Unexpected Love ✔️ (Undercover Love spin-off) (DUTCH)

~7: Lulu

Om toch maar eens te chekken of ik niet te hard heb getreuzeld, kijk ik op mijn gsm. De klok geeft aan dat het kwart voor 11 is. Hoe komt het dan dat Charlotte me nu nodig heeft? De afspraak begint pas om 11 uur.

Ik besluit er niet te veel aandacht aan te besteden en ga zitten op de stoel voor haar bureau. 'Ik ben heel blij dat je zoals gewoonlijk heel vroeg bent gekomen. Ik weet dat onze afspraak om 11 uur was, maar ik heb je iets niet duidelijk verteld en ik denk toch dat je dat even met me wil bespreken.'

Ik dacht het wel dat ik lekker vroeg was. Maar wat is er dan zo belangrijk dat het geen kwartier had kunnen wachten. 'Je klinkt erg ongerust. Is alles oké?' Ik ken Charlotte al heel lang en ik kan haar lezen zoals een boek. Haar expressie staat nu heel gesloten maar toch kan ik zien dat er iets aan de hand is.

Ze verbergt het. 'Ja, ja, alles is oké. De job gaat nog steeds door.' Het ding is met Charlotte is als ze heel gestresd is kijkt ze de persoon met wie ze praat niet aan. Dat heb ik al vaak gemerkt. Ook toen ze me voor het eerst vertelde over deze missie.

'Wat is dan het probleem?' Ik ben nu toch ook wel ongerust aan het worden. Is het zo dat ik het niet meer mag doen? 'Er zijn een paar kleine aanpassingen gebeurt.' Haar rechterduim en wijsvinger brengt ze bijna tegen elkaar om te tonen hoe klein die aanspassing wel niet is.

Ik kijk aandachtig naar Charlottes bewegingen om zo te kunnen afleiden wat ze gaat zeggen. Maar nog steeds kijkt ze me niet in de ogen.

Opeens gaat de deur van het kantoor open. Ik hoor harde voetstappen achter me. Charlotte kijkt naar de persoon die binnenstapt. Nieuwsgierig kijk ik om mijn schouder naar achter. Mijn ogen beginnen bij de grond waar de schoenen van de persoon op staan.

Aangezien ik de schoenen zie, is het een man die net is binnen gekomen. Zijn zwarte broek past perfect bij zijn zwarte sierschoenen. Mijn ogen rollen naar boven om zijn gezicht te zien. Verward als ik nu ben, zie ik de onbekende man waar ik twee keer tegen gebotst ben. Euh, wat doet hij hier?

'Hallo, ik ben Jack Anderson. Ik moest hier zijn in verband met de missie.' Ik let op elk woord dat uit zijn mond komt. Meent hij dat serieus? Ik word hier dus vervangen? De man, genaamd Jack, schudt de hand van Charlotte.

Ze staat er net zo verbaasd bij als ik. Ik besluit om maar wat informatie te vragen en sta op van mijn stoel. 'Uh... sorry, maar wat is er aan de hand?' Ik steek mijn hand langzaam om hoog zodat ze zien dat ik een vraag stel. Ik voel me net een high school student in afwachting om aan het woord te komen.

Ik wacht op Charlotte's antwoord maar kijk ondertussen naar de gast naast mij. Hij merkt me op en trekt een bedenkend gezicht. Volgens mij herkent hij mij want hij schrikt. 'Oké, mensjes. We kunnen dit allemaal uitleggen.' Charlotte legt de nadruk op we waardoor ik meteen bang word. Ik word dus gewoon van deze missie gegooid.

'Wie zijn we?' Vraagt James, of Jay, of zoiets. Ik vernam dat dat jij en Charlotte waren, denk ik bij mezelf. Opeens hoor ik een paar hakken het kantoor naderen. Wat is het met verrassingen vandaag?

Charlotte verwelkomt de vrouw die net is binnengekomen. De onbekende gaat mee achter het bureau staan. Jake blijkt haar duidelijk te kennen.

