Rebels [18+]

- 44 -

NATASCHA

Deze familie is als een warm bad. Je stapt er in en je voelt je gelijk in de zevende hemel. Ross en Helena zijn zulke lieve gastvrije mensen. Totaal het tegenovergestelde van mijn moeder. De liefde die ik in al die jaren heb gemist voel ik nu binnen een paar minuten al door mijn aderen stromen. Dit is thuis komen, hier wil ik nooit meer weg.

Het interieur matcht perfect met de buitenkant van het huis. Warme kleuren met oude materialen. Totaal het tegenovergestelde van Duncan's huis met al zijn grote ramen en high-tech snufjes. Vanuit de keuken komt een lange vrouw met een schort om op ons aflopen. Haar bruine lokken mooi gekruld, haar make-up subtiel en verzorgd. De ogen zijn niet te missen, net zo mooi blauw als die van mijn liefde. Dit moet Elvira zijn.

'OMG eindelijk! Natascha is het hé? Wat ben ik blij om je te zien.' Net als haar ouders houdt ze mij meteen vast. Ze pakt me handen beet en zet een stap achteruit. 'Wat ben jij een plaatje. Heb je goed voor elkaar Dun.' Ik kan niet anders dan giechelen. Ze is echt een hele mooie vrouw. 'Mijn man, Olivier en de rest van de familie en vrienden zijn al in de achtertuin. Mam en pap lopen wel met jullie mee.'

Duncan legt zijn hand weer op het lekkere plekje van mijn onderrug. We zeggen Elvira gedag en lopen vanuit de woonkamer naar een serre. Vanuit daar zijn de openslaande deuren geopend richting de grote achtertuin. Het staat vol met sta- en picknicktafels. Boxen staan op twee hoeken waar zacht wat muziek gedraaid wordt. Tegen het huis staat een tafel vol cadeau's. Hoe verwend kan je worden door je middelbare schooldiploma te halen. Ongelofelijk.

Ik weet nog goed dat ik een roos kreeg en een knuffel van mijn moeder. De zomer heb ik nog thuis doorgebracht, maar zodra mijn studie begon woonde ik al in een studentenhuis. Na een jaar heb ik het appartementje bij Rebels gevonden. Inclusief mijn eerste bijbaantje achter de bar. Het is een totaal andere wereld dan die van de welgestelde familie's hier in Nederland. Duncan zet ons cadeau op de tafel en neemt me dan mee de tuin in.

Al snel vinden we zijn broertje, die weer sprekend op Duncan en Elvira lijkt. Zijn blik is van een echte tiener, arrogant en terughoudend. 'Olivier, dit is mijn vriendin Natascha. Gefeliciteerd met je diploma vriend.' Ze geven elkaar een typische bro-hug. 'Ze is echt een lekker wijf,' zegt hij met een kuch. Dan zet hij een grijns op. 'Hai!' Hij schudt mijn hand en geeft een kus op de rug er van. 'Net zo'n charmeur als je broer. Het zit dus in de familie.' Olivier en Duncan beginnen synchroon te lachen. Ik weet nou niet of ik er om moet lachen of er bang van moet worden.

De middag verloopt super. Het is onwijs gezellig. De alcohol vloeit rijkelijk, na een aantal wijntjes ben ik onwijs aangeschoten. Het valt me niet eens op dat Daniel is aangekomen tot hij naast me staat. De geur van zijn cologne tikkelt mijn neusgaten. Ik ben in één keer compleet nuchter. 'Daniel, hoe durf je je gezicht nog te laten zien,' begin ik. Duncan is in geen velden of wegen te bekennen. Maar natuurlijk.

Daniel komt dichter bij me staan, zijn vingers strelen over mijn pols. 'Blijf met je gore tengels van me af,' sis ik er uit. Hij stopt meteen, waardoor ik gelijk een stap opzij zet. 'Ik ben een vriend van de familie, Ross en Helena hebben me niet voor niks uitgenodigd.' Een gemeen lachje komt uit zijn mond. Wanneer Helena op ons af komt zet hij zijn meest geacteerde glimlach op. Zijn tanden volledig bloot gesteld. De fucker.

'Ah Natascha lieverd, je hebt Danny gevonden. Dan heb je naast Duncan nog een bekend gezicht waar je de rest van de avond mee kan kletsen. We hebben jullie aan dezelfde tafel geplaatst. Dit is geen probleem toch?' Voordat ik wil antwoorden begint Daniel al te praten. 'Geen enkel probleem, bedankt Helena.' Ze geeft hem een kus op de wang en mij nog een knuffel.

Duncan zit al aan een picknicktafel wanneer ik samen met Daniel op hem af kom lopen. Hij staat meteen op en loopt met grote passen op ons af. Wanneer Duncan zijn overhemd wilt vast grijpen stop ik zijn hand. 'Niet hier liefje, doe het voor je familie.' Hij zucht eens diep en laat dan zijn arm zakken. Daniel gaat tegenover ons zitten. Zo blijft de gehele avond een gespannen sfeer hangen totdat Daniel eindelijk besluit om naar huis te gaan. Er is geen woord gesproken.

Meteen begin ik weer wat te kalmeren. Mijn spieren staan stijf van de spanning. Duncan probeert een beetje mijn nek te masseren, maar het helpt niks. Gelukkig kletst Elvira nog net niet de oren van mijn kop af. Het zal me niks verbazen als we dikke vriendinnen zullen worden. Celeste zal haar vast te gek vinden. Zie ons al zo zitten op mijn kleine balkonnetje met thee en roddelbladen.

Met een select groepje kijken we naar de zonsondergang. Duncan heeft een zachte plaid om me heen geslagen en houdt mij stevig tegen zijn borst aan. 'Hoe vind je het schatje?' Ik kruip nog wat dichter tegen hem aan en breng mijn lippen naar zijn kaak. 'Je hebt een fantastische familie Duncan. Ieder die één van jullie kent mag gezegend zijn.' De kus die ik van Duncan krijg is betoverend.

'Jij bent ook mijn familie Natas. Ons gezin is erg belangrijk voor me, maar jij bent zoveel meer dan dat. Je bent mijn geliefde, de vrouw waar ik een toekomst mee wil opbouwen. Ik hou van jou.' Duncan's duim veegt een traan van mijn wang af. Geen flauw benul dat ik überhaupt aan het huilen ben. 'Sorry. Ik ben zulke romantische praat niet gewend denk ik.' We lachen er om en kijken naar het mooie uitzicht.

We nemen afscheid van het gezin Colt. We toeteren nog een aantal keer voordat we weer terugrijden naar de stad. 'Blijf je bij me slapen Natas?' Oh wow. Gisteren was ook al niet helemaal de bedoeling. 'Ik heb geen kleding en morgen is het gewoon weer maandag Dun. Werk weet je wel?'

Zijn hand legt hij weer op mijn dij. 'Ik denk dat dat wel beide goed komt. Kom schatje, ik wil je gewoon heel graag naast me hebben wanneer ik wakker word.' Ik kan ook geen nee zeggen tegen hem.  'Oké dan.'