Rebels [18+]

- 36 -

NATASCHA

Het is vrijdagochtend elf uur. De afgelopen twee dagen gingen als een roes voorbij. Ik staar met een grote glimlach naar mijn beeldscherm. Duncan heeft gewoon ja gezegd! We gaan het rustig aan doen, geen seks tot we beide zeker weten dat het het goede moment is. Ik vind het helemaal prima, zolang ik maar de eigenwijze dominante man naast me heb.

De telefoon op kantoor gaat over. Meneer Colt staat in cursieve letters op het kleine schermpje. Haastig neem ik op. 'Duncan,' zeg ik met mijn meest professionele toon. 'Mevrouw Bakker,' begint hij. Nu weet ik dat er iemand op kantoor is. 'Zijn alle papieren van de nieuwe garage geregeld? De investeerders willen graag alles bekijken en goedkeuren voordat we verder gaan met de laatste handelingen.' Aha, dus er is iemand met knaken op kantoor. Leuk. 'Natuurlijk schatje, ik stuur ze meteen door,' zeg ik met een zwoele stem. Ik hoor Duncan slikken. 'Bedankt mevrouw Bakker. Graag over dertig minuten aanwezig zijn op kantoor.' Hij hangt meteen op.

Ik weet dat dit professionele Duncan is die dit doet, maar toch knaagt er iets binnen in me. Niet over nadenken. In die dertig minuten zorg ik dat alle documenten geordend zijn en samen in een mapje zitten. Ik stuur het door naar Duncan en geniet dan even van het mooie uitzicht met een kopje thee. Ben benieuwd waar hij me voor nodig heeft.

Mijn kop thee is op, dus besluit ik om maar richting het grote kantoor te gaan. Ik klop nog even om zeker te weten dat ik binnen kan komen. Onze relatie, hoe ik het ook moet noemen, is nog te ingewikkeld om er zeker van te zijn dat ik Duncan kan vertrouwen. 'Kom binnen.' Ik doe de deur open en zie de knappe baas in zijn stoel zitten. Mijn knappe baas.

De eerste twee knoopjes van zijn overhemd zijn los, de mouwen opgestroopt tot aan zijn ellebogen. Het marineblauwe jasje hangt losjes aan de kapstok. Ik doe de deur met mijn billen dicht en zorg dat hij op slot zit. De woorden van Annet spoken nog steeds door mijn hoofd. Na vandaag is ze opgerot, gelukkig.

Duncan gaat met zijn stoel een stukje naar achter en klopt dan met zijn handen op zijn schoot. Ik ga bij hem op schoot zitten, hij houdt me stevig vast. 'Laat me je gewoon even vasthouden Natas, alsjeblieft.' Ik doe mijn ogen dicht en omarm het fijne gevoel die door mijn lichaam gaat. Zijn warme armen om me heen waar ik me veilig bij voel, voor nu. Ik sta op en loop dan om het bureau heen. Hij kijkt naar mijn outfit. 'Hoewel ik je altijd prachtig vind, maar wat je nu aan hebt is wel onwijs sexy.'

Ik staar naar beneden, naar mijn outfit. Vandaag heb ik een witte jumpsuit aan. Flared broekpijpen met daaronder mijn simpele nude stiletto's. De top is mouwloos, met een strik strak gespannen om mijn middel. Maar ik weet waarom Duncan dit onwijs sexy vind, om het maar in zijn woorden te benoemen. Een split gaat vanaf mijn nek lijn tot aan mijn borsten, wat mijn huid alleen bedekt met wat gaas. Mijn borsten komen er mooi in uit en mijn halsketting geeft het een extra chique gevoel. Met een armband en wat ringen is de outfit compleet. Niet teveel uitgesloofd, maar net het beetje waardoor Duncan een seconde langer naar me wilt kijken.

'Vind je het wat, meneer Colt?' vraag ik sensueel. Ik draai nog een rondje en ga dan op de stoel tegenover hem zitten. Mijn benen netjes over elkaar. Duncan kijkt me met grote ogen aan, hij bijt in zijn lip om een kreun te onderdrukken. Precies waar ik hem wil hebben. Sinds mijn slaappartij hier op kantoor hebben we elkaar alleen aangeraakt. Niet gezoend, niet eens een kus op de wang. Daardoor is de spanning tussen ons des te hoger, wat me meer opwind. Volgens mij heeft hij hetzelfde gevoel.

Hij schraapt zijn keel nog eens en begint dan met praten. 'Annet zal je niet meer gedag zeggen. Ze is vanochtend vroeg opgepakt door de politie. Zij en een jonge knul van IT zijn degene geweest die een jaar lang geld hebben weg gesluisd van dit bedrijf. Mijn hart en ziel, dat snap je toch niet? Ik vertrouwde die vrouw met alles. Echt alles!' Zijn blik verandert meteen en ik sta gelijk op om naar hem toe te lopen. Ik pak zijn hoofd vast met mijn handen en haal er eentje door zijn warrige haar. 'Dit had je niet kunnen weten Dun, dit kan de beste overkomen.'

Een luide bonk gaat door het kantoor heen wanneer zijn vuist hard in aanraking komt met het bureau. Zijn knokkels beginnen meteen met bloeden. De ogen waar ik altijd in wil staren zijn nu vuurrood van woede. 'Het is godverdomme mijn bedrijf Natascha! Weet je hoe hard ik hier voor heb gewerkt? Al die jaren om maar mijn ouders te plezieren, ze trots te kunnen maken. Dan neem je een vrouw aan met werkervaring, die ervoor kan zorgen dat je nog beter kunt worden. Dan is dit haar bedankje? Er is uiteindelijk 25 miljoen weg Natas, vijf-en-twintig!' Op het laatst schreeuwt hij het uit, staat op en slaat dan nog eens keihard tegen de muur.

Ik weet niet wat ik moet doen. Zo heb ik Duncan nog nooit gezien. In al die tijd die ik hem ken is hij altijd rustig en kalm gebleven. Natuurlijk heb ik woede in zijn ogen gezien wanneer een deal niet rond kwam. Maar nu is er gewoon geld van hem afgenomen, en nog een hele hoop meer dan ik zelf had gevonden. Zonder na te denken loop ik op hem af en omarm ik zijn lichaam. De spieren in zijn rug zijn gespannen, alsof hij mijn knuffel niet wilt accepteren.

'Als je me nodig hebt moet je het zeggen Dun, ik geef om je. Ondanks alles.' Ik probeer me zo lang mogelijk uit te strekken om een kus in zijn nek te geven. Mijn handen strelen nog even zijn buik en dan laat ik hem los. Ik kan geen 25 miljoen terug toveren, hoe graag ik het ook zou willen.

Mijn stiletto's hoor je nu duidelijk in de stille ruimte. Dan grijpt Duncan mijn hand en kijkt me aan. Het verdriet spat er van af. Hij is weer het vertrouwen verloren in een persoon. Nu voel ik me helemaal schuldig over wat er is gebeurd met Daniel. Ik doe mijn ogen even dicht en kijk hem dan weer aan.

'Ga alsjeblieft niet weg Natas, ik heb je nodig.'