Unexpected Love ✔️ (Undercover Love spin-off) (DUTCH)

~14: Lulu

Ik kijk om me heen in de toiletten. Alles ziet er best proper uit. Geen enkele opvallende sporen van iets of iemand. Nu technisch gezien weten we niet zeker of de moordenaar een jongen of meisje is. Dus het kan zijn dat ik hier helemaal niets vind.

Ik begin met te doen alsof ik mijn haar goed probeer te leggen voor de spiegels. Na een paar minuten komt er niemand. Ik besluit het maar op te geven. Maar ik moet wel even snel naar het toilet.

Net als ik binnen ben lopen er een aantal meisjes binnen. Ik heb hun gezichten niet gezien. Maar aan hun hakken te horen zijn ze met twee. 'Heb je het gehoord?' vraagt het eerste meisje. Misschien kan dit nog wel eens wat informatie zijn.

'Wat gehoord?' vraagt het tweede meisje. Als ze nu gaan beginnen over dat ze hun nagel hebben gebroken of dat hun mascara is uitgelopen, dan is dit echt onbewogen werk. Maar toch ga ik even blijven zitten.

'Cliff Coleman heeft weer toegeslagen,' vertelt het eerste meisje tegen het andere. Wow, waar over gaat het? Wie is Cliff Coleman? 'Huh, alweer? Dat meen je niet,' zegt het andere meisje geschrokken. Nu ben ik toch wel benieuwd.

'Ja, mijn vader heeft het verteld. Hij zei dat hij een man heeft vermoord.' Oké, dit gaat de goede richting uit. 'Waar is dat gebeurt?' 'Central Coast. Hij heeft de man levend begraven en een dag later heeft hij het lichaam op een kruis gehangen op een kerkhof.' Dat klinkt verschrikkelijk. We hebben duidelijk te maken met een psycho.

'Omg, dat klinkt verschrikkelijk. En hoe zit het met de familie van die man?' vraagt het andere meisje nog. 'Blijkbaar was de naam van de man Lorenzo Moretti. En hij had twee dochters en een vrouw,' zegt het meisje terwijl ze de kraan opendraait. Twee dochters en een vrouw? Ocharme, die mensen.

'Hoe kunnen mensen toch zo gek zijn?' zegt het andere meisje nog. 'Geen idee. Mijn vader heeft gezegd dat het uiterst moeilijk is om hem te vinden. De politie heeft al alles geprobeerd om hem te zoeken maar hij heeft dan de geheime dienst verwittigd. Die zijn er volop mee bezig.' Huh, zij ma zeker. Ik doe deze tentoonstelling niet voor mijn plezier.

Ik hoor dat de meisjes weer vertrekken en verder kletsen. Dit was echt een goed idee. Ik heb kei veel informatie. Ik heb het allemaal opgeschreven op een papiertje in het wc-hokje zodat ik het niet vergeet. Ik kan niet wachten om het te vertellen aan Jack. Ha, die gaat verschieten van mij. En dan zeggen dat ik niet geconcentreerd ben.

Ik wandel terug naar zaal twee. Op het eerste zicht zie ik Jack niet. Hij zal waarschijnlijk ook zijn eigen steentje bijdragen bij deze missie. 'Hi.' Ik voel een hand tikken op mijn schouder. Ik draai mij om en zie een man van ongeveer 25 jaar. 'Kan ik je iets te drinken aanbieden?' vraagt hij op een beleefde manier. Waarschijnlijk zal het een ober zijn. Hij heeft wel maar twee glazen champagne vast.

'Ja, tuurlijk.' De man heeft zwart, kort haar. Zijn groene ogen bedekken al de leugens die hij me hier wil vertellen. Ik ben wel op mijn hoede bij mannen. Zijn zwart kostuum met een strik staat heel schattig bij zijn haar. Hij heeft een sprankelende glimlach die waarschijnlijk iedereen doet smelten.

Ik moet hier niet te veel aandacht trekken. Gewoon zoals een normale 22-jarige doen. Hij geeft een glas aan mij en begint zelf ook te drinken. Dit is verwarrend. Is hij geen ober? 'Moet je de andere mensen ook niet bedienen?' Vraag ik dan toch maar aan hem. Hij blijft ook gewoon staan bij me. Alsof hij niets beter heeft te doen. 'Nop, ik dacht: goh, dat is een mooi meisje. Laat ik haar een drankje geven,' zegt hij heel zelverzekerd. Dat meen je niet. Is hij bij mij komen staan omdat hij met me wil flirten?

'Ik ben Joshua. Aangenaam kennis te maken,' zegt hij met zijn betoverende glimlach. Hij is best beleefd als je het mij vraagt. Misschien weet hij iets meer over bepaalde onderwerpen. Nu voor het antwoord, ik moet voorzichtig zijn. Het lijkt niet alsof hij mij herkent als een model. Dus gebruik ik mijn fake naam die ik soms gebruik bij missies. Dat is altijd het beste om te doen als je in zo'n situatie zit.

