- 17 -

6.6K 69 10
                                    

NATASCHA

Het weekend is te snel voorbij gegaan. Celeste heeft ervoor gezorgd dat ik geen privésessies meer hoef te doen. Het kan niet weer uit de hand lopen. De wodka heeft me de das om gedaan. Misschien dat ik dit nooit had gedaan wanneer ik nuchter was geweest. Maar dat is achteraf. Nu moet ik op de blaren zitten. Zeker nu ik nog steeds niet weet wat er tussen Duncan en mij speelt. Ik krijg hem niet uit mijn gedachten.

Gisteren heb ik haar het hele verhaal verteld van wat er is gebeurd in Rebels. De zenuwen, de fles wodka van Mark, de muziek, zijn mega sexy lichaam, tot aan onze climax. Ze wist niet of ze me een mep moest geven of een high five. Typisch mijn beste vriendin.

De klok is op dit moment mijn vriend en mijn vijand tegelijk. Over een half uur komt Duncan me halen en gaan we richting het nieuwe stuk land dat aangekocht is. Volgens hem een prachtige plek voor een nieuwe garage. Ik heb hem sinds het gesprek afgelopen vrijdag niet meer gesproken. Omdat het terrein nog een bouwval is moet ik sneakers aan. In een plastic tasje bij mijn bureau zitten mijn favoriete paar Adidas. Past best prima onder mijn outfit.

Er wordt geklopt op de deur en Duncan loopt naar binnen. 'Ben je er klaar voor?' Het voelt nog normaal om hem te zien, dus ik antwoord even vrolijk als altijd. 'Natuurlijk!' Ik haal de sneakers uit het tasje en wissel ze om met mijn stiletto's. Duncan's ogen blijven bij mijn benen hangen. Mijn mondhoek komt omhoog. Alleen professioneel, mijn reet.

De Rebelse Natascha komt even tevoorschijn en ik steek mijn billen nog wat verder naar achter wanneer ik op sta. Dan mag ik zaterdag wel stoute dingen hebben gedaan die ik gauw moet vergeten, maar deze kans laat ik niet schieten. Hij is nog steeds degene die ik heel graag wil. Zijn ogen puilen er nog net niet uit als zijn blik gelijk naar mijn billen schieten. 1 - 0.

~

Aangekomen bij het veld slaat mijn fantasie op hol. Ook al staat alleen het karkas van het gebouw er, ik zie al zoveel potentie van hoe het kan worden. Het moet de grootste garage van CC worden, op dit moment ziet het er ook zo uit. Vanuit de verte komt een man naar ons toe lopen. 'Dat zal Daniel wel zijn, kom dan ontmoeten we hem halverwege.' Zijn hand legt hij weer op mijn onderrug en samen lopen we het veld op. De tinteling is er gelukkig nog, misschien valt mijn schuldgevoel van afgelopen zaterdag op deze manier wel mee.

Daniel is net wat langer dan Duncan, blond haar wat aan één kant valt. Zijn ogen spreken me meteen aan, zijn linkeroog is bruin, zijn rechter zo blauw als de zee. Fascinerend. Hij heeft dezelfde bouw als Duncan, maar zeker meer gespierd. Moet ook wel als je altijd met auto's werkt. Ik reik mijn hand uit. 'Natascha Bakker, assistente van Duncan. Wat een prachtige plek heb je hier!' Zijn hand is stevig, alsof ik die al eerder gevoeld heb. Wat gek. Hij blijft me wat langer aankijken dan normaal.

'Mijn naam is Daniel Croone, maar je mag me Danny noemen. Ik ben Duncan's beste vriend en sinds de start van het bedrijf altijd in de garages van CC te vinden.' Hij laat mijn hand weer los. De heren geven elkaar een schouderklopje. Ze praten even wat onder elkaar wanneer ik aantekeningen maak van de bouwplaats. Zo weten we over een aantal weken nog precies wat we vandaag gezien hebben. 

Daniel neemt ons mee richting het gebouw. Hij legt uit wat er nog allemaal moet gebeuren en waar alles komt te staan. Ondertussen blijf ik notities maken van alle opmerkingen. Kan ik daar rustig naar kijken op kantoor en er een goed verslag van maken. De mannen kletsen verder wanneer mijn telefoon gaat.

Jerry:
Vanochtend werd ik gebeld door jouw klant van afgelopen vrijdag. Hij wilt je dit weekend weer boeken. Zelfde outfit, hetzelfde bedrag. 

