Rebels [18+]

- 7 -

NATASCHA

Na mij stapt Duncan uit de wagen en plaatst zijn hand weer op het fijne plekje boven mijn billen. Ik kijk hem met een glimlach aan en we lopen samen richting de loper aan de voorkant van het gebouw. Ik zie een hele rij fotografen staan en journalisten met microfoons. Wanneer we in het goede licht staan weet ik niet eens welke kant ik op moet kijken. Overal zie ik flitsen, mijn ogen bijna verblind. Ik voel de zachte stoppels van Duncan zijn kaak.

'Je zult mooi zijn op iedere foto Natascha, kom ze hebben genoeg gezien.' Ik kijk in zijn ogen en leg even snel mijn hand op zijn bovenarm. 'Dat zal vast meevallen,' vertel ik met een glimlach. We lopen richting de ingang waar een meneer met een lijst staat te wachten. 'Naam?' 'Duncan Colt en Natascha Bakker.' Duncan staart hem aan met zijn serieuze blik. De portier slikt en kijkt ons aan. 'Pardon meneer Colt, welkom. Kom gauw verder.' Hij doet de deur open en we lopen het gebouw binnen.

Langs de receptie staan borden met pijlen die wijzen richting de zaal waar het gala wordt gehouden. Ik kijk me ogen uit. De zaal is prachtig. Overal staan ronde tafels met champagnekleurige tafelkleden. De stoelen zijn bekleed met een witte stof met een strik in dezelfde kleur als het tafelkleed. In het midden van iedere tafel is een bloemstuk te vinden met een bordje van het tafelnummer. Aan de andere zijde van de ruimte is een podium gebouwd waar een band aan de zijkant zacht muziek speelt. Ook is er een draaitafel te vinden in te zaal, tevens een grote bar met allerlei flessen sterke drank. De collectie van Rebels is hiermee minuscuul.

Een vrouw komt op ons af en geeft Duncan meteen drie zoenen. Verbaasd kijk ik naar hem op, zo intiem heb ik hem nog niet gezien met een andere vrouw. 'Duncan, welkom! Fijn dat je er bent. Wie is deze prachtige vrouw?' Hij draait zich om en kijkt me met passie aan. 'Dit is mijn nieuwe assistente Natascha. Ze is nieuw in deze business en ik wil haar graag vanavond de glamour kant laten zien.' Ik voel weer een kneepje in mijn rug. Het stelt me gerust. 'Natascha, dit is Vera. Ze is de hoofdredactrice van Nederlands bekendste modeblad. Naast mij is ze ook een van de donateurs die een mooi bedrag hebben geschonken.'

Ik kijk richting Vera. Kort pittig kapsel, wat rimpeltjes hier en daar met een mooie roze jurk. Ze zal zeker het dubbele van mijn leeftijd zijn. 'Aangenaam Natascha, laat ik jullie je naar je plekken wijzen. Ik heb jullie naam op de tafel naast ons gezien.' Vera leidt ons richting de tafel en Duncan laat me pas los wanneer we daar aan komen. Hij schuift mijn stoel een stukje naar achter en laat me plaats nemen. 'Wat ben je hoffelijk Duncan, dat waardeer ik.' Hij geeft me een knipoog. 'Ik moet er voor zorgen dat je deze avond niet snel vergeet.' Oh, dat komt wel goed.

~

Het eten is verrukkelijk. Ik heb dingen op waar ik nog nooit van gehoord heb en nog nooit heb kunnen veroorloven. Oesters, kreeft, lam, groentes, rijst en als toetje een chocolade moulleux. Oftewel een lava cake, lekker makkelijk. Ik stop mijn vork in het cakeje en breek het doormidden. Het warme chocolade stroomt uit het cakeje en ik begin al te watertanden. Ik neem en hapje en er ontsnapt een kleine kreun uit mijn mond. Snel voel ik Duncans lippen bij mijn oor. 'Als je dit blijft doen tijdens het gehele dessert denk ik dat we vroegtijdig dit gala moeten verlaten.' Hij zuigt even aan mijn oorlel en begint daarna zelf aan zijn kaasplankje.

Ik voel de warmte op mijn wangen en ik weet zeker dat die niet meer roze zijn van de blush. Fuck, ik voel mezelf nat worden. Dit gebeurt mij nooit na zo'n klein moment. Ik probeer er niet teveel over na te denken en ga verder aan mijn toetje. Met moeite krijg ik hem op zonder een tweede kreun te laten horen.