'Ik ben Aria. Heel smooth om gewoon met een meisje te beginnen praten.' Ik moet nu heel slim zijn. Als ik wil dat hij iets tegen me verteld, dan moet ik nu poeslief doen. 'Tja, ik ben al altijd goed geweest met meisjes,' zegt hij met een grijns. Ugh, zo'n egoïstische zak. Hij complimenteert zichzelf. Wat een verrassing. Alle jongens zijn toch hetzelfde.

Ik lach maar gewoon mee met hem. Anders vertelt hij straks niets aan mij. Hij wil net iets vragen of zeggen maar zijn gezichtsuitdrukking verandert snel naar boosheid. Hij heeft toch niet dat oortje gezien in mijn oor, want dan ben ik best wel gefucked.

Ik word ineens meegtrokken aan mijn arm zoals de vorige keer bij Elijah. Ik voel dezelfde stevige handgreep. Zeg dat het niet waar is. Gaat Jack weer beginnen? Joshua kijkt me nog steeds wat raar aan.

Wat kregen ik en Jack als opdracht? Niet opvallen, wel wat is hij aan het doen? Dit is best wel het omgekeerde van niet opvallen. Iedereen kijkt nu naar ons. Jack laat me eindelijk los als we in de gang zijn van de toiletten.

'Waar ben je mee bezig?' vraag ik hem boos. 'Dat kan ik beter aan jou vragen,' is zijn antwoord. Waarom vindt hij het zo erg als ik met jongens praat? 'Ik was informatie aan het verzamelen. Ik dacht dat ik misschien iets kon lossen bij die strikjongen,' zeg ik terwijl ik met mijn ogen rol.

'We zijn hier op een missie. Niet om met jongens te flirten. Kan je een beetje je verstand gebruiken? Ik wil niet ontslagen worden, oké.' Hij begint nu echt kwaad te worden terwijl ik helemaal niets heb gedaan. Jack begint weg te lopen maar ik hou hem tegen.

'Ik heb toevallig al heel veel informatie verzameld toen ik op het toilet aan het afluisteren was. Daarna was ik naar jou op zoek maar ik zag je nergens. En toen is die Joshua ineens tegen me beginnen praten. Denk je dat ik dan ineens als een gek hem moet wegduwen en zeggen dat ik aan het werk ben als spion. Want ja dan ben ik mijn job helemaal niet kwijt.'

Ik ben nu zo pissed off. Hij is zo'n weirdo. Altijd de schuld op mij steken terwijl hij niet eens een reden heeft. Jack kijkt me heel boos aan. Maar aan zijn gezicht te zien denkt hij wel dat ik een beetje gelijk heb. Hij draait zich om en loopt in de richting van zaal 3. Waar we naar mijn mening nooit naartoe moeten. 'Whatever,' zegt hij daarbij. Dit kan ik echt niet verdragen. Hij moet eens leren om het gevecht af te maken.

'Wat heb ik jou ooit misdaan? Waarom kan je me niet gewoon met rust laten en mijn job laten doen? En waarom kan je er niet tegen als ik met andere jongens praat? Je kent me niet eens. Maar je steekt wel direct de schuld op mij en zegt dat ik me niet concentreer of gefocust ben,' roep ik naar hem. Ik zie dat hij stopt met wandelen.

Hij draait zich om en stapt super snel terug naar mij. 'Denk je dat ik met jou wil samenwerken? Ik kon deze job prima alleen doen maar nee, madam moest zich ermee bemoeien.' Man, nu ben ik kwaad.

'Excuseer, wie is degene die helemaal van Amerika komt? Wie komt hier van de AMERICAN secret service? Oeh, en waar zijn we hier? Oh, juist ja, in AUSTRALIË. Wie is degene die hier zich komt bemoeien met MIJN job?' Ik maak nog snel men zin af en leg goed de nadruk op bepaalde woorden.

Jack staat op ontploffen. Hij kan zijn boosheid nauwelijks bedwingen. Hij stond op het punt om terug te reageren als we ineens luide sirenen horen. We kijken elkaar bezorgd aan en beginnen te lopen naar zaal 2.

Daar zien we Rosie en Charlotte staan. Iedereen is ineens weg. Hoe kan dat nu? Daarnet was hier nog honderd man. We kijken beide naar elkaar en dan naar onze bazen. Rosie en Charlotte kijken ons heel boos aan.

Oepsie, hebben ze onze grote ruzie gehoord?

—-—

Ik ben net terug van mijn vakantie in Kroatië. Mannekes, wat was het daar heet. Nu heb ik een week een dansstage. Ik krijg hier ook nooit rust. En zaterdag vertrek ik nog eens op kazoukamp. Hehe, even leuk dat ik mijn leven met jullie heb gedeeld, maar gewoon om te zeggen dat het zeker lang kan duren voor de delen.

xoxo C.S.