Unexpected Love ✔️ (Undercover Love spin-off) (DUTCH)

~25: Jack

'Nop, ik ga zelf met mijn eigen auto. Ik zie jullie straks.' Lulu zwaait naar ons en vertrekt dan om te gaan shoppen. 'Wat was dat?' vraagt Charlie terwijl hij naar de keuken stapt. 'Wat was wat?' Ik heb geen idee waarover hij spreekt. 

'Waarom geef je ineens zo veel om haar? "Moet ik je brengen, of iets?" Waar slaat dat nu op? Of is onze geliefde Jack-ie gevoelens aan het krijgen voor Lulu'tje?' Ik rol met mijn ogen.

'Wat zegt gij nu weer? Doe normaal, man,' zeg ik terwijl ik ook opsta om naar de keuken te gaan. Hij trekt z'n schouders op en pakt een yoghurt uit de frigo. 'Gewoon. Ik zie het soms in van die kleine dingen.' Wat bedoelt hij daar nu weer mee?

'Nevermind, het maakt niet uit. Als jij zegt dat er niets is, dan is dat zo,' zegt hij met een lepel in zijn mond. Ik knik en zet me aan de keukentafel. 'Het verbaasd me wel,' begint hij ineens.

'Wat?' Ik weet niet waar hij het over heeft. 'Wel, aan de telefoon zei je aan me dat het een vervelend wicht was en dat je het totaal niet kan vinden met haar.' Hij lacht een beetje geniepig en gaat verder. 'Dat is hier totaal niet het geval, haha.'

'Wat moet ik doen? We wonen samen. We kunnen toch niet om de kleinste dingen ruzie maken. Zo was het in het begin. En toen irriteerde ik me ook echt hard aan haar. Maar ze is best chill. Waarschijnlijk was het toen ook omdat we ineens samen moesten werken terwijl we nog nooit een partner hebben gehad.' Ik vertel dit wel echt met een eerlijk gevoel. Zo denk ik er ook echt over.

Eerlijk gezegd betekent ze nu veel meer voor me dan ze eerst deed. Lulu zorgt gewoon voor me alsof we echt een stel zijn die samen wonen. Wat totaal niet het geval is. 

'Ja, dat zal wel. Ze ziet er ook wel gewoon lief uit, maar wel pittig, dat ga ik je wel zeggen.' Ik lach meteen bij zijn opmerking. Hij heeft wel gelijk. Als ik haar zou zien in een club, zou ik er meteen op af stappen. Ze ziet er heel goed uit.

'Maar genoeg over mij, wanneer vertrek je morgen?' Ik heb een bericht gekregen van de uitbater van mijn appartement dat mijn vriend er in kan gaan. Dus natuurlijk gaat Charlie nu gewoon in mijn appartement wonen zodat Lulu zich ook niet te vervelend voelt met twee mannen. Dat zou het natuurlijk niet echt leuk maken. Ze kennen elkaar ook nog maar net.

'Ja, kun je me dan even brengen met je auto?' 'Tuurlijk man. Ik help je wel.'

-de volgende ochtend-

'Heb je alles bij je? Ben je niets vergeten?' vraagt Lulu terwijl ze "Charlie's kamer" doorzoekt. 'Nope, ik denk van niet.' Al de bagage van Charlie staat nu beneden. Ik ga hem brengen naar mijn appartement dat nu de zijne wordt. Omdat ik hier natuurlijk een beetje verplicht ben om hier te wonen, krijgt hij vanzelfsprekend mijn appartement. Dat lijkt me logisch.

'Nou, Lulu, het was leuk je te ontmoeten en we zien elkaar sowieso nog wat vaker.' Charlie geeft Lu een knuffel. 'Man, het lijkt alsof we afscheid nemen,' zegt ze meteen. Hij moet lachen en pakt al zijn spullen op. 'Zorg nog goed voor men mattie. Het is natuurlijk niet makkelijk om met hem in één huis te wonen.' Lulu lacht en zwaait hem uit tot we in de auto zitten.

Ik start de auto en vertrek naar zijn appartement. Het is niet echt ver dus binnen tien minuten zijn we er al. Wanneer dat gebeurt, stappen we beide uit en brengen al zijn spullen naar boven.

'Moet ik je nog helpen met iets?' vraag ik hem als ik alle dingen uit de auto naar boven heb gedragen. Hij heeft natuurlijk ook geholpen. 'Volgens mij niet. Het appartement kan ik zelf wel inrichten. Ga jij maar snel terug naar je vlam.' Ik rol meteen weer met mijn ogen. 'F*ck you.' Ik geef hem een lichte klop. Ik stap weer in mijn auto en rijdt dan naar huis. Man, het is raar om dat te zeggen. Ik besef het nu pas dat we samenwonen, wat nu best al een tijdje het geval is.

-een paar uur later-

Toen ik thuis was gekomen, was Lulu weg. Ze heeft een briefje achtergelaten waar op stond dat ze met Mia even uit is. Wat dat echt inhoud, weet ik niet precies. Maar ja, dan heb ik zelf maar een rustig dagje van gemaakt.

Morgen hebben we natuurlijk die opdracht. Ik snap heel goed waarom Lulu in het begin het punt er niet van in zag. Het lijkt voor mij ook allemaal heel vaag maar we moeten inderdaad wel ergens beginnen. En wie weet vinden we wel iets. Ik heb natuurlijk mezelf beloofd dat ik deze keer geen ruzie met haar ga maken. Want dat liep de vorige keer niet zo goed.

Ik heb in de tussentijd gewoon wat voetbal gekeken en de dingen rustig gehouden. Om vijf uur was Lulu ongeveer thuis en toen hebben we gewoon wat gepraat. We kennen elkaar natuurlijk nog niet echt heel goed. Daar hebben we ook nog niet de kans voor gehad. Maar het voelde wel chill aan.

Ik heb eigenlijk heel veel respect voor der gekregen. Ze heeft me uitgelegd hoe het zit met haar geheugenverlies. Ze weet dus echt niets meer van voordat ze vijftien was. Volgens mij is het wel heel normaal dat je je echte baby-ervaringen niet meer herinnert. Maar vanaf je negende ongeveer zou je toch al weg moeten weten wie je bent en wat je leuk vind. En ik vind het heel erg voor haar dat ze een heel mini stuk van haar leven eigenlijk kwijt is.

Hoe het is gebeurt weet ze dus ook niet. Het enige wat ze weet is dat ze in een straat is gelegd en gevonden door Charlotte. Nog iets dat ik totaal niet wist. Zij kent Charlotte dus eigenlijk haar hele leven, of hoe je het ook kunt noemen.

Ik heb vooral verteld over mijn familie. Wat me het meest verraste is dat ze helemaal niet was afgeschrikt toen ik zei dat mijn moeder een huurmoordenaar is geweest. Het was alsof het de normaalste zaak was voor haar. Ze vond het liefdesverhaal over mijn moeder en mijn vader ook zeer lief en romantisch.

Verder heb ik natuurlijk verteld over mijn zussen. Toen ik zei dat ik een tweelingzus heb die Jenna heet, klom er een kleine glimlach op haar mond. Geen idee vanwaar die kwam. Misschien vindt ze tweelingen heel leuk of zo, geen idee.

Nu zitten we hier gewoon in de zetel een film te kijken. Lulu heeft de film Overboard gekozen en we zitten hier wel gewoon echt te lachen. Ik kijk even op mijn gsm en zie dat het al bijna elf uur is. Ik weet dat Lu deze film graag wil afkijken dus ik zeg maar niets.

Ik sta even op om een glas te halen. Lu is heel gefocust op de film dus die kan ik maar beter niet lastig vallen. Ik schenk wat spuitwater er in en ga dan terug zitten. Volgens mij zitten we ongeveer in de helft van de film.

Na twintig minuten voel ik een licht hoofdje op mijn rechterschouder. Ik kijk naast me en zie dat Lulu in slaap is gevallen. Ik kan haar maar beter niet wakker maken. Ik vis een dekentje van de bank en leg het voorzichtig op haar. Ze zal het wel niet erg vinden om nog even te blijven liggen, nee toch?

—-—

xoxo C.S.