Fuck. Ik heb tegen Jerry heel duidelijk verteld dat ik het niet meer wil. Maar ik kan natuurlijk ook gewoon mijn handen thuis houden en zorgen voor afstand. Dan hoef ik er ook niet schuldig om te voelen tegenover Duncan. Van die €1500 hebben Celeste en ik héérlijk gegeten in Rocher, inclusief de duurste flessen wijn op de kaart. Dit kan ik makkelijk sparen voor wanneer er weer iets kapot gaat in mijn kleine appartement. Ik typ snel een berichtje terug voordat ik me bedenk.

Natascha:
Oké, laat maar weten.

Ik stop snel mijn mobiel in mijn handtas. Duncan kijkt me vragend aan, maar ik wuif het weg. Hij hoeft niet te weten dat ik dit doe. Anders dan heb ik denk ik een mega groot probleem. Danny excuseert zich. 'Sorry, dit telefoontje moet ik echt even opnemen.' Hij loopt van ons vandaan en Duncan pakt mijn hand vast.

'En Natas, hoe vind je het? Dit moet toch iets moois worden.' Ik knijp er even zachtjes in en laat hem dan los. Niet voordat ik nog even langs zijn heup strijk. 'Alles wat jij aanraakt verandert in iets moois Duncan, ik heb hier alle vertrouwen in.' Hij geeft me een glimlach en neemt me dan weer mee het veld op.

Daar staat Daniel al te wachten op ons. 'Nogmaals sorry, normaal neem ik nooit op.' Duncan geeft hem een tik op zijn schouder. 'Joh man, als je gewoon een chick hebt die te aanhankelijk is moet je het gewoon zeggen.' De mannen komen niet bij van het lachen. Daniel kijkt mij dan nog eens aan. 'Ik date niet, maar misschien is er altijd een uitzondering.' Hij geeft me een knipoog. Ik had beter wat meer foundation kunnen smeren, dan kunnen de mannen nu niet zien hoe rood mijn wangen zijn.

Duncan gaat gelijk wat dichter bij me staan. Iets te dichtbij in deze situatie als je het mij vraagt. 'Natas is niet alleen mijn assistente, maar ook een goede vriendin. Pas op vriend.' Ik kijk omhoog. Goede vriendin? Opeens wilt hij vrienden zijn. Prima, doen we. 'Je weet maar nooit Danny, dadelijk roddel ik iedere avond over je geslachtsdeel met je beste maat.' De mannen stikken bijna in hun eigen slijm. Lekker bezig.

We nemen afscheid van Daniel en lopen samen richting de auto. Quinten staat als vanouds weer netjes op ons te wachten. 'Meneer Colt, kantoor?' 'Zou je misschien willen stoppen bij Rocher? Het is immers lunchtijd.' 'Maar natuurlijk meneer.' We stappen in de auto. Twee dagen achter elkaar eten bij het luxe restaurant is geen kwelling. Het tasje met mijn stiletto's heb ik gelukkig meegenomen. Snel wissel ik mijn sneakers in voor de mooie hoge hakken.

Ik heb vandaag niet de meest mooie outfit aan voor een diner bij Rocher. Een typische outfit voor een assistente, precies zoals Duncan het graag wilt hebben. Een witte top, grijze rok en nudekleurige stiletto's. Omdat het nog een beetje frisjes is heb ik een zalmkleurig vestje aan. Op kantoor prima, voor nu iets te saai misschien. Het moet maar.

Wanneer we aan tafel zitten krijg ik weer een app van Jerry

Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.


Wanneer we aan tafel zitten krijg ik weer een app van Jerry. Snel kijk ik naar mijn iPhone.

Jerry:
Zaterdagavond. Alles blijft hetzelfde, ook het bedrag.

Zal echt alles hetzelfde blijven? Duncan staart me aan. 'Is er iets Natas, je kijkt zo... benauwd.' Snel gaat mijn mobiel in mijn tas. Ik moet hier over nadenken wanneer ik rustig thuis op de bank zit. 'Het is niks, alleen Jerry die graag wat wilde weten over een bestelling.' Ik hoop dat hij deze leugen gelooft. Oh oh oh, wat doe ik mezelf aan. 

Zijn been strijkt langs de mijne, wat weer kippenvel veroorzaakt. Zijn hand glijdt onder de tafel wanneer de ober ons de menukaarten geeft. Ik voel zijn vingers onder mijn rok langs mijn dijen gaan. Ik kan helemaal niks, niet eens zijn hand wegduwen. Duncan geeft rustig zijn bestelling door aan de ober, terwijl ik niet eens de letters kan zien. 1 - 1, hij heeft me nu echt te pakken.

Rebels [18+]Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu