Rebels [18+]

- 35 -

Waarschuwing! Volwasssen content, 18+

NATASCHA

'Uhm... hai?' Ik heb geen flauw idee wat ik moet zeggen. Duncan heeft nog steeds hetzelfde pak aan, dus het kan niet al te laat zijn. Het avondlicht valt mooi in de grote ruimte. Zijn computerscherm verlicht het stuk bij zijn bureau. De sterke kaaklijn komt hierdoor nog mooier uit. Wat stoppeltjes zijn te zien, alsof hij zich het hele weekend niet heeft geschoren.

Duncan draait met zijn bureaustoel mijn kant op. Hij ziet er moe uit. 'Ik stel je een vraag Natascha, beleefde mensen geven daar normaal antwoord op.' De arrogante toon in zijn stem staat mij totaal niet aan. 'Beleefde mensen nemen ook de telefoon niet op wanneer ze gepijpt worden. Maar ja, wat weet jij nou van beleefdheid... meneer Colt?' Deze discussie is nu al zinloos. De ene keer val ik weer als een blok voor Duncan, het andere moment heb ik een hekel aan hem.

De klok aan de muur geeft aan dat het iets over acht is. Een stuk vroeger dan ik in eerste instantie dacht. Duncan zucht nog eens diep en staat dan op. Zijn blik blijft op mij gericht en ik durf niet weg te kijken. Hij komt voor me staan, ik zet zo snel mogelijk een stap naar achter. Dit blijft doorgaan tot ik de ruit voel in de slaapkamer. Shit, ik kan geen kant meer op. Duncan snuift mijn geur op in mijn nek. 'Denk je nu serieus dat ik gisteren geneukt heb met een ander Natas?'

Oh, fuck. Waarom brengt deze man mij zo in verwarring? Ik heb hem duidelijk het woord 'harder' horen roepen in de telefoon. Op dezelfde kreuntoon die ik afgelopen week al vaak heb gehoord. Ik mag me niet gek laten maken door hem. 'Waarom kreunde je dan alsof je bijna klaar kwam? Je ontkent het al de hele dag niet Duncan, je kijkt me niet eens aan.' Zijn hand grijpt naar mijn keel, een gilletje komt uit mijn mond. Zijn grip is stevig, maar niet pijnlijk.

'Weet je hoe moeilijk het voor me is om naar je te kijken wanneer mijn beste vriend aan je heeft gezeten? Godverdomme in je heeft gezeten! Je hebt het me beloofd Natascha dat je van mij bent.' Hij knijpt nu iets harder om mijn keel, het wordt moeilijker om adem te halen. 'Je bent net zo erg Duncan,' krijg ik er met moeite uit.

DUNCAN

Ben ik wel net zo erg? Shit, misschien wel erger. Als eerste mijn mooie Natascha er van overtuigen dat ik niks heb uitgespookt. Maar ik kan niet tegen haar liegen. De afgelopen twee dagen hadden nooit mogen gebeuren.

De hele zondag heb ik zitten ijsberen in mijn huis, totdat ik er genoeg van had. De flessen whiskey gingen één voor één leeg, tot ik niet meer op mijn benen kon staan. Met mijn domme kop had ik Lise opgebeld om te vragen of ze langs kon komen. Als het gewillige sletje zoals ik haar ken, was ze binnen een half uur bij me thuis. Zij en haar tweelingzus zijn altijd bereid om mij te plezieren. Door al het alcohol in mijn lichaam kon ik de hele nacht door.

Na wat slaap in de ochtend voelde ik me vreselijk. Lise hing als een deken over me heen, iets wat mijn penis maar al te fijn vond. Die kleine rakker dacht niet met zijn hart, hoe kon het ook anders. Wanneer ik de telefoon op nam en ik Natascha's stem hoorde schoot ik overeind. Haar stem maakte me nog harder, zo'n zin om mijn penis in haar strakke mond te duwen.

Lise werd meteen wakker en zag hoe hard ik was. Niet wetende wie ik aan de lijn had en dat dit niet door haar kwam. Voordat ik besefte wat er gebeurde zaten haar handen al over mijn lid heen, snel op en neer bewegend. Met mijn half dronken kop gaf ik Natascha antwoord. 'Oh Natascha, mijn lieve assistente. Ik ben gewoon thuis...' Ik kreunde het uit. 'om precies te zijn in mijn slaapkamer.'

De handen werden vervangen door haar mond die eens goed aan me zoog. 'Harder,' riep ik zonder te beseffen dat Natascha me kon horen. Binnen no-time hing de hoorn er op en was ik in één keer weer nuchter. Ik greep Lise haar haren beet en trok haar van mijn stijve lid af. 'Kleed je om en ga naar huis. Ik zie je morgen op kantoor.' Met een speelse glimlach begon Lise haar kleding aan te trekken en liep ze de slaapkamer uit.

Hierdoor is Natascha nog steeds zo boos op me. Ze heeft ook gelijk. Misschien is Daniel ook wel de betere keus voor haar dan ik. Hij is loyaal, zou nooit naar een andere vrouw kunnen kijken als hij iets moois in handen heeft. En ik... de lul die ik ben. Neukt het eerste personeelslid in zijn telefoonlijst.

'Je hebt gelijk,' sis ik er uit. Mijn grip op haar nek is nog steeds stevig. Ik vind het heerlijk als een vrouw lichtelijk moet happen naar adem, als ik haar vocht ruik wanneer dit haar opwind. Natascha is niet anders, misschien reageert ze wel heftiger dan de gemiddelde vrouw. Door het dikke stof van mijn joggingbroek heen ruik ik haar. Het laat mijn penis weer stijf omhoog gaan. Altijd klaar voor haar.

Haar ogen worden groot. 'Dus je hebt het met een ander gedaan? Ik wil niet eens weten wie.' Haar stem is zacht, de teleurstelling is niet te missen. Ik leg mijn voorhoofd tegen de hare. 'Vergeef het me alsjeblieft. Ik kan niet zonder je.' Ze moet weten dat ik oprechte gevoelens voor haar heb, ook al maak ik nog steeds domme fouten. Ik probeer me kwetsbaar op te stellen. Ik kan ook niet zonder haar. Ze is voor mij de perfecte vrouw die lief maar toch ook stoer is. Slim, maar sexy. Is dit het moment wanneer je er achter komt dat je verliefd bent? Van een vrouw houdt? Want ik weet het zeker, ik houd van Natascha. En nu besef ik dat meer dan ooit.

NATASCHA

Vergeven is zo lastig, zeker wanneer je weet dat je net zo slecht bent. Oké, Duncan heeft het met niet veel woorden gezegd. Maar de blik wanneer hij nu naar me kijkt zegt genoeg. Hij heeft er echt spijt van. Zijn hand verdwijnt van mijn keel, ik neem een paar goede happen adem. 'Ik heb wel één voorwaarde.' Duncan pakt mijn hoofd zachtjes beet met beide handen. 'Het maakt me geen donder uit Natas.' Ik voel zijn duimen mijn wangen strelen. 'We gaan dit rustig aan doen. Wat dates, misschien een aantal familieleden ontmoeten. Totdat we zeker weten dat we elkaar kunnen vertrouwen. Maar ik ben van jou en jij bent van mij, duidelijk?'

Het voelt heerlijk om eens de broek aan te hebben, de afspraken te maken. Wil Duncan wel van mij zijn?