Unexpected Love ✔️ (Undercover Love spin-off) (DUTCH)

~17: Jack

Are you fucking kidding me? Ik en Lulu, samenwonen?! Wie verzint het? Ik slaap nog liever buiten op een matras. 'Hoe verzinnen ze het?' Lulu begint te praten. We zitten nu nog steeds naast elkaar op de stoelen. Niemand van ons durft weg te gaan.

'Hoe gaat dat ons helpen?' gaat ze verder. Ik ben nog steeds diep in gedachten. Oké, Lulu is geen lelijk meisje. In tegendeel, ze heeft zeker wel uiterlijke kenmerken waar ik zou op kunnen vallen. Maar ik ben hier niet om verliefd te worden. En trouwens, we maken toch altijd ruzie. Wij twee samen is een slechte beslissing.

'Serieus, ik denk net hetzelfde als jou. Samenwonen doe je als goede vrienden of als koppel, maar toch niet voor een missie en teamwork.' Lulu knikt. 'Exact.' Wauw, we komen eens overeen.

'Dit is allemaal jouw schuld,' zegt Lulu na een tijdje. 'Sorry? Wat zei je? Mijn schuld?' Lulu knikt hevig. 'Als jij niet zo'n mongool was toen je me bij die jongen weghaalde, dan was er niets gebeurt.' Ik rol met mijn ogen. Hier gaan we weer.

'Dit weer? Kom op, je weet waarom ik het deed,' ik merk op dat Lulu is opgestaan. Een gesprek voeren met twee personen als er iemand zit, is een beetje awkward. Ik sta dus op. 'Uh, eigenlijk niet nee. Je dacht dat ik me niet concentreerde terwijl je waarschijnlijk wel wist dat ik een getrainde spionne ben en dat ik weet wat ik doe.' Voor de tweede keer rol ik met mijn ogen.

Ze geeft zichzelf zoveel credit. Kom op, ik zag duidelijk dat ze aan het flirten was. Dat kan ze trouwens doen op een andere keer maar niet als we aan het werk zijn. 'Jup, tuurlijk. Ik zie je morgen wel. Ik ga me nu mentaal voorbereiden op de ergste maanden van mijn leven.'

Ik loop naar de deur. 'Als je daarmee bedoeld, het samenwonen met mij dan vind ik dat best wel een belediging. 't Is maar dat je het weet!' roept Lulu nog naar me vanuit de zaal. Ik hoor op het laatste nog maar wat vage woorden maar ze doen me wel lachen.

Ik weet sowieso dat ik heel veel Dafalgans ga moeten pakken om het gezaag van Lu aan te kunnen. Serieus, dat meisje klaagt over alles. Ik heb er nu al zin in. Hoe ga ik dat eigenlijk doen met mijn eigen appartement? Ik ga geen huur betalen als ik er niet woon.

Dat zie ik maandag wel. Dus ik heb nog een dag om me goed voor te bereiden en dan moet ik naar de afspraak van zondag. En dan maandag begint het pas echt zwaar te worden. Ik besluit mijn beste vriend maar eens te bellen om alles uit te leggen. Hij komt volgende week dus ik moet hem wel vertellen hoe het hier aan toe gaat.

Ik kijk naar de klok. Het is nu 11 uur op vrijdag 13 september. Dan is het in Amerika 8 uur 's avonds op donderdag. Want er zit 15 uur verschil tussen. Dus dat lijkt me wel een goed tijdstip om te bellen.

'Hallo?' antwoordt Charlie meteen. 'Hey, Charlie. 't Is Jack hier. Ik wou even weten hoe het met je ging.' ...

-20 minuten later-

Ik heb Charlie alles verteld, over de ADS, over Lulu, over de missie. Hij gaf me direct advies en zei dat het wel goed kwam. Hij komt zaterdag ook naar hier dus dan heb ik mijn maatje weer. We hebben het hele appartement-gedoe ook kunnen uitzoeken.

Charlie heeft me verteld dat hij nog geen hotel of woonplaats heeft gevonden. Ik heb dus mijn appartement aangeboden omdat ik toch ergens anders ga wonen. Nu ik ga natuurlijk nog afwachten want het kan zijn dat de verhuis toch niet doorgaat en dat we het allebei niet meer aankunnen.

Maar zaterdag zal het allemaal wel geregeld zijn, hoop ik. Hij heeft me ook verteld wat er gaande is thuis. Hij zei dat hij mijn zus Emily nog eens had gezien. 'Ze is fel verdikt,' waren zijn woorden toen ze haar zag. Dat betekent dat het baby'tje bijna in aantocht is. Ik hoop zo hard dat ik het nog kan meemaken.

Voor de rest was alles normaal. Met zijn vrouw June ging ook alles goed. Charlie vraagt soms ook naar mijn liefdesleven. Wat best normaal is, we zijn even oud en hij is al getrouwd. Ik vind mijn leeftijd als single nog best oké, maar door iedereen die al getrouwd is, voel ik dat ik ook moet gaan beginnen. Maar ik ga waarschijnlijk toch nooit de ware vinden. Laat staan zo snel.

Tja, ik heb nog best veel tijd. Ik hoef nu ook geen vrouw en drie kinderen. Ik kan het best redden op mijn eendje. Maar ja, genoeg daarover. Ondertussen ben ik al naar huis gereden. Ik zit aan veel dingen te denken. Onder andere Lulu en de samenwoning, ik weet echt niet wat ik moet verwachten.

Ik weet al dat wij totaal niet met elkaar omkunnen, maar samenwonen? Dat is een heel ander verhaal. Wat als het echt niet lukt? Moet ik dan terug naar Amerika en deze hele missie achterwege laten? Krijg ik een nieuwe partner?

Maar wil ik dat wel? Ik bedoel, ik kan het niet vinden met Lulu. Maar dat heeft niets te maken met dat ze nog steeds de beste spionne is van de ADS. Wat best wel een prestatie is want de Australian Department of Spies is heel, heel groot. Alle Australiërs die spionnen zijn, zitten in de ADS. Dat is dus inmens groot.

En trouwens, Charlotte en Rosie hebben waarschijnlijk wel gekeken wie het beste bij haar zou passen.

—-—

Hopelijk kunnen ze hun ruzie, die trouwens over niets gaat, ophelderen door samen te gaan wonen...

xoxo C.S.