Na alle gangen is het tijd voor de veiling. De veilingmeester noemt een aantal dingen op. Fotosessie in het blad van Vera, weekendje weg naar de stad van eigen keuze... 'en als klapper op de vuurpijl, geschonken door onze fijne vriend Duncan Colt. Een Audi R8 die na aankoop gespecialiseerd kan worden naar je eigen wensen door Colt Corporations.' Wauw, degene die dit wint mag in zijn handjes klappen. Dit is niet zomaar een auto, het is één van de duurste bolides die op dit moment op de markt te vinden is. Na één week sleutelen in de garage van CC zal de waarde alleen maar stijgen. Als ik een rijke stinkerd zou zijn, had ik het wel geweten.

De eerste paar items gaan weg voor een aantal honderd euro. Duncan heeft ook een bordje gekregen, maar heeft niet echt interesse in de items. Ik zie hem steeds naar me kijken als ik aandachtig naar de veilingmeester kijk. Ik lach. 'Dat fotoboek moet ik denk ik voor jou gaan bestellen?' Hij kijkt me betrapt aan. 'Natascha, daarvoor is een fotoboek niet genoeg. Dat zou je ondertussen wel door moeten hebben.' Ik kijk hem even aan, charmeur. 'Laat ik dan maar eerlijk toegeven dat ik graag naar je kijk, je bent een mooie man Duncan.' 'En jij een prachtige vrouw.' Hij legt zijn hand op mijn bovenbeen en laat die voorlopig daar liggen.

De veilingmeester begint met het item die mij het meest aanspreekt. Het weekendje weg. Wat zou het toch fantastisch zijn om weer naar Parijs te kunnen... het is al weer vier jaar geleden dat Celeste en ik de straten onveilig hebben gemaakt. De Frans mannen waren niet van ons af te slaan. Ik giechel bij de gedachte.

'Laat me denken? Je hebt ooit een leuk weekendje weg gehad?' Duncan trekt een wenkbrauw op. 'Zeker, zo'n weekend zou ik graag weer eens willen doen.' Ik kijk naar de mensen in de zaal en zie dat dit een populair item is. Het bedrag schiet al snel boven de €2000. Zoveel geld voor een weekend! Wow.

Plots hoor ik de hamer weer. 'Verkocht voor €2350 aan meneer Colt, van harte.' Ik kijk Duncan verbaasd aan. Wanneer heeft hij dat bordje omhoog gehouden? 'Alsjeblieft Natascha, een cadeautje. Omdat ik het waardeer dat je mee bent vanavond.' Dit meen je niet. 'Ik kan dit niet aannemen Duncan, dit is echt teveel.' 'Neem mee wie je wilt, al hoop ik dat ik diegene ben.'

Ik ben eventjes sprakeloos. Ik krijg een weekendje naar keuze cadeau én hij wilt graag dat ik hem mee neem? Niet te bevatten.

~

De veilig is voorbij en de auto is gewonnen door de directeur van een verzekeringsmaatschappij. Snel typ ik zijn naam in mijn telefoon, zodat ik maandag de contactgegevens kan opzoeken in het systeem.

Tafels raken leeg en ik begin het een beetje zat te worden. Na het glas champagne in de limousine heb ik hier een aantal glazen wijn op. Ik ben sowieso aangeschoten en het voelt heerlijk. 'Duncan, ik denk dat het tijd is voor mij om naar huis te gaan.' Hij knikt vluchtig. 'Ik zal even Quinten bellen.' Hij staat op en loopt richting de bar, zijn rug naar me toe. In een seconde zit Vera naast me.

'Ik heb de hele avond gezien hoe je naar hem zit te kijken. Natascha, lieverd, hij wilt jou niet. Een man als Duncan wilt nog lang geen relatie, al helemaal niet met zo'n jonge meid als jij. Vertrouw me maar, bespaar je de hoofdpijn en liefdesverdriet.' Zodra Duncan terugloopt naar onze tafel is Vera weer vertrokken. Takkewijf.

Hij neemt me mee naar buiten waar Quinten op ons te wachten staat. Hij houdt de portier weer voor ons open en we stappen in. Dit keer merk ik dat het scherm tussen ons en de chauffeur omhoog staat. Ook goed. Duncan komt naast me zitten en plaats zijn hand weer op mijn bovenbeen, dit keer wat hoger richting de binnenkant van mijn dij.

'Ik heb een fantastische avond gehad Duncan, dankjewel.' Ik lach lief naar hem en pak zijn hand vast en knijp er zachtjes in. Mijn ogen gaan weer als een magneet richting zijn gezicht en ik zie hem nog steeds naar me staren. Zijn pupillen worden kleiner. Ik voel me zo tot hem aangetrokken terwijl ik geen idee heb of dit wederzijds is.

We staren elkaar nog diep aan totdat Duncan met zijn gezicht dichterbij komt. Ik voel de warmte van zijn lippen, het wordt steeds heter in de wagen. Het plekje tussen mijn benen wordt steeds gevoeliger, natter. Zonder erbij na te denken sluit ik de afstand tussen onze monden.

Deze kus laat mijn gedachtes tot stilstand komen.