Rebels [18+]

- EPILOOG -

NATASCHA

Vanaf het terras kijk ik richting onze prachtige tuin. De appelboom staat in volle bloei en de eerste appels vallen al op het gras. 'Mama, mama! Mogen we ze alsjeblieft oprapen?' Jayden, mijn zeven-jarige zoon en Jessica, mijn vier-jarige dochter, komen op mij afgerend. Ik pak een grote rieten mand die op de hoek van het terras staat. 'Natuurlijk lieverds, alsjeblieft.' Met een glimlach rennen ze weer samen de tuin in.

De laatste tien jaar ben ik geen dag ongelukkig geweest. Na mijn ongeluk in Rebels, vooral de coma daarna, is mijn leven zo positief veranderd. Ik heb nog een maand in die vreselijke kamer moeten liggen om helemaal te herstellen. Een jaar moeten revalideren om goed te kunnen lopen en alles zelfstandig te kunnen doen. Maar alles is mij gelukt en nu ben ik volledig hersteld. Alsof er niks gebeurd is tien jaar geleden.

Duncan is geen dag van mijn zijde geweken. Hij heeft al zijn geld en macht gebruikt om mij een zo'n goed mogelijk leven te bieden. De beste artsen hebben mij geholpen om mij zo snel mogelijk weer op de rit te krijgen. Acht maanden na het wakker worden is Duncan op zijn knie gegaan.

Het was een prachtige zomeravond, onze eerste wandeling op het strand. Ik had nog wat hulp nodig met lopen, omdat het zand zo onstabiel was. We kwamen uit op een plekje waar de zon nog net scheen. Overal lagen rode rozenblaadjes en kaarsen. Een klein plateau was er neergezet zodat ik goed kon blijven staan wanneer Duncan mij los liet. Hij haalde het doosje uit zijn kontzak en vertelde dat hij sinds zijn verjaardagsfeest in Rebels mij ten huwelijk wilde vragen. Het was een bijzondere avond, waar ik huilend heb geantwoord op zijn vraag. 'Ja, natuurlijk wil ik met je trouwen.'

Anderhalf jaar zijn we verloofd geweest. Genietend van het leven. We hebben een rondreis gemaakt door Europa met de auto, waar we daarna nog een hoop landen hebben bezocht met het vliegtuig. Dat weekendje naar Parijs die ik heb gewonnen met het benefietgala was fantastisch. De liefde tussen ons werd alleen maar sterker. Ik denk dat Australië me van alle vliegreizen toch wel het meest is bijgebleven.

Onze trouwdag was klein en simpel. Ik wilde dit onwijs graag, omdat ik geen zin had in alle paparazzi die nog steeds om ons heen hing. Celeste, Megan en Elvira waren mijn bruidsmeisjes. Daniel, Mark en Freek, Elvira's man, waren Duncan's bruidsjonkers. Mijn moeder was aanwezig met haar nieuwe liefde, waar ik nog steeds goed contact mee heb.

Mijn coma is het verschrikkelijkst en het beste wat me ooit is overkomen. Ja, ik heb twee jaar van mijn leven gemist. Maar daardoor ben ik wel het leven meer gaan waarderen. Vriendschappen zijn sterker geworden, ik heb eindelijk mijn moeder weer terug. Rebels is uitgegroeid tot een echt merk. Er zijn nu meerdere locaties in Europa te vinden waar je perfecte kwaliteit shows kunt zien met de mooiste dames.

Rond het einde van onze verloving hebben wij onze liefdesbaby gemaakt. Jayden is een replica van zijn vader en ik weet zeker dat hij later het familiebedrijf zal overnemen. Hij zal menig vrouwenhart breken met die mooie kijkers van hem, als hij maar uiteindelijk net zo gelukkig wordt als wij.

Mijn lieve Jayden was een peuter toen we met kerst hem zijn meest bijzondere cadeau gaven. Een t-shirt met 'best big brother in the world'. De knuffel die wij van hem kregen zal ik niet gauw vergeten. 'Krijg ik er alsjeblieft een zusje bij mama?' Zijn wens is in vervulling gegaan.

Jessica werd met een keizersnede iets te vroeg geboren. Ze heeft nog in het ziekenhuis gelegen met ademhalingsproblemen, maar gelukkig is dat allemaal goed gekomen. Haar zicht is daardoor wel verslechterd, waardoor ze altijd een bril moet dragen. Ze was zo schattig als baby met zo'n roze frame op haar gezichtje. Nu heeft ze een stoere meidenbril die ze geen moment af wilt doen.

Een leven met een man en twee kinderen is geweldig. We zijn verhuisd naar een rustigere buurt, dichter bij Ross en Helena. Duncan's ouders zijn een lieve opa en oma voor de kinderen. Ross heeft vanaf het begin af aan Engels met ze gesproken, zodat ze net als zijn eigen kinderen tweetalig opgevoed zouden worden. Het maakt van mijn kinderen twee bijzonder slimme mensjes, iets waar ze in de toekomst van kunnen profiteren.

Celeste en Megan komen de tuin binnen. Megan heeft een prachtig rond buikje. Ze zijn nu twee jaar getrouwd en met een donor zijn ze nu in verwachting van hun eerste kindje. Mijn beste vriendin is nog steeds danseres. Hoe ze dat doet voor iemand in de midden dertig? Geen flauw idee. Dat lichaam van haar blijft nog steeds mooi en strak.

De kinderen komen op ons afgerend met een mand vol appels. 'Tante Cel, gaan we appelflappen bakken? Kijk hoeveel we er hebben!' zegt Jessica enthousiast. Voordat Celeste kan antwoorden hoor ik de diepe stem achter mij. 'Ga maar gauw, dan zorg ik voor mama en tante Megan.'

'Papa!' gillen de kinderen door de tuin heen. Jayden zet de mand neer op tafel en knuffelt zijn vader. Jessica hangt al in zijn armen als een aapje. Ze houden beide zielsveel van me, maar het zijn echte papa kindjes. Duncan is een goede vader. Hij is altijd in voor een lolletje, maar de kinderen weten ook goed wanneer het klaar is.

Megan en ik halen een appel uit de mand en beginnen die op te eten. We hebben samen last van dezelfde zwangerschapssymptomen. Ik ben nu ruim zeven maanden zwanger van ons derde kindje. Het wordt een jongetje en we zullen hem James noemen. Mijn derde oogappeltje. We kunnen niet wachten om hem in onze armen te hebben.

De kinderen gaan met Celeste en de mand vol appels naar de keuken om te bakken. Duncan komt met een kan limonade naar buiten en wat belegde broodjes. 'Jullie dames zullen vast trek hebben.' Ik kijk mijn man aan en geef hem een glimlach. 'Je weet precies hoe we ons voelen lieverd, dankjewel.'

Duncan komt naast me zitten en geeft mij een kus. De liefde is in al die jaren geen spat veranderd. Iedere aanraking is nog als de eerste. Een schokje elektriciteit wat door mijn lichaam raast. Ons seksleven is nog net zo vurig als voorheen. Zeker wanneer ik zwanger ben, ik denk er continu aan. Als mijn man mij dan nog zo intens aan kijkt begint alles al weer vochtig te worden.

Zijn gezicht gaan naar mijn oor en zachtjes likt hij via het lelletje langs mijn schelp. Zijn stem fluistert stoute dingen in mijn oor. Megan giechelt naar me, omdat ze precies weet waar mijn man mee bezig is. Ik pak zijn gezicht beet en geef hem dan nog een kus.

'Ik hou van je Duncan.' Hij geeft mij zijn speelse glimlach. Ik weet precies waar ik vanavond weer van kan genieten. 'En ik ook van jou mijn mooie vrouw.'

Zo, daar ben ik dan... hai! Ik ben nu eindelijk klaar met het bewerken van dit boek, waardoor ik ook al deze kleine stukjes tekst heb verwijderd onder elk hoofdstuk. Tijdens het plaatsen van dit boek vind ik het leuk om contact met jullie te zoeken, maar anders hou ik gewoonweg van een strakke lay-out!

Toch wil ik hier toch nog als laatste iets kwijt. Dankjewel. Jij die het heeft gelezen tijdens het uploaden. Jij die het nu pas voor het eerst leest. Jij die het misschien al voor de vijfde keer wel leest. Zonder jou zou dit boek niet zo populair zijn in mijn ogen. Dit eerste boek blijft gewoon een oogappeltje voor me, het begin van zoveel leuks!

Dit is het eerste boek in een reeks vol spanning en sensatie. Ik zie je graag weer bij één van mijn andere boeken: Levenslust en BELLE.

Dikke kus,
Carolina