter. Met mijn handdoek om mijn middel loop ik naar mijn kledingkast. Ik zoek langs de haken naar de blouse die ik op het oog heb. Wanneer ik die vind gooi ik het alvast op bed. Op een plank liggen allerlei rokjes, op volgorde van kleur. Ik besluit mijn blouse te combineren met een grijze rok die kort op mijn dijen valt. Uit de la met accessoires haal ik een riem, armband en een paar oorbellen er uit. Op mijn nachtkastje ligt de mooie halsketting weer op me te wachten. Ik kijk in de spiegel. Top, maar nog niet zoals het moet. Ik doe de bovenste twee knoopjes van de blouse los, mijn decolleté goed in het zicht. Perfect.

Ik stroop de mouwen op en loop richting het nachtkastje. De mooie halsketting sluit ik weer achter mijn nek. Mijn nude stiletto's met open teen staan al aan de andere kant van de slaapkamer op me te wachten. Ik trek ze aan, pak mijn handtas en loop met een appel naar buiten. Kom maar op Duncan, ik zal je krijgen.

~

Duncan is al de hele ochtend niet op kantoor geweest. Marieke heeft me al een aantal keer gebeld met de vraag of ik wat weet. Maar nee, geen flauw idee. Mijn gedachtes razen weer door mijn hoofd. Er staat niks in de agenda wat buiten kantoor gedaan moet worden, hij heeft zich ook niet ziek gemeld. Hij houdt zich altijd aan onze afspraken, waar ter wereld hij ook is. Na lang wikken en wegen besluit ik om eerst zijn werktelefoon te bellen.

'Je spreekt met Duncan Colt, CEO van Colt Corperations. Ik ben er even niet. Je kunt bellen naar kantoor en een bericht achterlaten bij Natascha...'

Ik heb geen zin om er nog verder naar te luisteren. Vandaar al die telefoontjes al de hele ochtend. Ik heb ondertussen 20 post-its vol gekliederd met berichten en telefoonnummers die ik moet doorgeven aan Duncan. Ik kijk nog eens naar mijn mobiel. Dan zijn persoonlijke nummer maar. Iets wat ik totaal niet wil doen, maar toch moet.

Het duurt even, maar dan hoor ik zijn stem. 'Ha-llo?' Duncan zijn stem is onwijs diep. Waarom die korte pauze, het is toch niet zo moeilijk om hallo te zeggen? 'Duncan, Natascha hier. Waar ben je?' Zijn ademhaling wordt zwaarder, ik hoor hem diep zuchten. 'Oh Natascha, mijn lieve assistente. Ik ben gewoon thuis...' hij kreunt. 'om precies te zijn in mijn slaapkamer.'

Dit méén je niet. 'Duncan, jezus. Kom nu uit je bed en richting kantoor. Ook jij moet gewoon aan het werk.' Hij gniffelt in de telefoon, ik hoor hem zachtjes 'harder' roepen. Wat een vieze vuilak is hij. 'Laat ook maar Dun, zoek het uit.' Ik druk het gesprek weg en gooi mijn mobiel op het bureau. Ik bel met de telefoon van mijn kantoor naar de receptie. Marieke neemt gelijk op. 'Natas, weet je al wat?' Ik zucht. 'Op dit exacte moment krijgt Duncan een blowjob van een of andere griet... Het kan me ook niks schelen. Maar dan weet je het, die zal je vandaag niet zien.' Ik heb niet eens zin om er om heen te draaien. Als dit is wat hij wilt, dan krijgt hij het.

Marieke laat een zacht gilletje uit haar mond ontsnappen. 'Dit is toch een grapje Natas? Jullie zijn de hele week samen geweest. Jezus ik heb Duncan nog nooit zo vrolijk op kantoor gezien. Wat is er gebeurd?' Ik kijk op de klok en zie dat het lunchtijd is. 'Ga je mee een broodje eten? Dan leg ik het uit.' Ze laat weten dat dit geen probleem is. Ik pak mijn handtas en loop richting de deur om naar de hal te lopen. Precies op dit moment wordt een envelop onder de deur geschoven, dezelfde soort als de afgelopen twee keer. Ik gooi de deur open, maar ik zie niemand meer. Vreemd.

Ik pak het envelopje op en ga weer achter mijn bureau zitten. Ik maak hem open en er vallen drie rozenblaadjes uit. Erbij zit weer een klein kaartje.

Lieve Natascha,

De rozenblaadjes zijn voor iedere keer dat ik in jouw mooie ogen heb mogen kijken. Zo kastanjebruin.

X

Drie keer heeft deze persoon mij gezien. Dan valt Duncan echt af. Maar wie dan wel? Met deze gedachte loop ik het kantoor uit richting de lift. Beneden staat Marieke al op me te wachten. 'Twee woorden negen letters Natas, duurt lang!' We lachen er meteen om. Samen lopen we het gebouw uit richting een sushibar. KOI zit op een leuke locatie midden in het kantoorgebied. We kiezen een plekje bij het raam en bestellen beide een sushibowl met zalm.

Marieke hangt aan mijn lippen. Ik vertel wat er dit weekend met Duncan gebeurd is, aangezien ze toch weet dat ik naast CC bij Rebels werk. Over Danny en de privésessies heb ik mijn mond maar gehouden. 'Belachelijk Natas. Ik snap zijn kant van het verhaal ook wel, want mannen zijn nou eenmaal erg obsessief als ze een vriendin hebben. Maar zulke dingen tegen je zeggen én nu al een ander in bed hebben liggen. Ongelofelijk.' Zeg dat wel. Ik voel me gesteund, door mijn lieve beste vriendin en Marieke.

Na vanochtend weet ik het zeker. Duncan kan de tering krijgen. Als hij zo snel door kan gaan met zijn leven, kan ik het ook. Voordat ik van gedachte verander stuur ik een berichtje naar Danny.

Natascha:
Vanavond tijd?

De sushibowls staan op tafel en ik ben aan het genieten van het heerlijke. Iedere hap is een smaakexplosie. Marieke en ik kletsen wat over zakelijke dingen, totdat mijn mobiel trilt op tafel.

Daniel:
Voor jou altijd schoonheid. Hoe laat schikt het?

Ik kijk even naar mijn outfit. 'Mariek kan ik dit aan op een date?' Ze gaapt me aan. 'Wat denk je? Wat Duncan kan kan ik ook? Natuurlijk kan dit, laat hem een poepje ruiken!' Ik lach om haar opmerking. Duncan gaat zeker merken dat wat hij kan ik ook kan. Misschien is zijn beste vriend nou niet de slimste keus, maar het kan me op dit moment helemaal niks meer schelen.

Natascha:
Ik ben rond 17:30 hier klaar. We kunnen elkaar hier op kantoor ontmoeten.

Daniel:
Geen probleem, ik zal er zijn. 😚

Wat een slijmbal. Wel een extreem knappe slijmbal. Dat wordt daten vanavond!