Rebels [18+]

- 24 -

NATASCHA

Slapen lukt totaal niet. Het is nu twee uur geleden dat ik thuis ben gekomen. Van wie is de envelop? Zou Duncan die onder de deur hebben geschoven voordat hij naar Rebels is gegaan? Hij is de enige man naast Jerry en Mark die weet waar ik exact woon. Ik kijk naar de klok op mijn nachtkastje. 3:18. Perfect tijdstip om zielige appjes naar je ex-scharrel, lover, vriendje, wat het ook mocht voorstellen, te sturen.

Natascha:
Dun, het spijt me echt. Ik wil niet tussen jou en Rebels kiezen.

Ik ga rechtop in bed zitten en wrijf mijn handen door mijn haar. Dan gaat mijn telefoon af.

Duncan:
Laat me met rust. Ik meen het.

Die twee zinnen maken me gek. Ik snap dat hij vreselijk boos is op me. Daar heeft hij ook het recht tot. Maar hij hoeft niet in mijn vrije tijd de baas over me te spelen. Mag hij lekker onder werktijd doen.

Natascha:
Dus kaartjes met rozenblaadjes achter laten in mijn appartement kan wel?
Serieus Dun, wees niet kinderachtig en laten we het hier 's middags over hebben.

Duncan:
Ten eerste heb ik niks naar jouw appartement gestuurd en ten tweede, kinderachtig? Je weet zelf dondergoed dat je fout zit. Het is godverdomme midden in de nacht, ga slapen Natascha.

Niks? Hij is niet mijn geheime boodschapper. Ik begin sneller adem te halen. Wie is het dan wel? Ik probeer het van me af te zetten. Toch blijft het in mijn hoofd malen. Duncan heeft ook gelijk, ik moet gaan proberen te slapen. De eigenwijze ik besluit toch nog om hem een appje te sturen. Dan val ik al snel in slaap.

Natascha:
Het zal allemaal wel. Ik dacht dat jij anders was. Tot maandag.

~

Ik knipper een paar keer in mijn ogen en zie dat mijn slaapkamer al volledig verlicht is. Jezus, hoe laat is het wel niet? Het meest schrik ik van het tijdstip, 13:03. Dat is iets te veel van het goede. Het was beter geweest als ik een wekkertje had gezet. Dat is allemaal achteraf.

Op mijn telefoon heb ik geen appjes meer gehad van Duncan. Ik stap uit bed en loop richting de badkamer. 'Niet afhankelijk zijn van een man Natas,' zeg ik tegen mijn spiegelbeeld. Vanavond ga ik gewoon naar Rebels, naar mijn privésessie. Daarna zie ik wel wat ik met Duncan aan moet. Misschien heeft Celeste wel tips.

Dan gaat de bel van het appartementencomplex. In mijn pyjama slenter ik naar de intercom. Ik pak de telefoon en vraag wie er voor de deur staat. 'Mevrouw Bakker? Ik heb een pakket voor u.' Uh, oké? Ik heb toch niks besteld... 'Kom maar naar boven.'

Even later staat een jongen van de bezorgdienst voor mijn neus. 'Hier even tekenen.' Ik zet een krabbel op de iPad en dan duwt de jongen het pakket in mijn handen. Er staat duidelijk mijn naam en adres op, zonder afzender.

Ik doe de deur dicht en zet dan het pakket op mijn keukentafel. Uit een lade haal ik een scherp mes om het plakband van de randjes los te krijgen. Voorzichtig vouw ik de bovenkant van de doos open. Ik zie weer dezelfde rozenblaadjes als gisteren met daarboven een klein vierkant kaartje.

Lieve Natascha

Een vrouw zoals jij hoort verwend te worden. Draag het met trots, je verdient dit. Moet meteen aan je denken wanneer ik dit zie.

X

Ik knijp mijn ogen even dicht. Wat is dit nou weer? Ik stop mijn handen in de doos en voel allemaal rozenblaadjes. Tot ik grip krijg op een klein sierradendoosje. Het merk komt me totaal niet bekend voor. Niet dat ik verstand heb van dit soort dingen. Het doosje voelt zacht aan tussen mijn vingers. Ik maak het open en ik ben meteen sprakeloos.