Rebels [18+]

- 2 -

NATASCHA

Zenuwachtig sta ik voor mijn baas zijn deur. Ik denk nog even terug aan het afgelopen uur. Alles wat Annet me verteld heeft heb ik gedaan... ik heb zelfs nog een paar foutjes gecorrigeerd en die door gemaild. Na een jaar uit de running te zijn geweest, ben ik het werk gelukkig nog niet verleerd. De programma's zijn nog hetzelfde, het bedrijf waar ik mee moet werken is alleen veranderd. CC doet meer dan ik had gedacht, een klandizie waar je u tegen zegt. De rijkste ter wereld bellen hier naartoe voor gepersonaliseerde auto's. Van reclamewerk op de deuren tot aan jacuzzi's op de achterbank. Waarom zou je dat eigenlijk willen?

Opeens word ik uit mijn gedachtes getrokken en hoor ik hem kuchen. 'Blijf je hier nog langer staan mevrouw Bakker of moet ik je een handje helpen?' Meneer Colt. Baas. Duncan. Heb ik weer. Help!

Ik kijk omhoog en staar naar zijn ogen. Hemelblauw met een tikkeltje groen, die verder groen verkleuren wanneer zijn humeur verandert. Het is niet mijn eerste keer dat ik er naar kijk, je wordt er als een magneet naar toe getrokken. 'Sorry meneer Colt, ik kom al.' Hij houdt de deur voor mij open en ik stap de grote ruimte in. Niks is veranderd, zelfs het kleine beeldje van de auto staat nog op exact dezelfde plek.

Zijn hand belandt weer op het fijne plekje boven mijn billen. Ik voel een schokje elektriciteit door mijn lichaam gaan, alsof hij het vuur in mij laat branden. 'Volgens mij moet ik je alsnog de weg wijzen,' grinnikt hij. Hij loopt met me mee richting het bureau, zijn hand nog steeds op dezelfde plek. 'Alsjeblieft, mevrouw Bakker, neem plaats.' De lichte tinteling in mijn lichaam verdwijnt abrupt wanneer hij me los laat. Ik neem weer plaats in de comfortabele stoel tegenover zijn grote bureau.

Wanneer ik in de stoel zit leg ik zenuwachtig mijn handen op schoot. Stiekem friemel ik aan mijn nagels. Een tic die ik me in al die jaren heb aangeleerd wanneer ik nerveus ben. De baas loopt om het bureau heen en trekt zijn jas uit om die over zijn stoel te hangen. Nu krijg ik een nog betere blik op zijn lichaam. Zijn leeftijd maakt me nieuwsgierig, zoveel ouder zal hij niet zijn? Hij is gespierd, niet echt volledig afgetraind, maar na mijn eerste vluchtige blik tijdens het sollicitatiegesprek kon ik dit al duidelijk zien. Zijn overhemd is weer spierwit, lichtjes doorschijnend waardoor ik een goede blik krijg van alles wat eronder zit. Brede schouders, een smalle taille en contouren van een strakke buik. Ook zie ik beter de vage lijnen van de tattoo op zijn ribbenkast. Een leeuw, tijger misschien? Iets wilds in ieder geval.

'Zal ik je een foto mee geven of wil je er één zelf maken?' Hij geeft me een brede glimlach en lacht een beetje om de situatie. Beschaamd breng ik mijn handen voor mijn ogen. 'Sorry meneer, dit is erg ongepast.' Hij begint harder te lachen en ik kijk op. 'Je bent niet de eerste die een fotoboek zou willen maken.' Ik begin uiteindelijk met hem mee te lachen. 'Fotografie is niet mijn ding, ik ben meer van het echte werk.' Het floept er uit voordat ik er over na kan denken. Mijn wangen worden meteen rood. 'Dan hebben we iets gemeen, Natascha.'

Hij weet hoe hij het spel der verleiding moet spelen. De manier waarop hij mijn naam uitspreekt is iets bijzonders... sexy en sensueel. Mijn naam rolt lekker over zijn tong, ik kan niet wachten om het vaker te horen. Van mij mag hij altijd mijn naam volledig noemen. Ons geflirt is totaal ongepast, maar het voelt fijn. Alsof het op een natuurlijke manier gebeurd tussen ons. 

Duncan gaat op zijn stoel zitten, zet zijn beeldscherm aan en begint wat te tikken op zijn toetsenbord. 'Ik zag dat je wat dingen naar me gemaild had en heb die meteen bekeken. Je bent een erg slimme vrouw, zulke foutjes heb ik in al die jaren nog nooit gezien bij Annet.' Hij kijkt me eventjes aan, zo intens dat mijn nekharen overeind beginnen te staan. 'Voor maandag wil ik dat je alles van het afgelopen jaar na loopt. Alles wat Annet heeft gedaan krijg je nu toegang tot.' Hij drukt op een paar knoppen en als laatste de enter. 'Zo, ik heb je een gebruikersnaam en wachtwoord door gemaild. Op deze manier kan Annet niks zien, maar kan ik precies volgen waar jij mee bezig bent.'

Meen je dit? Mijn eerste werkdag en ik moet al dingen geheim gaan houden? 'Sorry meneer Colt, maar dit kan niet. Met respect, Annet is een oudere dame en fouten kunnen gebeuren. Ik zag ze toevallig en wilde je er alleen op wijs maken,' brabbel ik er snel uit. Mijn armen leg ik over elkaar op het bureau, het gefriemel aan mijn nagels begint weer. 'Ik wil graag voor je werken, dolgraag zelfs! Maar...'

Hij legt zijn hand op mijn arm, zijn duim beweegt een beetje op en neer. 'Ik wil dat je dit doet, geen discussie over mogelijk. En anders vraag ik het aan de volgende op de lijst van sollicitanten. Die zouden het denk ik dolgraag willen doen.' Ik kijk hem aan en zucht. Een weekend heb ik om hier over na te denken... waarvoor eigenlijk? Dit is de baan die ik zo graag wil hebben! Eindelijk meer vastigheid voor een betere toekomst. Rebels verdient heus niet zo slecht. Ik kan het allemaal netjes betalen, alleen de extraatjes zijn niet zo luxe. Maar waarvoor heb ik dan gestudeerd? Om jarenlang barvrouw te zijn en al het moois te laten schieten? Niet te kunnen genieten van iets wat ik écht leuk vind en meer leuke dingen te kunnen doen? Ik kan hier gewoon niet tegen in gaan.

'Goed, ik doe het.' Duncan haalt zijn hand meteen weg. Zijn blik wordt weer wat zachter. Zal hij dit effect hebben op alle vrouwen in dit bedrijf? Ik krijg gewoon al zweethandjes wanneer hij me zo aanstaart. Hij windt vast en zeker ieder personeelslid om zijn vinger met zijn bevelen, precies zoals een goede CEO dat hoort te doen. 'Bedankt mevrouw Bakker, ik weet dat ik je kan vertrouwen.' Hij staat op en dit betekent voor mij dat dit gesprek is afgelopen. Ik sta op, draai me om en loop richting de deur. Het geluid van mijn stiletto's verbreken de ijzige stilte. Ik doe de deur open en loop de lange gang door. De deur van zijn kantoor gaat weer even open. Ik draai me om wanneer ik Duncan naar me hoor roepen.

'Prettig weekend Natascha, ik zie je maandag.' Ik haal nog eens diep adem en laat mijn geknepen glimlach zien. 'Fijn weekend, meneer Colt.'

Dat het weekend bij Rebels maar zo lang mogelijk mag duren.