Unexpected Love ✔️ (Undercover Love spin-off) (DUTCH)

~31: Jack

'Kan je even met ons meelopen?' Lulu begint de twee agenten te volgen. Hopelijk komt het goed met haar. Ik weet zelf dat niemand hier haar iets schuldig neemt. Natuurlijk was het een domme actie van haar om de straat zo maar over te lopen. Ze wou natuurlijk wel gewoon dat zwarte mannetje pakken.

Verschrikkelijk toch wat er gebeurt is. Ik had het niet aangekund als er iets met haar zou gebeuren. Daarom ben ik haar ook zo snel mogelijk gevolgd. En ik heb er absoluut geen spijt van. Ook al heb ik fucking veel pijn aan mijn ribben, het was het allemaal waard. Ik zou Lulu echt niet willen zien in een ziekenhuisbed.

'Waarover zou dat gaan?' vraagt Emily. Ik kijk naar haar alsof ze dom is. 'Waar denk je dat het zal overgaan? Over de koffie die ze twee weken geleden hebben besteld?' zeg ik sarcastisch. Emily draait met haar ogen. 

'Ik heb gehoord dat er nog een slachtoffer was bij het ongeluk. Waarschijnlijk zullen ze haar een straf geven,' zegt mijn vader met een zucht. 'Waarom zijn jullie niet kwaad op haar?' We zijn ondertussen al terug in mijn ziekenhuiskamer.

Mijn moeder heeft me direct op het bed gelegd. Ze is zo bezorgd om me. Niet te geloven dat ze helemaal van Texas naar hier zijn gevlogen voor mij. Ik had het zonder hen ook gekund, maar nu ik ze zie ben ik toch blij dat ze er zijn. 

'Het is tenslotte wel een klein beetje haar schuld dat ik hier lig,' ga ik verder. Ik kijk naar de ogen van mijn zussen. Ik kan erin lezen dat ze mij gelijk geven. 'Het is niet haar schuld dat je hier ligt. Jij was zo dom om haar achterna te gaan,' zegt Jenna terwijl ze me een speelse schop geeft. 

'Gelukkig dat je haar achterna bent gegaan. Als Lulu er onder was beland, had ze het veel erger gehad dan jij nu hebt,' zegt mijn vader. Ik trek een niet-begrijpend gezicht. Hoezo zou het erger geweest zijn?

'Toen jij aan het lopen was en haar weg duwde, raakte de zijkant de auto. De schok was uiteindelijk zo groot dat allebei de ribben wel zijn gekneusd. Als Lulu was blijven staan toen ze de auto zag aankomen, was ze negentig procent dood geweest.' 

'Ben je serieus?' Zelfs mijn moeder gelooft het niet. Ik mag van geluk spreken dat ik haar heb gered anders was het nu een platte Lulu. 'Nu ik dit hoor, ben ik heel blij dat jij degene bent die hier ligt,' mompelt Emily.

'Wauw, echt thanks zus.' Ze mompelde het wel, maar ik heb het gehoord. 'Had je liever gehad dat ze dood was? Jij kan gelukkig nog genezen,' legt ze uit. Natuurlijk snap ik waarom ze dat zegt. Ik heb haar tenslotte ook wel gered. Sowieso wou ik niet dat ze dood ging.

'Wat denk je zelf? Ik heb haar gered.' Ik zie een grijns verschijnen op het gezicht van mijn moeder, en ik vind het niet erg leuk. Ze lijkt wel op zo'n enge crimi clown. 'Lulu is een hele lieve meid. Ze wou er ook alles aan doen om haar missie goed ten einde te brengen. Ze doet me een beetje aan mezelf denken,' vertelt mijn moeder. 

'Ik vind haar haar echt super mooi. Waar heeft ze dat laten doen? Het ziet er zo natuurlijk uit. De streep van het kleurenverschil tussen blond en bruin is echt geweldig. Het lijkt wel alsof ze zo geboren is.' Jenna is helemaal in de wolken van Lu's haar. 

Ik moet wel toegeven dat het er inderdaad heel natuurlijk uit ziet. Haar natuurlijke haarkleur verschijnt niet eens vanboven op haar hoofd. Het zou wel kunnen dat het bruin is en dat je het daarom niet ziet. Het bovenste stuk is bruin.

'Je hebt gelijk. Haar haar is echt fantastisch.' Ook mijn andere zus gaat mee met het verleidende haar van Lulu. Op het moment dat ik wil lachen, komt de dokter binnen. 

'En Jack, voel je je al wat beter?' vraagt hij meteen. Ik knik en begin te praten: 'Mijn voet doet al helemaal geen zeer meer. Aan mijn ribben voel ik het wel nog steeds, maar dat zal zeker wel goed komen.' De dokter knikt en begint zijn advies.

'Ik heb heel goed nieuws. Hopelijk vinden jullie dat ook.' De dokter draait zich naar mijn familie. Pap zegt dat we heel benieuwd zijn. 'Wel, zoals je zelf al wel voelt genees je heel snel. Je voet is genezen dus daar kan je niets meer aandoen. 

Voor de ribben zal het nog wel een paar dagen duren. Gekneusde ribben zijn niet zomaar iets. Je zal dus heel veel moeten rusten en werken zit er sowieso niet in. Er moet wel heel goed voor je worden gezorgd zoals je medicatie op tijd geven. 

Het probleem is dat er vandaag een ernstige patiënt is binnengekomen. Ze betaalt heel veel geld maar er is geen plaats meer. In principe zou jou verzorging ook thuis kunnen. Dus je mag vanavond al naar huis, maar de hele dag platte rust en medicatie innemen. Ook zal je gemasseerd moeten worden aan de voeten want die zijn wel stabiel maar nog best kritiek.'

Dus als ik alles goed heb begrepen mag ik gewoon naar huis. Dat is toch helemaal geen probleem. 'Dankuwel, dokter. Dat doet ons veel plezier,' zegt mijn moeder tegen hem. Hij geeft ons een klein knikje en gaat dan uit de kamer.

Ik ben echt blij, ik mag gewoon al naar huis. Ik zie papa en mama raar naar elkaar kijken. 'Wat is er?' Ze kunnen niets voor mij verzwijgen dus spill the gills. 'Ons vliegtuig vertrekt morgen. We kunnen hier spijtig genoeg niet blijven, we moeten zelf gaan werken. Maar  wie gaat er voor jou zorgen?' zegt mijn vader. Och, is dat het probleem.

'Mannekes, is dat het probleem? Ik kan wel voor mezelf zorgen,' zeg ik zelfverzekerd tegen hen. 'De dokter heeft net gezegd dat er heel goed voor je moet gezorgd worden,' zegt Jenna. Ik denk na en stel dan iets voor. 'Lulu kan me misschien wel helpen...'

—-—

Sorry, dat het zo lang duurde. Ik was een beetje afgeleid door school. En ik had vorige week zondag een auditie voor een danscompany. Dus ik was daar vooral op gefocust. Het goede nieuws is dat ik toegelaten ben. Hi, ik ben zoooooo blij. Anyway, nu zullen er veel delen aankomen. Beloofd...

xoxo C.S.