'Lulu, dit is Rosie. Zij is het hoofd van de ASS, de American Secret Service. Door deze moordenaar, die al vaak heeft toegehapt, vonden wij het best om er hulp bij te halen. Vandaar dat we de ASS hebben gevraagd om ons te helpen.

We hadden het idee dat we de beste spionnen gingen laten samenwerken om zo de moordenaar te vinden. Maar Rosie kwam met een veel beter idee. Daarom heeft ze Jack gevraagd om jou bij te staan bij deze opdracht. Jack is een huurmoordenaar en het leek ons een goed idee om hem er bij te nemen. Hij heeft namelijk veel ervaring met moorden en moordenaars.' Charlotte hapt naar adem.

Wow, technisch gezien is dit goed nieuws. Ik mag nog steeds deze opdracht doen. Alleen is mr. De grote hier nu. Zo erg kan het toch niet zijn.

'Wauw, dit had ik niet verwacht toen ik begon met deze opdracht.' Zeg ik nog steeds een beetje in shock. Hopelijk gaat dit de goede kant op. 'Serieus, ik stond echt te popelen om met een prinsesje te werken voor een missie.' Zegt de irritante vent sarcastisch. Man, hij werkt nu al op m'n zenuwen.

'Wie noem je hier prinsesje? Let goed op je woorden, gastje.' Tegen zo'n mensen kan ik echt niet tegen. Ik draai me dan ook om naar hem om zeer duidelijk te zijn over mijn mening tegenover hem. 'Pas maar op dat je niet weer tegen me botst. Want daar ben je tamelijk goed in.' Jack bukt zich tot op mijn level van hoogte en kijkt me met een grijns aan. God, wat is hij irritant. Ik zet dan ook mijn kwaadste gezicht op.

'Okay, jongens. Jullie kunnen straks kennismaken. Zet jullie eerst zodat we verder kunnen met deze besprekening.' Ik kijk Jack nog steeds kwaad aan. Hij zit nog steeds te grijnzen naar me. Langzaam gaan we beide op de twee stoelen voor het bureau zitten. Charlotte haalt een krukje voor Rosie.

'Oke, first things first. Hi, Lulu. Het is zeer aangenaam om je te ontmoeten. Ik heb al veel goede dingen over je gehoord. Het schijnt natuurlijk ook dat je de beste spionne hier bent. Proficiat daarmee.' Rosie begint aardig tegen me te praten. Ik waardeer het erg en dank haar een paar keer.

'Dankjewel, Rosie. Ik doe men best.' Ik glimlach naar haar. Rosie is een erg lieve vrouw. 'Mag ik iets zeggen?' Jack steekt zijn hand op zoals ik dat een paar minuten geleden ook deed. Charlotte en Rosie knikken allebei en ik kijk vol spanning naar zijn gezicht.

'Is het echt nodig dat we samenwerken? Ik bedoel, volgens mij kan ik dit prima alleen.' Jack lift zijn been op en legt het op zijn andere been zodat hij in een heel mannelijke positie zit. Wat een ego heeft deze vent. 'Jerk!' Kuchend roep ik het in zijn gezicht. 'Oh, het spijt me. Ik bedoel JERK.' Man, ik kan hem nu al niet uitstaan.

'Heel volwassen.' Hij draait zich naar me en begint te praten. Ik rol met mijn ogen en draai me weer om naar Charlotte en Rosie. 'Ik hoop uit het mijn hart dat jullie goed zullen samenwerken.' Zegt Charlotte en ze kijkt uitdrukkelijk naar me. Waarschijnlijk schaamt ze zich een beetje voor me. Maar ja, sorry hoor. Wat een egoïstische zak!

Daarna gaan we nog twee uur verder met het bespreken van de missie. Ik heb ook mijn bedenkingen over het document verteld. Natuurlijk moest Jakey-wakey iets nutteloos vertellen over mijn werk. Ik heb zo geen zin om met hem te werken.

—-—

xoxo C.S.