Part 22

188 28 74
                                    

Hastanenin doğum katına doğru yürüyen iki kişi ve atılan küçük kahkahalar ona birini hatırlattı. Arkasınca bakmakla kalmayıp garip bir merakla peşlerine takıldı.

Kadınla erkek asansöre bindi, o da ardısıra kendini asansöre attı. Karşısında Emel'i  görünce şaşırdı, onu görmezden gelen kız yanındaki erkeğin kollarından tutmuş, yüzüne bakıp bakıp gülümsüyordu. Yaptığına pişman olup  dışarı çıkmak istese de yapamadı "kaçıncı kat?" diye soran erkeğin sesiyle kendine geldi, rastgele bir rakam söyledi. Adam

 "Ne tesadüf, biz de aynı kata çıkıyoruz" diye doktora baktı. Emel'in onu tanımazlıktan gelmesi Cemal'e ağır gelse de rahatladı. Ne diyecekti? 'Aradan onca zaman  geçmiş, belki unutmuştur, ben de unutmadım mı?' Tabii sudan bir sebeble terk ettiği nişanlısını yıllarca hatırında tutacak değildi. Ayaklarının ucuna diktiği gözünü yana çevirdi. Gözleri kadının karnına takıldı. İyice belirginleşmişti. Asansör yalpaladı, kadın adama tutundu. Adam karısının kollarına yapıştı. 

"İyi misin aşkım?"

"İyiyim aşkım, bir şeyim yok." dedi. Asansör durdu. Cemal ardına bakmadan asansörü terk etti. Arkasınca bakan kadının efes dolu bakışlarını görmeden merdivenlere yöneldi.

  Kapı vurulsa da cevabı beklenmeden açıldı. Nefes nefese kalmış  kadın önce durdu oturmak için izin bekliyormuş gibi Cemal'e baktı. Cemal Emel'i karşısında görmenin verdiği şaşkınlıkla

 "otur, ayakta kalma" dedi ve ona yer gösterdi.

"Hayır, böylesi daha iyi, şimdi gidiyorum."  

"Hayır, hayır, otur, kendin için değil, çocuk için..."

Emel  gülümsedi, Cemal'in gösterdiği sandalyeye oturdu.

"Centilmenliğini kaybetmemişsin" dedi kafasını kaldırarak. 

"Neye yarıyorsa" diye kendi kendine mırıldanan Cemal'e 

"efendim?" diye sorunca 

"hiç, hayırlı olsun bebeğiniz, diyordum" dedi.

"Sağ ol.  Sana da geçmiş olsun,  korkunc bir olay atlatmışsın." 

"Evet, biraz öyle oldu."

"Yaralanmışsın, öyle söylediler. Şimdi nasılsın, iyi msin?"

"Çok şükür." 

 'Bunları sormaya mı geldin buraya?' diye  söylemek istese de kendini tuttu.

Emel:

"Bazıları macera ararlar, bazıları huzur. Ben bu hayatta  sadece huzur aradım: Bir aile ve bir çocuk- güzel bir hayat, ama sakin, güzel bir yerde yaşamak, gezmek, tozmak, kaygılardan uzak. Senden ayrılmamın nedeni bu.  Seninle, karakterinle bir ilgisi yok, kararını verdiğin gün anladım bunu yapamayacağımı, seninle yaşarsam mutlu olamayacağımı anladım, o yüzden ayrılmayı seçtim"  dedi, durdu bir süre, gözlerini kaçırmaya çalışarak devam etti.

"Ve bunu sana söylememekle hata ettiğimi, başına gelen olayı duyduğumda anlamıştım, şımarık kız çocuğu gibi davranmıştım. Sorumsuzluktu yaptığım. Kimsenin kimseyi öyle terk etmeye hakkı yoktu. Konuşarak, dostça ayrılabilirdim senden." 

"Ben seni anlayabiliyorum" dedi Cemal, ardından

 "mutlu musun peki? İstediğin hayatı sana suna bildi mi kocan?" diye sordu.

"Evet, beni seviyor, değer veriyor, bir dediğimi iki etmiyor".

"Ya sen, sen de onu seviyor musun?"

Biraz düşündüse de soruyu cevapsız bırakmadı.

Doktor Cemal bir sevda hikayesi(TAMAMLANDI)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin